مقاله پژوهشی
مجید آب روشن؛ بهمن زاهدی؛ رضا سیاه منصور
چکیده
به‌منظور بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت‌های لالۀ واژگون (Fritillaria imperialis L.) در پنج منطقه از استان لرستان از چهل صفت ریخت‌شناختی (مورفولوژیکی) استفاده شد. در کل، 140 نمونه یا بوم‌جور (اکوتیپ) از پنج منطقه از سه شهر خرم‌آباد، الیگودرز و دورود در طی دو سال (بهار 1393 و 1394) گردآوری و بررسی شدند. از هر منطقه سی نمونه تهیه شد. تجزیۀ واریانس داده‌ها نشان ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت‌های لالۀ واژگون (Fritillaria imperialis L.) در پنج منطقه از استان لرستان از چهل صفت ریخت‌شناختی (مورفولوژیکی) استفاده شد. در کل، 140 نمونه یا بوم‌جور (اکوتیپ) از پنج منطقه از سه شهر خرم‌آباد، الیگودرز و دورود در طی دو سال (بهار 1393 و 1394) گردآوری و بررسی شدند. از هر منطقه سی نمونه تهیه شد. تجزیۀ واریانس داده‌ها نشان داد که بین جمعیتها از نظر بیشتر صفات اندازهگیریشده اختلاف معنیداری وجود دارد. در این بررسی تجزیۀ خوشهای دادههای استانداردشدۀ صفات، به روش Ward و توان دو فاصلۀ اقلیدسی، پنج جمعیت مورد بررسی را در سه خوشه گروهبندی کرد. در تجزیه به مؤلفههای اصلی ده مؤلفه معرفی شدند که در مجموع 34/85 درصد از تنوع صفات را توجیه میکنند. در مؤلفۀ اول، صفات طول برگ بالایی و طول برگ میانی ضریب بالا و مثبت داشت. گروهبندی ناشی از تجزیۀ خوشهای با نتایج تجزیه به مؤلفههای اصلی تأیید شد. نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش نشان داد که صفات ریخت‌شناختی میتوانند تنوع را در بین جمعیت‌های لالۀ واژگون نشان دهند.
مقاله پژوهشی
مجید اسمعیلی؛ رضا صالحی؛ مصباح بابالار؛ محمدرضا طاهری؛ حسین محمدی
چکیده
در این پژوهش تأثیر پایة Ace و سطوح مختلف نیتروژن (60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار) بر رشد رویشی، عملکرد، ویژگیهای کیفی میوه، غلظت نیتروژن برگ و میوة طالبی رقم سمسوری در شرایط مزرعه ای به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال 1392 ارزیابی شد. افزایش میزان نیتروژن از 60 کیلوگرم به 120 کیلوگرم، موجب 4/23درصد افزایش در عملکرد ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر پایة Ace و سطوح مختلف نیتروژن (60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار) بر رشد رویشی، عملکرد، ویژگیهای کیفی میوه، غلظت نیتروژن برگ و میوة طالبی رقم سمسوری در شرایط مزرعه ای به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال 1392 ارزیابی شد. افزایش میزان نیتروژن از 60 کیلوگرم به 120 کیلوگرم، موجب 4/23درصد افزایش در عملکرد کل بازارپسند شد، درحالی‌که با افزایش میزان نیتروژن از 120 کیلوگرم به 180 کیلوگرم در هکتار، عملکرد بازارپسند 7/19درصد کاهش یافت. عملکرد کل بازارپسند در گیاهان پیوندی در مقایسه با گیاهان غیرپیوندی، 85/18درصد بیشتر بود. عملکرد تک بوته، شمار میوه و عملکرد بازارپسند در بوته در گیاهان پیوندی بالاتر از گیاهان غیرپیوندی بود. سفتی گوشت میوه در پاسخ به افزایش میزان نیتروژن، کاهش یافت و بالاترین میزان سفتی گوشت میوه در تیمار 60 کیلوگرم نیتروژن خالص به دست آمد. درصد مادة خشک در میوه‌های برداشت‌شده از گیاهان پیوندی به‌طور معنیداری بالاتر از گیاهان غیرپیوندی بود. مواد جامد محلول وpH تحت تأثیر پیوند و میزان نیتروژن قرار نگرفت. طول ساقه نیز تحت تأثیر تیمار پیوند قرار گرفت و بالاترین طول ساقه (17/212 سانتی‌متر) در گیاهان پیوندی به دست آمد، درحالی‌که کمترین طول ساقه (56/173 سانتی‌متر) در گیاهان غیرپیوندی ثبت شد. غلظت نیتروژن در برگ و میوة گیاهان پیوندی در مقایسه با گیاهان غیرپیوندی بیشتر بود. بر پایة نتایج، کاربرد روش پیوند و سطح بهینة نیتروژن (120کیلوگرم) میتواند موجب بهبود رشد و عملکرد در گیاه طالبی شود.
مقاله پژوهشی
شاهین علیزاده؛ حمید حسن پور
چکیده
زرشک یکی از ریز میوهها است که به‌صورت خودرو در مناطق شمال غرب ایران رشد مییابد. ارزیابی ویژگیهای میوه و بذر میتواند در انتخاب رقم‌های برتر سودمند واقع شود. هدف از این پژوهش بررسی شناخت بهتر ویژگیهای ژنوتیپهای وحشی زرشک استان آذربایجان غربی به‌منظور کاربرد آن‌ها در برنامههای اصلاحی است. در آغاز مناطق و سپس ژنوتیپهای ...
بیشتر
زرشک یکی از ریز میوهها است که به‌صورت خودرو در مناطق شمال غرب ایران رشد مییابد. ارزیابی ویژگیهای میوه و بذر میتواند در انتخاب رقم‌های برتر سودمند واقع شود. هدف از این پژوهش بررسی شناخت بهتر ویژگیهای ژنوتیپهای وحشی زرشک استان آذربایجان غربی به‌منظور کاربرد آن‌ها در برنامههای اصلاحی است. در آغاز مناطق و سپس ژنوتیپهای زرشک موجود شناسایی و نمونهبرداری از آن‌ها صورت گرفت و بی‌درنگ به آزمایشگاه منتقل و صفاتی شامل طول و عرض میوه، بذر و برگ، رنگ و چگالی میوه اندازهگیری شد. تجزیۀ کلاستر به روش وارد (Ward) انجام شد. نتایج نشان داد که تنوع بالایی در برخی از صفات مانند وزن و طول میوه، عرض بذر، و صفات مرتبط به رنگ وجود دارد. ژنوتیپ SH14 نسبت به دیگر ژنوتیپهای بررسی‌شده بزرگترین میوه را دارد. صفات مرتبط با برگ از جمله طول و عرض برگ همبستگی معنیداری با صفات مرتبط با میوه مانند وزن و اندازة میوه و طول و عرض بذر دارند. سه عامل اصلی نزدیک به 68 درصد از واریانس کل را توجیه کردند. در تجزیۀ کلاستر ژنوتیپهای زرشک به چهار گروه اصلی تقسیم شدند. ژنوتیپهای موجود در گروه A دارای بیشترین میانگین صفت طول دم میوه و شاخصهای a* و b* رنگ را داشتند. شاخص هیو نیز در جداسازی گروهB نقش مهمی داشت. ژنوتیپهای بیبذر نیز در گروه C قرار گرفتند. ژنوتیپهای موجود در گروه D نیز میانگین صفات طول و عرض برگ و شمار بذر بالاتری بودند. نتایج به‌دست‌آمده ممکن است برای برنامههای اصلاحی و معرفی رقم در زرشک سودمند باشد.
