نیلوفر رجایی؛ معظم حسن پور اصیل؛ جمالعلی الفتی؛ اکبر نورسته نیا
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر محلولهای مختلف غذایی و ورمی‌کمپوست بر رشد و گلدهی گل شیپوری گلدانی به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در بسترهای کشت بدون خاک انجام شد. آزمایش با 16 تیمار شامل 4 نوع محلول غذایی کوئیک تغییر یافته و4 نوع بستر کشت حاوی ورمی‌کمپوست بود که در 3 تکرار و هر تکرار شامل 4 گلدان انجام شد. نتایج ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر محلولهای مختلف غذایی و ورمی‌کمپوست بر رشد و گلدهی گل شیپوری گلدانی به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در بسترهای کشت بدون خاک انجام شد. آزمایش با 16 تیمار شامل 4 نوع محلول غذایی کوئیک تغییر یافته و4 نوع بستر کشت حاوی ورمی‌کمپوست بود که در 3 تکرار و هر تکرار شامل 4 گلدان انجام شد. نتایج نشان داد تفاوت معنیداری در بین تیمارهای مختلف از نظر طول ساقه، تعداد برگ، سطح برگ، تعداد گل، طول و عرض چمچه، طول ریشه، طول دوره گلدهی، ماندگاری گلدانی، میزان کلروفیلهایa ، b و کل و آنتوسیانین چمچه وجود داشت. بیشترین تعداد برگ و میزان سبزینههای برگی در اثر محلول غذایی یک و ورمی‌کمپوست 5 درصد به دست آمد. بیشترین طول ریشه در اثر محلول غذایی 2 و ورمی‌کمپوست 5 درصد مشاهده شد. تیمار با محلول غذایی 2 و ورمی‌کمپوست 15 درصد بیشترین طول دوره گلدهی را نشان داد. ماندگاری گلدانی گل در اثر محلول غذایی 1 و بدون ورمی‌کمپوست بیشتر از سایر تیمارها بود. بیشترین تعداد گل در اثر محلول غذایی 4 و ورمی‌کمپوست 5 درصد مشاهده شد. میزان آنتوسیانین در اثر محلول غذایی 4 و ورمی‌کمپوست 10 درصد بالاتر از تیمارهای دیگر بود. بیشترین قطر ساقه نیز در اثر تیمار محلول غذایی 2 و ورمی‌کمپوست 15 درصد ایجاد شد. همچنین نتیجهگیری شد که محلول غذایی 1 به دلیل دارا بودن بیشترین نیترات آمونیم نسبت به سایر محلولها، بر صفات رویشی برگها تأثیر گذار بود و محلول غذایی 2 به دلیل دارا بودن بیشترین نیترات پتاسیم نسبت به دیگر محلولها، بر صفات زایشی تأثیر معنیداری داشت.
مارال اقدم؛ معظم حسن پور اصیل؛ محمود قاسم نژاد؛ سید امیر عباس موسوی
چکیده
گل ژربرا به تیره کلاهپرکسانان تعلق دارد و یکی از پنج گل برتر دنیا از لحاظ میزان تولید و مصرف محسوب میشود که ارزش اقتصادی زیادی در صنعت بین‌المللی گلهای شاخه‌بریده دارد. در این مطالعه کاربرد قبل از برداشت کلسیم از منابع کلرید کلسیم و نیترات کلسیم در چهار غلظت 0، 5/0، 1 و 5/1 درصد به صورت محلول پاشی برگی در سه مرحله، بر کیفیت پس از ...