مقاله پژوهشی
علی محمد خورشید دوست؛ فریبرز زارع نهندی؛ اعظم خلیلی
چکیده
در این پژوهش دادههای اقلیمی سال 1389 از ایستگاههای هواشناسی ساری، آمل، قراخیل، بابلسر و گلوگاه شامل فراسنجه‌های اقلیمی دما، بارش، رطوبت نسبی، بیشینه سرعت باد، شمار ساعت‌های آفتابی و روزهای یخبندان گردآوری شد. برخی دادههای کیفیت میوه شامل وزن، حجم، اسیدیته و غیره نیز در آزمایشگاه اندازهگیری شد. بررسی ویژگیهای ...
بیشتر
در این پژوهش دادههای اقلیمی سال 1389 از ایستگاههای هواشناسی ساری، آمل، قراخیل، بابلسر و گلوگاه شامل فراسنجه‌های اقلیمی دما، بارش، رطوبت نسبی، بیشینه سرعت باد، شمار ساعت‌های آفتابی و روزهای یخبندان گردآوری شد. برخی دادههای کیفیت میوه شامل وزن، حجم، اسیدیته و غیره نیز در آزمایشگاه اندازهگیری شد. بررسی ویژگیهای کیفی میوه در ایستگاههای مورد بررسی نشان داد، ویژگیهای اندازهگیریشده تحت تأثیر فراسنجه‌های دما، بارش و رطوبت نسبی قرار گرفتند. ایستگاههای مورد بررسی بر پایۀ ویژگیهای کیفی میوه و فراسنجه‌های اقلیمی در دو گروه A (گلوگاه و قراخیل) و B (ساری، آمل و بابلسر) جای گرفتند. میوه‌های تولیدی از باغهای مرکبات ایستگاههای گروه A اسیدیته، وزن و ضخامت پوست بیشتری نسبت به گروه B داشتند، درحالی‌که میوه‌های تولیدی از باغهای گروه B، ویتامین ث، وزن گوشت، حجم و وزن میوه بیشتری نسبت به گروه A داشتند. دیگر ویژگیهای اندازهگیریشده تحت تأثیر فراسنجه‌های اقلیمی قرار نگرفتند.
مقاله پژوهشی
داود هاشم آبادی
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر آب مغناطیس‌شده روی گیاه زینتی پروانش، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با شانزده تیمار در سه تکرار اجرا شد. عامل‌های آزمایش شامل چهار نوع آب (آب شهر مغناطیس‌شده، آب شهر، آب چاه مغناطیس‌شده و آب چاه) و چهار دورهای آبیاری (دو روز یک‌بار، چهار روز یک‌بار، شش روز یک‌بار و هشت روز یک‌بار) بود. ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر آب مغناطیس‌شده روی گیاه زینتی پروانش، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با شانزده تیمار در سه تکرار اجرا شد. عامل‌های آزمایش شامل چهار نوع آب (آب شهر مغناطیس‌شده، آب شهر، آب چاه مغناطیس‌شده و آب چاه) و چهار دورهای آبیاری (دو روز یک‌بار، چهار روز یک‌بار، شش روز یک‌بار و هشت روز یک‌بار) بود. بنابر نتایج به‌دست‌آمده کمترین زمان تا گلدهی پروانش (20/45 روز)، بیشترین شمار گل (96/17 گل)، بیشترین شمار برگ (88/165)، بیشترین شمار شاخه (44/17)، بیشترین ارتفاع بوته (71/21 سانتی‌متر) و همچنین بیشترین قطر ساقة گل‌دهنده (95/6 میلیمتر) و کمترین نشت یونی (96/55 درصد) در تیمار آبیاری دو روز یک‌بار با آب شهر مغناطیس‌شده به دست آمد. تیمارهای آبیاری دو روز یک‌بار با آب چاه و شهر مغناطیس‌شده به‌ترتیب با 19/6 و 25/6 نانومول در هر گرم وزن تر کمترین و آبیاری هشت روز یک‌بار با آب شهر و چاه مغناطیس‌نشده با 7/9 و 45/9 نانومول در هر گرم وزن تر بیشترین میزان مالوندیآلدئید را در بین تیمارها به خود اختصاص دادند. بیشترین و کمترین فعالیت سوپراکسیددیسموتاز به‌ترتیب مربوط به تیمارهای آبیاری هشت روز یک‌بار با آب چاه مغناطیس‌شده (75/59 واحد آنزیم در گرم وزن تر) و آبیاری هشت روز یک‌بار با آب چاه (86/10 واحد آنزیم در گرم وزن تر) بود. بیشترین فعالیت POD با 04/6 نانومول در هر گرم وزن تر در تیمار آبیاری شش روز یک‌بار با آب چاه مشاهده شد.
مقاله پژوهشی
معصومه لایق حقیقی؛ معظم حسن پور اصیل؛ بهلول عباس زاده
چکیده
در این پژوهش صفات مورفولوژیک درمنه دشتی برداشت‌شده از سه نقطۀ رویشگاه طبیعی دارای خاک متفاوت، از 35 کیلومتری شمال قم در مرحلۀ گلدهی کامل شامل: ارتفاع گیاه، شمار پنجه، قطر بزرگ و کوچک تاج پوشش، طول و وزن ریشه، میزان قندهای محلول، پرولین، سدیم، پتاسیم، منیزیم، کلسیم، کلر، آهن و درصد اسانس اندازهگیری و مقایسه شد. نتایج تجزیۀ واریانس ...
بیشتر
در این پژوهش صفات مورفولوژیک درمنه دشتی برداشت‌شده از سه نقطۀ رویشگاه طبیعی دارای خاک متفاوت، از 35 کیلومتری شمال قم در مرحلۀ گلدهی کامل شامل: ارتفاع گیاه، شمار پنجه، قطر بزرگ و کوچک تاج پوشش، طول و وزن ریشه، میزان قندهای محلول، پرولین، سدیم، پتاسیم، منیزیم، کلسیم، کلر، آهن و درصد اسانس اندازهگیری و مقایسه شد. نتایج تجزیۀ واریانس نشان داد، بین نقاط برداشت در سرشاخۀ گلدار، وزن ساقه، وزن ریشه، وزن کل مادۀ خشک، قندهای محلول، پرولین، سبزینۀ (کلروفیل) کل، سبزینۀa، سدیم، پتاسیم، منیزیم، کلر، سبزینۀ b و کلسیم اختلاف آماری معنیدار مشاهده شد. مقایسه میانگین نمونه‌ها نشان داد که حداکثر عملکرد سرشاخه گلدار 3/48 گرم بر بوته، وزن سرشاخه کل 5/173 گرم بر بوته، وزن ریشه 2/70 گرم بر بوته و وزن کل ماده خشک 6/243 گرم بر بوته و حداکثر درصد اسانس 75/0درصد بود. حداکثر قندهای محلول 68/0 میلیگرم بر لیتر، پرولین 17/1 میلیگرم بر لیتر، سبزینۀ کل 81/0 میلیگرم بر لیتر، سدیم 8/8 پی‌پی‌ام، پتاسیم 7/15 پی‌پی‌ام، منیزیم 7/4 پی‌پی‌ام، کلسیم 86/22 پی‌پی‌ام و کلر 2/35516 پی‌پی‌ام بودند. نتایج همبستگی صفات نشان داد که قندهای محلول با پرولین و کلر همبستگی مثبت معنیدار داشت و با سبزینۀ کل، سبزینۀ a و سبزینۀ b همبستگی منفی معنیدار داشت. پرولین با کلر (**82/0=r) همبستگی مثبت معنیدار داشت. نتایج نشان داد که درمنه دشتی گیاهی متحمل به شوری کم بوده و با افزایش اسمولیت‌های تنظیم‌کننده، نسبت به شوری تحمل نشان داده و عملکرد اندام‌های هوایی با افزایش شوری به‌شدت کاهش مییابد.
مقاله پژوهشی
شیرین دیانتی دیلمی؛ محسن کافی؛ سید علیرضا سلامی
چکیده
برای بهینه‌سازی جوانهزنی بذر ارکیدۀ خربقی معمولی، از دوازده سطح تیمار مختلف قندی (ساکارز، فروکتوز، گلوکز و دو ترکیب از قندهای فروکتوز و ساکارز) به همراه دو سطح تیمار نیتروژن آلی (2 گرم در لیتر پپتون) در محیط کشت فاست استفاده شد. نتایج نشان داد تیمارهای قندی ترکیب 2 فروکتوز-ساکارز (H12)، 10 گرم در لیتر ساکارز (H8)، 20 گرم در لیتر گلوکز ...
بیشتر
برای بهینه‌سازی جوانهزنی بذر ارکیدۀ خربقی معمولی، از دوازده سطح تیمار مختلف قندی (ساکارز، فروکتوز، گلوکز و دو ترکیب از قندهای فروکتوز و ساکارز) به همراه دو سطح تیمار نیتروژن آلی (2 گرم در لیتر پپتون) در محیط کشت فاست استفاده شد. نتایج نشان داد تیمارهای قندی ترکیب 2 فروکتوز-ساکارز (H12)، 10 گرم در لیتر ساکارز (H8)، 20 گرم در لیتر گلوکز (H2) و ترکیب 1 فروکتوز-ساکارز (H11) بدون اختلاف معنیدار به ترتیب بهترین تأثیر را بر درصد جوانهزنی و تیمارهای ترکیب 1 و 2 فروکتوز-ساکارز (H11 و H12) بهترین تأثیر را در رشد پداژه‌نماها داشتند. تیمارهای ترکیب 2 فروکتوز- ساکارز، 20 گرم در لیتر گلوکز و 10 گرم در لیتر ساکارز (H12P2، H2P2 و H8P2) که همگی 2 گرم در لیتر پپتون داشتند، بهترین ترکیب برای جوانهزنی ناهمزیست بذر (به ترتیب با میانگین جوانهزنی 6/79درصد، 6/74درصد و 2/71درصد) بودند. تیمار 30 گرم در لیتر ساکارز (H10P2) بهترین ترکیب برای رشد پداژه‌نماها (3/17میلیمتر) بود. در مجموع میتوان گفت نوع قند و مواد آلی بر درصد جوانهزنی بذر به‌صورت ناهمزیست و نیز بر رشد بعدی گیاهچههای پداژه‌نمای این‌گونه تأثیر معنیدار دارند. بنابراین میتوان با استفاده از ترکیبی مناسب از آن‌ها درصد جوانهزنی و رشد گیاهچههای این‌گونه را بهبود بخشید.
مقاله پژوهشی
رضا سوخت سرایی؛ علی عبادی؛ سید علیرضا سلامی؛ حسین لسانی
چکیده
به‌منظور بررسی واکنشهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی برخی رقم‌های انگور تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه رقم انگور غیرپیوندی بیدانۀ سفید، چفته و یاقوتی و چهار تیمار خشکی در حد 3/0- (شاهد)، 6/0- ( ملایم)، 1- (متوسط) و 5/1- (شدید) مگاپاسکال پتانسیل آب خاک، در سه تکرار در سال 1392 به اجرا درآمد. در ...
بیشتر
به‌منظور بررسی واکنشهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی برخی رقم‌های انگور تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه رقم انگور غیرپیوندی بیدانۀ سفید، چفته و یاقوتی و چهار تیمار خشکی در حد 3/0- (شاهد)، 6/0- ( ملایم)، 1- (متوسط) و 5/1- (شدید) مگاپاسکال پتانسیل آب خاک، در سه تکرار در سال 1392 به اجرا درآمد. در این آزمایش گیاهان دوساله انگور در گلدانهای 20 لیتری (قطر گلدان 28 سانتی‌متر و ارتفاع گلدان 60 سانتی‌متر) محتوای خاک لومی- شنی در فضای آزاد (مزرعه) کاشته شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که در رقم بیدانه با افزایش سطوح تنش خشکی، محتوای نسبی آب برگ (RWC)، میزان سبزینۀ (کلروفیل) a و b کاهش یافت ولی میزان نشت یونی، تجمع مالوندیآلدئید(MDA)، فعالیت آنزیم لیپوکسیژناز (LOX) که مسئول پراکسیداسیون اسیدهای چرب غشا است به همراه میزان پراکسید هیدروژن (H2O2) افزایش یافتند. همچنین در فعالیت آنزیمهای پاداکسندگی (آنتیاکسیدانی) شامل کاتالاز (CAT)، آسکوربات پراکسیداز (APX)، گایکول پرکسیداز و ظرفیت پاداکسندگی کل (DPPH) تغییر معنیداری مشاهده نشد که نشاندهندۀ این واقعیت است که رقم بیدانۀ سفید تحت تنش خشکی کمترین میزان انسجام غشایی را دارد. رقم چفته نیز بالاترین میزان RWC و میزان سبزینۀ a و b در مقایسه با رقم‌های بیدانۀ سفید و یاقوتی را داشت. برخلاف رقم بیدانۀ سفید، رقم‌های چفته و یاقوتی در سطوح تنش خشکی توانایی بالاتری در حفظ انسجام غشایی داشتند و میزان بالاتری از فعالیت آنزیمهای پاداکسندۀ CAT، APX،GPX ، به همراه تجمع پایین H2O2 را داشتند. با توجه به یافتههای این پژوهش میتوان گفت که رقم چفته و در مراحل بعد رقم یاقوتی پتانسیل بالاتری برای رویارویی با شرایط کم‌آبی در مقایسه با رقم بیدانۀ سفید دارند.