بیشتر
گل ژربرا به تیره کلاهپرکسانان تعلق دارد و یکی از پنج گل برتر دنیا از لحاظ میزان تولید و مصرف محسوب میشود که ارزش اقتصادی زیادی در صنعت بین‌المللی گلهای شاخه‌بریده دارد. در این مطالعه کاربرد قبل از برداشت کلسیم از منابع کلرید کلسیم و نیترات کلسیم در چهار غلظت 0، 5/0، 1 و 5/1 درصد به صورت محلول پاشی برگی در سه مرحله، بر کیفیت پس از برداشت گل شاخه‌بریده ژربرا در سیستم کشت هیدروپونیک مورد ارزیابی قرارگرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. به‌منظور ارزیابی اثر تیمارها بر ماندگاری، گلهای تولیدی در محلول گلجای حاوی 200 میلیگرم در لیتر هیدروکسی کوینولین سولفات در دمای 20 درجه سلسیوس قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کاربرد 1 درصد کلرید کلسیم به‌ترتیب سبب افزایش معنیدار 13/6 و 5 روز ماندگاری بیشتر نسبت به شاهد در ارقام اینتنس و رزالین شد. تیمارهای کلرید کلسیم و نیترات کلسیم در افزایش وزن تر نسبی به دلیل افزایش جذب محلول مؤثر بودند. همچنین نتایج نشان داد که کاربرد هر دو منبع کلسیم سبب تأخیر پیری در گل و افزایش پروتئین، آنتوسیانین و محتوای کلسیم ساقه و کاهش نشت یونی و مالون‌دی‌آلدهید در انتهای دوره نگهداری شدند. تیمار قبل از برداشت کلسیم سبب افزایش معنیدار فعالیت آنزیمهای پراکسیداز (POD) و فنیل آلانین آمونیالیاز (PAL) در هر دو رقم ژربرا شد و بیشترین و کمترین فعالیت POD و PAL به‌ترتیب در رقمهای اینتنس و رزالین به‌دست آمد. درمجموع نتایج نشان داد که تیمارهای کلسیم قبل از برداشت (به‌خصوص غلظت 1 درصد کلرید کلسیم) سبب افزایش معنیدار در ماندگاری و حفظ کیفیت پس از برداشت دو رقم گل شاخه‌بریده ژربرا گردید.
جعفر عباسی؛ معظم حسن پور اصیل؛ جمالعلی الفتی
چکیده
این تحقیق به‌منظور کاهش اثر شوری بر صفات مورفوفیزیولوژیک گل ژربرا با استفاده از تغذیه شیمیایی در سال 1396 انجام گرفت. آزمایش بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه عامل تغذیه عناصر معدنی، زمان تغذیه و استفاده از آب شور اجرا شد. نتایج نشان داد با افزایش میزان شوری، کاهش معنیداری در خصوصیات رشدی به‌ویژه ارتفاع ...
بیشتر
این تحقیق به‌منظور کاهش اثر شوری بر صفات مورفوفیزیولوژیک گل ژربرا با استفاده از تغذیه شیمیایی در سال 1396 انجام گرفت. آزمایش بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه عامل تغذیه عناصر معدنی، زمان تغذیه و استفاده از آب شور اجرا شد. نتایج نشان داد با افزایش میزان شوری، کاهش معنیداری در خصوصیات رشدی به‌ویژه ارتفاع بوته، قطر گل و دمگل، تعداد و سطح برگ، طول ریشه، وزن تر و خشک اندامهای مذکور و غلظت عناصر نیتروژن و کلسیم مشاهده شد. با افزایش سطح شوری آب از ds/m 2 به ds/m 3، مقدار عنصر سیلیسیم نیز از mg/kg 93/0 به mg/kg 98/0 وزن خشک افزایش یافت. مقدار سیلیسیم در تیمارهای کودی 1 گرم NPK در گلدان + محلول‌پاشی 1 سیلیکات کلسیم در 100 میلیلیتر آب ، 2 گرم NPK در گلدان + محلول‌پاشی 5/0 گرم سیلیکات کلسیم در 100 میلیلیتر آب و 2 گرم NPK در گلدان + محلول‌پاشی 1 گرم سیلیکات کلسیم در 100 میلی لیتر آب و در زمان 30 و 45 روز بعد از کاشت بیشترین مقدار بود و با تاخیر کوددهی به 60 روز بعد از کاشت مقدار سیلیسیم برگ، کاهش نشان داد. در نهایت نتایج نشان داد تغذیه با کودهای NPK، کلسیم و سیلیسیم توانست سبب حفظ رشد گیاه در شرایط شوری شوند حتی در برخی تیمارها، سبب افزایش رشد نسبت به شاهد گردد.