مقاله پژوهشی
علوم میوه
زهرا خنامانی؛ سید حسین میردهقان؛ محمد حسین شمشیری؛ حسین حکیم آبادی
چکیده
یکی از راهکار‌های افزایش ماندگاری فراورده‌های باغبانی، کاربرد پیش و پس از برداشت پلی‌آمین‌ها است. این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر پلی‌آمین پوتریسین بر کیفیت پستۀ تازه در دوره‌های انبارداری انجام شده است. پسته‌های تازۀ رقم‌های فندقی و کله‌قوچی به روش غوطهوری در محلولهای پوتریسین (0، 1 و 2 میلی‌مولار) به مدت هشت دقیقه تیمار ...
بیشتر
یکی از راهکار‌های افزایش ماندگاری فراورده‌های باغبانی، کاربرد پیش و پس از برداشت پلی‌آمین‌ها است. این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر پلی‌آمین پوتریسین بر کیفیت پستۀ تازه در دوره‌های انبارداری انجام شده است. پسته‌های تازۀ رقم‌های فندقی و کله‌قوچی به روش غوطهوری در محلولهای پوتریسین (0، 1 و 2 میلی‌مولار) به مدت هشت دقیقه تیمار شدند و پس از خشک شدن در بسته (ظرف‌های پلاستیکی) قرارگرفته و در دمای 1±5/1 درجۀ سلسیوس سردخانه نگهداری شدند. نتایج به‌دست‌آمده از آزمایش نشان داد، پس از 45 روز انبارداری تیمار پوتریسین 2 میلی‌مولار با میانگین 97/1 درصد کمترین میزان کاهش وزن را نسبت به شاهد (95/3 درصد) نشان داد. تیمار پوتریسین 2 میلی‌مولار با میانگین 3/2 کیلوگرم نیرو مؤثرترین تیمار برای حفظ سفتی بوده است. در پایان زمان انبارداری، تیمارهای پوتریسین سبب کاهش آلودگی میکروبی در هر دو رقم شدند. در دورۀ نگهداری نیز تیمار پوتریسین 2 میلی‌مولار پس از گذشت 45 روز از آغاز انبارداری با میانگین log cfu g-132/1 کمترین و نمونه‌های شاهد با میانگین log cfu g-115/3 بیشترین میزان آلودگی را نشان دادند. پسته‌های تازه تیمارنشده افزایش در میزان اسیدیته، پراکسید، طعم و مزۀ نامطلوب (تندی)، کاهش در میزان قند، شاخصهای مختلف رنگ را نشان دادند. همۀ این تغییرپذیری‌ها به‌صورت معنیداری تحت تأثیر تیمارهای پوتریسین به تأخیر افتادند.
مقاله پژوهشی
فضای سبز و طراحی منظر
روح‌انگیز نادری؛ محمدرضا طاهری؛ شاداب رفاهی
چکیده
ازآنجایی‌که در نظام بام سبز گسترده (Extensive green roof ) شرایط سخت و ویژه‌ای از نظر محیطی برای گیاهان ایجاد می‌شود، باید در انتخاب گیاه دقت کافی را به عمل آورد تا بتوانند در آن شرایط عملکرد مورد نظر ما را داشته باشند. به‌منظور معرفی گونۀ مناسب و بررسی اثر تیمارهای آبیاری و عمق و نوع محیط کشت روی آن‌ها در این پژوهش، گیاهان را در جعبه‌هایی ...
بیشتر
ازآنجایی‌که در نظام بام سبز گسترده (Extensive green roof ) شرایط سخت و ویژه‌ای از نظر محیطی برای گیاهان ایجاد می‌شود، باید در انتخاب گیاه دقت کافی را به عمل آورد تا بتوانند در آن شرایط عملکرد مورد نظر ما را داشته باشند. به‌منظور معرفی گونۀ مناسب و بررسی اثر تیمارهای آبیاری و عمق و نوع محیط کشت روی آن‌ها در این پژوهش، گیاهان را در جعبه‌هایی کشت کرده و آن‌ها را به مدت پنج ماه (تیر-آبان) روی بام یک ساختمان یک طبقه قرار دادیم. گیاهان انتخاب‌شده شامل، چمن یال اسبی (Ophiopogon jaburan)، فرانکنیا (Frankenia thymifolia)، کارپوبروتوس (Carpobrotus edulis) از سه خانوادۀ متفاوت بودند. آن‌ها را در جعبه‌هایی به عمق‌های 10 و 20 سانتی‌متر و در محیط کشت‌های پیت‌دار و بدون پیت در شرایط آبیاری مرطوب و خشک قرار دادیم. گیاهان از نظر عامل‌های ریخت‌شناختی یا مورفولوژی کیفیت ظاهری، طول و سطح پوشش ارزیابی شدند. نتایج نشان داد، بیشترین کیفیت، سطح پوشش و طول در هر سه گیاه مربوط به تیمارهای عمق 20 سانتی‌متر و محیط کشت پیت‌دار و آبیاری مرطوب است ، اما باید توجه شود که گیاهان تحت تیمارهای عمق 10 سانتی‌متر و محیط کشت بدون پیت و آبیاری خشک نیز به کیفیت، سطح پوشش و طول قابل قبولی رسیدند اما در زمانی طولانی‌تر، ازآنجاکه در نظام بام سبز گسترده نیازمند کمترین عمق و کمترین مراقبت و هزینه‌های نگهداری هستیم میتوان این شرایط را مناسب دانست. در مقایسۀ سه گیاه، گیاهان کارپوبروتوس و فرانکنیا نسبت به یال اسبی عملکرد بهتری داشتند.
مقاله پژوهشی
امین صادقی؛ فاطمه نصیبی؛ همایون فرهمند؛ فخر السادات حسینی تربتی
چکیده
در این بررسی آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار برای بررسی تأثیر غلظتهای مختلف هیدروژن پراکسید (600،400،200 میکرومولار) بر عمر گلجایی (vase life) و بهبود کیفیت پس از برداشت گل شاخه‌بریدۀ آلسترومریا انجام شد. همۀ غلظتهای به‌کاررفتۀ هیدروژن پراکسید (H2O2) عمر گلجایی را افزایش داد که بیشترین عمر گلجایی در تیمار هیدروژن پراکسید 600 میکرومولار ...
بیشتر
در این بررسی آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار برای بررسی تأثیر غلظتهای مختلف هیدروژن پراکسید (600،400،200 میکرومولار) بر عمر گلجایی (vase life) و بهبود کیفیت پس از برداشت گل شاخه‌بریدۀ آلسترومریا انجام شد. همۀ غلظتهای به‌کاررفتۀ هیدروژن پراکسید (H2O2) عمر گلجایی را افزایش داد که بیشترین عمر گلجایی در تیمار هیدروژن پراکسید 600 میکرومولار مشاهده شد که هفت روز بیشتر از گل‌های شاهد بود. هیدروژن پراکسید همچنین باعث کاهش پژمردگی گلچه‌ها، میزان MDA و کاهش هدررفت آب در مقایسه با گل‌های شاهد شد. درحالی‌که فعالیت آنزیمهای آسکوربات پراکسیداز وگایاکول پراکسیداز را در گلبرگ‌ها افزایش داد. فعالیت آنزیم کاتالاز تنها در تیمار 600 میکرومولار افزایش معنیدار داشت. سنجش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز نشان داد که هیدروژن پراکسید فعالیت این آنزیم را در گلبرگ‌ها به میزان معنیداری نسبت به گل‌های شاهد کاهش داده است. دادههای به‌دست‌آمده از این پژوهش نشان داد، کاربرد هیدروژن پراکسید برون‌زا در غلظتهای بهینه به‌عنوان یک مولکول سیگنال عمل کرده و از راه کاهش پراکسیداسیون لیپید، القاء فعالیت آنزیمهای پاداکسنده (آنتی‌اکسیدان) و جلوگیری از فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز باعث افزایش عمر گلجایی و بهبود کیفیت پس از برداشت گل آلسترومریا شد.
مقاله پژوهشی
داریوش رمضان؛ معظم حسن پور اصیل؛ رضا صالحی؛ حسین دهقانی سانیچ
چکیده
در این بررسی، طالبی تو سبز ساوه‌ای پیوندشده روی فرو-آر-ذ (Ferro-RZ)، شینتوزا (Shintozwa)، همراه با گیاهان طالبی خود پیوندی و طالبی غیر پیوندی با سه رژیم آبیاری شامل 100 درصد (شاهد)، 80 درصد و 60 درصد (بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی آسان خاک) که به‌ترتیب 21/5792، 20/4815 و 60/3867 مترمکعب آب در هکتار به مدت 84 روز پس از انتقال نشاء، به‌صورت آزمایش صحرایی با طرح آماری کرت‌های ...
بیشتر
در این بررسی، طالبی تو سبز ساوه‌ای پیوندشده روی فرو-آر-ذ (Ferro-RZ)، شینتوزا (Shintozwa)، همراه با گیاهان طالبی خود پیوندی و طالبی غیر پیوندی با سه رژیم آبیاری شامل 100 درصد (شاهد)، 80 درصد و 60 درصد (بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی آسان خاک) که به‌ترتیب 21/5792، 20/4815 و 60/3867 مترمکعب آب در هکتار به مدت 84 روز پس از انتقال نشاء، به‌صورت آزمایش صحرایی با طرح آماری کرت‌های خردشده در قالب بلوک کامل تصادفی در کرج اجرا شد. تجزیۀ واریانس مربوط به فنول کل و کل مواد جامد محلول میوه نشان داد که تفاوت معنیداری بین پایههای مورد آزمایش وجود ندارد. بیشترین (07/68 درصد) و کمترین (09/59 درصد) شاخص آماس یاخته‌ای برگ به ترتیب در طالبی تو سبز ساوه‌ای پیوندی با پایۀ تجاری کدوی شینتوزا و طالبی خود پیوندی مشاهده شد. همچنین با کاهش حجم آبیاری ظرفیت پاداکسندگی (آنتیاکسیدانی) میوه افزایش یافت، درحالی‌که تفاوت معنیداری از نظر میزان ویتامین ث میوهها وجود نداشت. همچنین تفاوت معنیداری در کارایی نظام نوری 2 (فتوسیستم II) بین پایههای کدو و گیاهان شاهد (غیر پیوندی و خود پیوندی) وجود داشت. مقایسۀ میانگین‌ها نشان داد که بیشترین (22/31 تن در هکتار) و کمترین (85/23 تن در هکتار) عملکرد کل در هکتار به ترتیب به گیاهان پیوندی با پایۀ شینتوزا و گیاهان خود پیوندی اختصاص داشت. بررسی محتوای عنصرهای کانی برگ گیاهان نشان داد که درصد افزایش نیتروژن کل برگ در ترکیب پیوندی طالبی تو سبز ساوه‌ای روی پایههای دورگۀ (هیبریدی) فرو و طالبی تو سبز ساوه‌ای روی شینتوزا در مقایسه با شاهد (طالبی تو سبز ساوه‌ای غیر پیوندی) به ترتیب 14/18 و 02/19 درصد بود.
مقاله پژوهشی
فرحناز هوشیدری؛ فاطمه سفیدکن؛ محمود نادری
چکیده
گونۀ گیاهی Satureja avromanica Maroofi یکی از گونه‌های انحصاری تیره Lamiaceae یا نعنا است. در این تحقیق به‌منظور بررسی کمیت و کیفیت اسانس سرشاخۀ گلدار گیاه در حالت زراعی و مقایسه با نمونۀ خودرو، بذر گیاه از رویشگاه گردآوری و پاییز همان سال در شاسی فضای بازکشت شد سپس نشاها به مزرعه منتقل شد. اندام‌های هوایی گیاه در مرحلۀ گلدهی کامل از رویشگاه ...
بیشتر
گونۀ گیاهی Satureja avromanica Maroofi یکی از گونه‌های انحصاری تیره Lamiaceae یا نعنا است. در این تحقیق به‌منظور بررسی کمیت و کیفیت اسانس سرشاخۀ گلدار گیاه در حالت زراعی و مقایسه با نمونۀ خودرو، بذر گیاه از رویشگاه گردآوری و پاییز همان سال در شاسی فضای بازکشت شد سپس نشاها به مزرعه منتقل شد. اندام‌های هوایی گیاه در مرحلۀ گلدهی کامل از رویشگاه و همچنین طی دو سال پی‌درپی از مزرعه گردآوری و پس از خشک‌کردن در سایه به روش تقطیر با آب اسانس گیری شد. ترکیب‌های تشکیل‌دهندۀ اسانس به کمک دستگاه‌های GC و GC/MS شناسایی شد. در این اسانس در سال‌های اول و دوم کشت به‌ترتیب 16و14 ترکیب شناسایی شد که به‌ترتیب درمجموع 4/93 و 1/90درصد از اسانس را تشکیل می‌دهند. بازده اسانس نمونه رویشگاهی 4/1% بود. بازدۀ اسانس نمونه کشت شده درسال اول و دوم به‌ترتیب 17/0 %و21/0% بود. ترکیب‌های عمدۀ اسانس در سال اول تیمول (3/32%)، کارواکرول (6/23%)، پارا سیمن (1/18%)،گاما ترپینن (4/5%) و در سال دوم تیمول (7/12%)، کارواکرول (3/48%)، پارا سیمن (9/9%)، گاما ترپینن (4/8%) بود. در سال دوم میزان تیمول در اسانس به حدود نصف (7/12%) کاهش یافت درحالی‌که میزان کارواکرول حدود دو برابر (3/48%) افزایش یافت. پاراسیمن (9/9%) نیز نزدیک به نصف شد درحالی‌که گاماترپینن (4/8%) کمی افزایش یافت. در اسانس نمونۀ رویشگاهی 11 ترکیب شناسایی شد که درمجموع 3/97 درصد از اسانس را تشکیل دادند. بازدۀ اسانس 4/1% بود و ترکیب‌های عمدۀ آن شامل تیمول (9/83%)، کارواکرول (2/5%) و پاراسیمن (9/3%) بود. کاهش بازدۀ اسانس و ترکیب‌های فنلی در مزرعه نسبت به رویشگاه محرز است اما افزایش ترکیب‌های فنلی در سال دوم نسبت به سال اول میتواند ناشی از سازگاری این‌گونه به شرایط محیطی مزرعه باشد.