علوم گیاهان زینتی
زهرا سادات نبوی مهاجر؛ معظم حسن پور اصیل؛ جمالعلی الفتی؛ محمدرضا خالدیان
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر چهار غلظت از درشت مغذیها بر رشد و عملکرد صفات کمی و کیفی گل شاخه بریده سوسن (Lilium LA Hybrid Fangio) در کشت بدون خاک و در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار درشت مغذیها، چهار تکرار و ده گلدان در هر تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه گیلان انجام شد. گیاهان با چهار تیمار درشت مغذی (S1، S2، S3 و S4 به ترتیب بیشترین تا کمترین ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر چهار غلظت از درشت مغذیها بر رشد و عملکرد صفات کمی و کیفی گل شاخه بریده سوسن (Lilium LA Hybrid Fangio) در کشت بدون خاک و در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار درشت مغذیها، چهار تکرار و ده گلدان در هر تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه گیلان انجام شد. گیاهان با چهار تیمار درشت مغذی (S1، S2، S3 و S4 به ترتیب بیشترین تا کمترین غلظت درشت مغذیها) بر اساس محلول غذایی کوئیک (تغییر یافته) و با غلظتهای متفاوت نمک‌های نیترات پتاسیم، دی‌پتاسیم هیدروژن فسفات، پتاسیم دیهیدروژن فسفات ، نیترات کلسیم، نیترات آمونیوم، کلرید کلسیم و سولفات منیزیم میلیگرم در لیتر محلول آبیاری تغذیه شدند. تمامی محلولهای غذایی حاوی مقادیر مشابهی از عناصر معدنی میکرو بودند. نتایج داده‌ها نشان داد بین تیمارها از نظر عرض برگ، وزن پیاز دختری، کلروفیل کل برگ، آنتوسیانین گلبرگ، پروتئین گلبرگ و مقدار عناصر نیتروژن، پتاسیم، فسفر و منیزیم موجود در برگ در سطح احتمال 1 درصد و طول غنچه گل، طول برگ و تعداد برگ در سطح احتمال 5 درصد اختلاف معنیداری وجود داشت. درحالیکه در صفاتی مانند ارتفاع گیاه، تعداد گل، تعداد روز تا گلدهی، تولید تعداد پیازچه‌های دختری، مقدار پرولین، نشت یونی، مقدار آب نسبی برگ و پراکسیده شدن لیپیدها اختلاف، معنیدار نبود.
علوم گیاهان زینتی
یحیی مشاهیری؛ معظم حسن پور اصیل
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر جیبرلیک اسید و هیومیک اسید بر برخی صفات ریخت‌شناختی (مورفولوژیکی) و فیزیولوژیکی گل نرگس رقم ژرمن آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ کامل تصادفی اجرا شد که شامل 12 تیمار و هر تیمار دارای سه تکرار و برای هر تکرار پنج گلدان در نظر گرفته شد. عامل اول، جیبرلیک اسید که در چهار سطح با غلظتهای 0 (تیمار شاهد)، 150، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر جیبرلیک اسید و هیومیک اسید بر برخی صفات ریخت‌شناختی (مورفولوژیکی) و فیزیولوژیکی گل نرگس رقم ژرمن آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ کامل تصادفی اجرا شد که شامل 12 تیمار و هر تیمار دارای سه تکرار و برای هر تکرار پنج گلدان در نظر گرفته شد. عامل اول، جیبرلیک اسید که در چهار سطح با غلظتهای 0 (تیمار شاهد)، 150، 300 و 450 قسمت در میلیون (پیپیام) بود که بهصورت غوطه‌وری سوخ‌ها در غلظتهای موردنظر جیبرلیک اسید به مدت 48 ساعت اعمال شد. عامل دوم، هیومیک اسید که در سه سطح با غلظتهای 0 (تیمار شاهد)، 250 و 500 قسمت در میلیون بود که بهصورت محلول‌پاشی در مرحلۀ رویشی انجام شد.نتایج به‌دست‌آمده از تجزیۀ واریانس داده‌ها نشان داد، تأثیر تیمار جیبرلیک اسید بر زمان ظهور ساقۀ گل دهنده، زمان گلدهی و قطر گل اختلاف معنیداری با شاهد داشت. تیمارهای جیبرلیک اسید و هیومیک اسید بهصورت جداگانه اختلاف معنیداری بر سبزینۀ (کلروفیل) کل، کاروتنوئید و قطر سوخ گل نرگس داشتند. همچنین بیشترین سطح برگ نیز مربوط به اثر متقابل جیبرلیک اسید 300 قسمت در میلیون و هیومیک اسید500 قسمت در میلیون بود. در کل نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیق نشان می‌دهد، با توجه به صفات مورد بررسی استفاده از جیبرلیک اسید 300 قسمت در میلیون و هیومیک اسید 500 قسمت در میلیون بهترین تیمار بود که توانست صفات مورد بررسی را بهبود بخشد.
معظم حسن پور اصیل؛ شنو امینی؛ عبدالرحمان رحیمی
چکیده
گلایل از گلهای شاخه برید پیازی مهم با تنوع رنگ، شکل و اندازه بسیار متفادت میباشد. طول سنبله، تعداد گلچه در سنبله، ارتفاع گیاه و زمان گلدهی از جمله عوامل تعیین کننده کیفیت این گل است. در این پژوهش، اثر جیبرلیک اسید در غلظتهای 0، 50، 100 و 150 پیپیام و هیومیک اسید در غلظتهای 0، 250 و 500 پیپیام بر صفات کمی و کیفی گلایل رقم ...