مقاله پژوهشی
محمد جواد کرمی؛ سعید عشقی؛ عنایت الله تفضلی
چکیده
امروزه کشت انگور در مناطق نیمه گرم استان فارس توسعه‌یافته است، اما تنش گرمایی به‌عنوان یک محدودیت مهم برای موفقیت کشت و کار انگور در این مناطق مطرح است. این پژوهش با هدف دستیابی به رقم یا رقم‌های متحمل به تنش گرمایی در موستان روی تاک‌های سه‌سالۀ رقم‌های رطبی، عسکری، منقا و فلیمسیدلس در منطقۀ نیمه گرمسیر قیر و کارزین استان ...
بیشتر
امروزه کشت انگور در مناطق نیمه گرم استان فارس توسعه‌یافته است، اما تنش گرمایی به‌عنوان یک محدودیت مهم برای موفقیت کشت و کار انگور در این مناطق مطرح است. این پژوهش با هدف دستیابی به رقم یا رقم‌های متحمل به تنش گرمایی در موستان روی تاک‌های سه‌سالۀ رقم‌های رطبی، عسکری، منقا و فلیمسیدلس در منطقۀ نیمه گرمسیر قیر و کارزین استان فارس در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار و شمار سه تاک در هر کرت آزمایشی به مدت دو سال انجام شد. میزان انواع سبزینه (کلروفیل)ها، محتوای نسبی آب برگ، نشت یونی، دمای برگ و تبادلات گازی اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد، تفاوت معنیداری بین رقم‌های در نشت یونی، میزان E، gs، A/Ci، نورساخت (فتوسنتز) و دمای برگ وجود دارد و برای دیگر صفات اختلاف معنیداری مشاهده نشد. اثر گرما بر تعرق برگ در رقم‌های مختلف متفاوت بود. گرما موجب افزایش یکسان در غلظت دی‌اکسید کربن درون محفظۀ روزنه در همۀ رقم‌ها شد. همچنین گرما موجب کاهش در هدایت روزنهای و نورساخت در همه رقم‌های شد. رقم فلیمسیدلس در گرمای 45 درجه سلسیوس میزان نورساخت مناسبی داشت که نشاندهندۀ تحمل نسبی این رقم به گرمای شدید است. رقم رطبی با نورساخت به نسبت مناسب تحمل گرمایی متوسطی داشت. نورساخت در رقم‌های عسکری و منقا به‌شدت کاهش یافت که نشان می‌دهد، در مقایسه با رقم‌های فلیم سیدلس و رطبی به تنش گرمایی حساس‌تر هستند.
مقاله پژوهشی
مسعود فتاحی؛ محمد حسین شمشیری؛ شیرین نصراله پورمقدم
چکیده
این پژوهش برای تعیین اثر همزیستی قارچ میکوریز آربسکولار (Glomus mosseae) و مقایسۀ سه پایه پسته از نظر جذب و توزیع عنصرهای غذایی فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، سدیم، کلر، روی و مس در تنش شوری انجام شد. بدین منظور آزمایشی گلخانه‌ای در قالب طرح کامل تصادفی به‌صورت فاکتوریل با سه عامل: میکوریز (میکوریز و بدون میکوریز)، شوری آب آبیاری (5/0، 5، 10 و ...
بیشتر
این پژوهش برای تعیین اثر همزیستی قارچ میکوریز آربسکولار (Glomus mosseae) و مقایسۀ سه پایه پسته از نظر جذب و توزیع عنصرهای غذایی فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، سدیم، کلر، روی و مس در تنش شوری انجام شد. بدین منظور آزمایشی گلخانه‌ای در قالب طرح کامل تصادفی به‌صورت فاکتوریل با سه عامل: میکوریز (میکوریز و بدون میکوریز)، شوری آب آبیاری (5/0، 5، 10 و 15 ds/m) و پایه (سرخس، ابارقی و بنه باغی) اجرا شد. نتایج نشان داد، سطوح مختلف شوری موجب کاهش همزیستی و جذب عناصر (فسفر، پتاسیم، کلسیم، روی و مس) در پایهها شد و با افزایش سطح شوری تجمع سدیم و کلر در ریشه و شاخساره افزایش یافت. توزیع عنصرها تحت تأثیر تیمار میکوریز قرار گرفت به‌طوری‌که میزان عنصرهای فسفر، پتاسیم، سدیم و کلر در ریشه کمتر از شاخساره بود. گیاهان دارای میکوریز در مقایسه با گیاهان بدون میکوریز غلظت بالاتری از فسفر، پتاسیم، کلسیم و روی داشتند همچنین غلظت سدیم و کلر در گیاهان میکوریزی کمتر از گیاهان بدون میکوریز بود. در مجموع همزیستی پایههای پسته با میکوریز سبب افزایش مقاومت به تنش شوری شد که دست‌کم میتوان بخشی از آن را به افزایش جذب برخی از یون‌های کانی کم‌تحرک مانند فسفر و روی و فراهم نمودن تنظیم اسمزی بیشتر نسبت داد. پایۀ بنه‌باغی نسبت به دو پایۀ دیگر محتوای سدیم و کلر کمتری در ریشه و شاخساره داشت که میتواند دلیلی برای مقاومت بیشتر این پایه در مقایسه با دو پایۀ دیگر در برابر شوری آب آبیاری باشد.
مقاله پژوهشی
علوم میوه
رحمت اله غلامی؛ حسن ساری خانی؛ عیسی ارجی
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر کم آبیاری بر ویژگیهای رویشی و زایشی سه رقم زیتون روغنی 14 ساله به نام‌های روغنی، آمفی‌سیس و میشن در ایستگاه پژوهشی زیتون دالاهو سرپل‌ذهاب تحت تأثیر سه رژیم آبیاری در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال 1393 اجرا شد. تیمارهای آبیاری شامل آبیاری به میزان 100 درصد تبخیر و تعرق (شاهد)، آبیاری به میزان 60 ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر کم آبیاری بر ویژگیهای رویشی و زایشی سه رقم زیتون روغنی 14 ساله به نام‌های روغنی، آمفی‌سیس و میشن در ایستگاه پژوهشی زیتون دالاهو سرپل‌ذهاب تحت تأثیر سه رژیم آبیاری در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال 1393 اجرا شد. تیمارهای آبیاری شامل آبیاری به میزان 100 درصد تبخیر و تعرق (شاهد)، آبیاری به میزان 60 درصد نیاز آبی (کم آبیاری مداوم) و کم آبیاری تنظیم شده (60 درصد نیاز آبی به همراه عدم آبیاری در طول مدت سخت شدن هسته و تغییر رنگ میوه) درختان زیتون طی فصل رشد بودند. نتایج نشان داد، تیمار کم آبیاری تنظیم‌شده در مقایسه با تیمار کم آبیاری مداوم در کل فصل باعث افزایش وزن میوه، طول میوه، وزن تر و خشک گوشت، درصد رطوبت میوه، وزن خشک هسته و طول هسته در رقم‌های مختلف زیتون مورد آزمایش شد. از نظر قطر میوه، نسبت وزن خشک گوشت به هسته، درصد گوشت و درصد روغن در مادۀ تر بین رژیم‌های آبیاری تفاوت معنیداری وجود نداشت. درصد روغن در مادۀ خشک به‌طور معنیدار تحت تأثیر تیمارهای آبیاری قرار گرفت، به‌طوری‌که بیشترین درصد روغن در مادۀ خشک (67/37 درصد) در رقم روغنی در کم آبیاری مداوم مشاهده شد. همچنین در این رقم در تیمار کم آبیاری مداوم عملکرد روغن در هکتار در مقایسه با تیمارهای آبیاری کامل و کم آبیاری تنظیم‌شده افزایش یافت. در رقم آمفی‌سیس، عملکرد روغن در تیمار کم آبیاری تنظیم‌شده با تیمار آبیاری کامل اختلاف معنیداری نداشت. به‌طورکلی واکنش هر سه رقم به تیمارهای آبیاری متفاوت بود و رقم آمفی‌سیس به‌عنوان رقم برتر تحت تأثیر کم آبیاری تنظیم‌شده معرفی می‌شود. در رقم پر رشد (میشن) تأثیر کاهش آبیاری شدیدتر مشاهده شد.
مقاله پژوهشی
علوم میوه
فهیمه نصر؛ ولی ربیعی؛ فرهنگ رضوی؛ اورنگ خادمی
چکیده
عمر کوتاه و حساسیت به سرمازدگی بزرگترین مشکل پس از برداشت رقم‌های خرمالو است. از جمله تیمارهای مؤثر در افزایش ماندگاری پس از برداشت میوهها استفاده از فناوری نانو است. در این پژوهش تأثیر به کارگیری ظرف‌های نانو سیلیکات، ظرف‌های پلیاتیلن معمولی و بدون بستهبندی (شاهد) بر حفظ خواص کیفی میوۀ خرمالو رقم کرج در چهل روز انبارداری ...
بیشتر
عمر کوتاه و حساسیت به سرمازدگی بزرگترین مشکل پس از برداشت رقم‌های خرمالو است. از جمله تیمارهای مؤثر در افزایش ماندگاری پس از برداشت میوهها استفاده از فناوری نانو است. در این پژوهش تأثیر به کارگیری ظرف‌های نانو سیلیکات، ظرف‌های پلیاتیلن معمولی و بدون بستهبندی (شاهد) بر حفظ خواص کیفی میوۀ خرمالو رقم کرج در چهل روز انبارداری آن در دمای 1 درجۀ سلسیوس و رطوبت نسبی 95-90 درصد بررسی شد. در مدتهای 20 و 40 روز میوهها از انبار سرد خارج و پس از سه روز نگهداری در دمای معمولی به‌عنوان عمر قفسهای ویژگیهایی همانند شاخص سرمازدگی، درصد کاهش وزن، سفتی بافت میوه، مواد جامد محلول کل، اسید قابل عیارسنجی (تیتراسیون)، میزان آسکوربیک اسید، محتوای تانن محلول، کاروتنوئید کل، فلاونوئید کل و فعالیت پاداکسندگی (آنتیاکسیدانی) کل اندازهگیری شد. نتایج نشان داد، بستهبندی نانو در هر دو مدت انبارداری در مقایسه با ظرف‌های پلیاتیلن معمولی و شاهد موجب حفظ بهتر خواص کیفی، میزان آسکوربیک اسید، میزان تانن محلول، فلاونوئید کل و فعالیت پاداکسندگی میوه در دورۀ انبارداری شد. همچنین میوه‌های خرمالوی بسته‌بندی‌شده با نانو سیلیکات کمترین شاخص سرمازدگی (01/0 درصد)، کاهش وزن (32/1 درصد) و بیشترین میزان سفتی (33/5 نیوتن بر سانتیمترمربع) را داشتند. بنابراین استفاده از ظرف‌های حاوی نانو ذرات در افزایش ماندگاری پس از برداشت و حفظ کیفیت میوۀ خرمالو مؤثرتر بوده است.
مقاله پژوهشی
نرگس مجتهدی
چکیده
روش ریزپیوندی در گیاهان چوبی به‌منظور تولید گیاهان بدون بیماری، بازجوان‌سازی (Rejuvenation)، بررسی مؤثرتر سازگاری پایه و پیوندک و افزایش غیرجنسی همسانه (کلون)ها استفاده شده است. آزمایش‌هایی با هدف بررسی و انتخاب محیط کشت مناسب پس از انجام ریزپیوندی، تأثیر نوع پایه و پیوندک، مدت‌زمان پس از واکشت (پیوندک) در موفقیت ریزپیوندی و همچنین ...
بیشتر
روش ریزپیوندی در گیاهان چوبی به‌منظور تولید گیاهان بدون بیماری، بازجوان‌سازی (Rejuvenation)، بررسی مؤثرتر سازگاری پایه و پیوندک و افزایش غیرجنسی همسانه (کلون)ها استفاده شده است. آزمایش‌هایی با هدف بررسی و انتخاب محیط کشت مناسب پس از انجام ریزپیوندی، تأثیر نوع پایه و پیوندک، مدت‌زمان پس از واکشت (پیوندک) در موفقیت ریزپیوندی و همچنین مقایسة روش ریزپیوندی پسته در شرایط درون شیشه (in vitro) و برون شیشه‌ای (in vivo) انجام شد. برای انجام آزمایش‌ها در شرایط درون شیشه‌ای، در آغاز نسبت به افزایش پایهها و پیوندک‌ها (پایة بادامی زرند و رقم‌های اوحدی، اکبری و احمد آقایی) اقدام شد. برای انجام آزمایش‌های ریزپیوندی در شرایط آزاد (in vivo)، تنها از بذرهای بادامی زرند به‌عنوان پایه استفاده شد. درصد ریزشاخه‌های باززاشده (درصد گرفتن پیوند)، تولید پینه (کالوس) در محل پیوند و شمار برگ مهم‌ترین صفات بررسی شده بودند. نتایج نشان داد که نوع پایه و پیوندک بر میزان موفقیت ریزپیوندی مؤثر است. محیط کشت مناسب برای استقرار پایهها، محیط کشت پایه MS همراه با 2 میلیگرم نفتالن استیک اسید، بهترین محیط برای استقرار پایهها پس از ریزپیوندی است و باعث کاهش میزان پینه در محل پیوند و کاهش رشد مریستم (مریستم) جوانه‌های جانبی پایه می‌شود. مدت‌زمان پس از واکشت (پیوندک‌ها) در میزان گیرایی پیوند اثر معنیداری نداشت. پیوندک‌های آزاد و کشت بافتی تفاوتی نداشتند و میتوان از پیوندک‌های کشت بافتی برای پیوند روی پایههای بذری استفاده کرد.
مقاله پژوهشی
علوم میوه
سکینه حسن زاده؛ فریبرز حبیبی؛ محمد اسماعیل امیری؛ محمدرضا نائینی
چکیده
به‌منظور بررسی ترکیب عنصرهای کانی اناردانه و برگ انار رقم نادری با محلولپاشی کود آمینواسیددار در شرایط تنش خشکی پژوهشی انجام شد. آزمایش به‌صورت کرت‌های خردشده (اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی اجرا شد. تیمار آبیاری در سه سطح (100، 75 و 50 درصد نیاز آبی) و تیمار کود آمینواسیددار در چهار سطح (0، 2، 3 و 4 میلیلیتر در ...