بیشتر
گلایل از گلهای شاخه برید پیازی مهم با تنوع رنگ، شکل و اندازه بسیار متفادت میباشد. طول سنبله، تعداد گلچه در سنبله، ارتفاع گیاه و زمان گلدهی از جمله عوامل تعیین کننده کیفیت این گل است. در این پژوهش، اثر جیبرلیک اسید در غلظتهای 0، 50، 100 و 150 پیپیام و هیومیک اسید در غلظتهای 0، 250 و 500 پیپیام بر صفات کمی و کیفی گلایل رقم وایت پروسپرتی در یک آزمون فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور جیبرلیک اسید و هیومیک اسید در 3 تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که کاربرد جیبرلیک اسید در تمامی غلظتهای اعمال شده به‌طور معنیداری ارتفاع بوته، طول گل آذین و تعداد گلچه در گل آذین را نسبت به تیمار شاهد (غلظت صفر) افزایش و زمان گلدهی را کاهش داد. جیبرلیک اسید همچنین در غلظت 50 پیپیام تعداد کورملت در بوته و در غلظتهای 100 و 150 پیپیام تعداد برگ، وزن تک کورم و شاخص کلروفیل را به‌طور معنیداری افزایش داد. هیومیک اسید اثر معنیداری بر زمان گلدهی نداشت درحالیکه ارتفاع بوته، طول گل آذین، تعداد کورملت در بوته و وزن تک کورم را در هر دو غلظت مورد استفاده و تعداد برگ، تعداد گلچه در گل آذین و شاخص کلروفیل را در غلظت 500 پیپیام به‌طور معنیداری نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. در نهایت تیمار غلظتهای 100 و 500 پیپیام به ترتیب در جیبرلیک اسید و هیومیک اسید به علت اثرات بهتر بر رشد و کیفیت گلآذین در گل گلایل رقم وایت پروسپرتی پیشنهاد میگردند.
سمانه فتح اللهی؛ معظم حسن پور اصیل؛ هدایت زکی زاده؛ جمالعلی الفتی
چکیده
تأثیر محلولهای مختلف غذایی بر رشد و گلدهی گیاه زینتی آنتوریوم گلدانی (Anthurium andreanum cv. Lentini Red) در کشت بدون خاک از آبان سال 93 تا تیر سال 94، در گلخانۀ تحقیقاتی دانشگاه گیلان، در قالب طرح کامل تصادفی با چهار نوع محلول غذایی (تیمار) و چهار تکرار (هر تکرار شامل پنج گلدان)، مقایسه شد. محلولهای غذایی یک (نیترات: نیتروژن کل، 5/3: 5/3)، و دو (نیترات: ...
بیشتر
تأثیر محلولهای مختلف غذایی بر رشد و گلدهی گیاه زینتی آنتوریوم گلدانی (Anthurium andreanum cv. Lentini Red) در کشت بدون خاک از آبان سال 93 تا تیر سال 94، در گلخانۀ تحقیقاتی دانشگاه گیلان، در قالب طرح کامل تصادفی با چهار نوع محلول غذایی (تیمار) و چهار تکرار (هر تکرار شامل پنج گلدان)، مقایسه شد. محلولهای غذایی یک (نیترات: نیتروژن کل، 5/3: 5/3)، و دو (نیترات: نیتروژن کل، 3: 3) بدون آمونیوم و محلولهای غذایی سه (نیترات: نیتروژن کل، 4: 5/4 و آمونیوم به نیتروژن کل، 5/0: 5/4) و چهار (نیترات: نیتروژن کل، 5/3: 4 و آمونیوم به نیتروژن کل، 5/0: 4)، حاوی آمونیوم بودند. محلولهای غذایی یک و سه حاوی 9/2 و محلولهای غذایی دو و چهار حاوی 4/2 میلیاکی والان پتاسیم در لیتر محلول بود. نتایج نشان داد، از نظر شمار برگ، شمار گل، زمان گلدهی، میزان آنتوسیانینهای برگواره‌های بزرگ و رنگی به نام چمچه (Spathes)، سبزینه (کلروفیل)های a و b، کاروتنوئیدها، غلظت عنصرهای نیتروژن، پتاسیم، منیزیم، کلسیم و آهن برگ اختلاف معنیداری وجود داشت و از نظر ارتفاع بوته، طول و عرض چمچۀ گل، طول، عرض و سطح برگ و غلظت فسفر برگ اختلاف معنیدار نبود. بیشترین شمار برگ و گل، مربوط به گیاهان تغذیه‌شده با محلول غذایی سه بود. گلدهی در گیاهان تیمارهای سه و چهار به‌طور معنیداری سریعتر رخ داد. بیشترین میزان آنتوسیانینها در چمچۀ گیاهان تغذیه‌شده با محلول غذایی دو و بیشترین میزان سبزینههای a و کاروتنوئیدها، مربوط به تیمارهای یک و سه بود. کاربرد آمونیوم بهعنوان منبع نیتروژن، منجر به کاهش غلظت کاتیونها و افزایش غلظت آهن برگ شد.