بیشتر
به‌منظور بررسی ترکیب عنصرهای کانی اناردانه و برگ انار رقم نادری با محلولپاشی کود آمینواسیددار در شرایط تنش خشکی پژوهشی انجام شد. آزمایش به‌صورت کرت‌های خردشده (اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی اجرا شد. تیمار آبیاری در سه سطح (100، 75 و 50 درصد نیاز آبی) و تیمار کود آمینواسیددار در چهار سطح (0، 2، 3 و 4 میلیلیتر در لیتر) اعمال شد. محلولپاشی در چهار مرحله (پیش از باز شدن گلها، پس از تشکیل میوه، مرحلۀ رشد سریع و دو هفته پیش از برداشت) انجام شد. نتایج نشان داد، افزایش تنش آبی موجب کاهش نیتروژن (97/5 درصد)، فسفر (37/0 درصد) و پتاسیم (07/0 درصد) اناردانه و افزایش میزان آهن (230 قسمت در میلیون) اناردانه و پتاسیم (08/0 درصد) و آهن (84/348 قسمت در میلیون) برگ در مقایسه با شاهد شد. افزایش سطوح کود آمینواسیددار موجب افزایش نیتروژن (75/8 درصد)، پتاسیم (1/0 درصد) و آهن (92/235 قسمت در میلیون) اناردانه و فسفر (64/0 درصد) برگ شد، ولی میزان پتاسیم (07/0 درصد) و آهن (19/324 قسمت در میلیون) برگ را کاهش داد. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که محلولپاشی با کود آمینواسیددار میتواند به‌طور معنیداری ارزش تغذیهای اناردانه را بهبود بخشد و اثرگذاری زیانبار تنش خشکی را کاهش دهد.
مقاله پژوهشی
بهروز جانی پور؛ عزیزاله خندان میرکوهی؛ فاطمه جمالی؛ احمد خلیقی
چکیده
جهت افزایش زیبایی مشخصۀ توپیاری گل داودی، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه بلوک (تکرار) و چهار تیمار شامل کاربرد نیتروژن در چهار مقدار 0، 100، 150 و 200 میلیگرم در هر کیلوگرم خاک با اضافه کردن نیترات آمونیوم به‌عنوان کود پایه به بستر کاشت انجام شد. در هر کرت آزمایشی (پلات) دو گلدان (هر گلدان حاوی یک بوته) گل داودی قرار داشت. ...
بیشتر
جهت افزایش زیبایی مشخصۀ توپیاری گل داودی، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه بلوک (تکرار) و چهار تیمار شامل کاربرد نیتروژن در چهار مقدار 0، 100، 150 و 200 میلیگرم در هر کیلوگرم خاک با اضافه کردن نیترات آمونیوم به‌عنوان کود پایه به بستر کاشت انجام شد. در هر کرت آزمایشی (پلات) دو گلدان (هر گلدان حاوی یک بوته) گل داودی قرار داشت. قلمههای ریشهدار داودی (Chrysanthemum grandiflorum) ژنوتیپ سفید (کد 288) در بستر کشت حاوی نسبت حجمی مساوی از خاک مزرعه با بافت لوم، خاک‌برگ پوسیده و ماسۀ شسته کشت شد. از قالبهای هرمی شکل با استفاده از سیمهای فلزی با پایههای چوبی به‌منظور توپیاری گل داودی استفاده شد. اثر کوددهی نیتروژنی در شرایط هدایت‌شده بر صفات ارتفاع، شمار و سطح برگ، طول ریشه، وزن تر و خشک، میزان سبزینۀ (کلروفیل) کل، میزان نیتروژن بافت و صفات زایشی ارزیابی شد. نتایج نشان داد میزان سبزینۀ کل با افزایش سطح نیتروژن افزایش یافت. بیشترین میزان صفات رویشی در سطح نیتروژن 200-150 میلیگرم بر کیلوگرم خاک و بیشترین میزان صفات زایشی در سطح نیتروژن 150-100 میلیگرم در کیلوگرم بود. بنابراین، برای تأمین رشد رویشی مناسب در توسعۀ شاخۀ گل داودی در توپیاری تأمین سطوح بالای نیتروژن (200 میلیگرم در کیلوگرم خاک) در مرحلۀ رشد رویشی و کاهش تغذیه با نیتروژن تا سطح 100 میلیگرم در کیلوگرم خاک برای فرآیند گلدهی آن در شرایط یادشده، مناسب بوده و قابل توصیه است.
مقاله کوتاه
علوم گیاهان دارویی
حسن نورافکن؛ فرشته انصاری
چکیده
انتخاب محیط کشت مناسب یکی از ضرورتهای موفقیت در کشت بافت بهلیمو Lippia citriodora H.B.K. است. قطعه‌های گرۀ حاوی یک جوانۀ جانبی به‌منظور ریز ازدیادی نوساقه‌ها در غلظتهای مختلف محیط کشت MS و B5 با غلظتهای یکچهارم، یکدوم و کامل نمکهای عنصرهای ریز و مغذی (میکرو) و عنصرهای اصلی غذایی (ماکرو)، کشت شدند. همۀ محیطهای کشت حاوی 1 گرم در ...
بیشتر
انتخاب محیط کشت مناسب یکی از ضرورتهای موفقیت در کشت بافت بهلیمو Lippia citriodora H.B.K. است. قطعه‌های گرۀ حاوی یک جوانۀ جانبی به‌منظور ریز ازدیادی نوساقه‌ها در غلظتهای مختلف محیط کشت MS و B5 با غلظتهای یکچهارم، یکدوم و کامل نمکهای عنصرهای ریز و مغذی (میکرو) و عنصرهای اصلی غذایی (ماکرو)، کشت شدند. همۀ محیطهای کشت حاوی 1 گرم در لیتر زغال فعال بود. نمونه‌ها به مدت 6 هفته در اتاقک رشد نگهداری شدند. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. ریشه‌زایی 100 درصد در غلظت کامل محیط کشت MS و B5 بهدست آمد. بالاترین میزان از شاخصهای شمار گره در بلندترین شاخساره، طول بلندترین شاخساره، شمار برگ در بلندترین شاخساره، طول بزرگترین برگ، شاخص سبزینه (کلروفیل)، شمار ریشه، قطر پینه (کالوس)، وزن تر ریشه و وزن خشک‌ریشه در غلظت کامل MS بهدست آمد که میتواند ناشی از بالاتر بودن توان یونی محیط کشت MS نسبت به دیگر محیطهای کشت مورد استفاده باشد. کمترین شمار برگ‌های بافت مرده (نکروزه) در بلندترین شاخساره و شمار برگ‌های بافت مردۀ گیاهچه در محیط کشت B5 کامل مشاهده شد. با توجه به یافتههای پژوهش، محیط کشت MS با 1 گرم بر لیتر زغال فعال برای افزایش در شرایط کشت بافتی بهلیمو توصیه می شود.