داریوش رمضان؛ معظم حسن پور اصیل؛ رضا صالحی؛ حسین دهقانی سانیچ
چکیده
در این بررسی، طالبی تو سبز ساوه‌ای پیوندشده روی فرو-آر-ذ (Ferro-RZ)، شینتوزا (Shintozwa)، همراه با گیاهان طالبی خود پیوندی و طالبی غیر پیوندی با سه رژیم آبیاری شامل 100 درصد (شاهد)، 80 درصد و 60 درصد (بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی آسان خاک) که به‌ترتیب 21/5792، 20/4815 و 60/3867 مترمکعب آب در هکتار به مدت 84 روز پس از انتقال نشاء، بهصورت آزمایش صحرایی با طرح آماری کرت‌های ...
بیشتر
در این بررسی، طالبی تو سبز ساوه‌ای پیوندشده روی فرو-آر-ذ (Ferro-RZ)، شینتوزا (Shintozwa)، همراه با گیاهان طالبی خود پیوندی و طالبی غیر پیوندی با سه رژیم آبیاری شامل 100 درصد (شاهد)، 80 درصد و 60 درصد (بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی آسان خاک) که به‌ترتیب 21/5792، 20/4815 و 60/3867 مترمکعب آب در هکتار به مدت 84 روز پس از انتقال نشاء، بهصورت آزمایش صحرایی با طرح آماری کرت‌های خردشده در قالب بلوک کامل تصادفی در کرج اجرا شد. تجزیۀ واریانس مربوط به فنول کل و کل مواد جامد محلول میوه نشان داد که تفاوت معنیداری بین پایه‌های مورد آزمایش وجود ندارد. بیشترین (07/68 درصد) و کمترین (09/59 درصد) شاخص آماس یاخته‌ای برگ به ترتیب در طالبی تو سبز ساوه‌ای پیوندی با پایۀ تجاری کدوی شینتوزا و طالبی خود پیوندی مشاهده شد. همچنین با کاهش حجم آبیاری ظرفیت پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) میوه افزایش یافت، درحالیکه تفاوت معنیداری از نظر میزان ویتامین ث میوه‌ها وجود نداشت. همچنین تفاوت معنیداری در کارایی نظام نوری 2 (فتوسیستم II) بین پایه‌های کدو و گیاهان شاهد (غیر پیوندی و خود پیوندی) وجود داشت. مقایسۀ میانگینها نشان داد که بیشترین (22/31 تن در هکتار) و کمترین (85/23 تن در هکتار) عملکرد کل در هکتار به ترتیب به گیاهان پیوندی با پایۀ شینتوزا و گیاهان خود پیوندی اختصاص داشت. بررسی محتوای عنصرهای کانی برگ گیاهان نشان داد که درصد افزایش نیتروژن کل برگ در ترکیب پیوندی طالبی تو سبز ساوه‌ای روی پایه‌های دورگۀ (هیبریدی) فرو و طالبی تو سبز ساوه‌ای روی شینتوزا در مقایسه با شاهد (طالبی تو سبز ساوه‌ای غیر پیوندی) به ترتیب 14/18 و 02/19 درصد بود.
داریوش رمضان؛ معظم حسن پور اصیل؛ رضا صالحی؛ حسین دهقانی سانیچ
چکیده
در این پژوهش از تودۀ بومی خربزۀ زرد جلالی بهعنوان پیوندک و از کدوهای تجاری رقمهای شینتوزا (Shintozwa) و فرو (Ferro-RZ) بهعنوان پایه استفاده شد. گیاهان پیوندشده روی کدو همراه با گیاهان خود پیوندی و غیر پیوندی در سه سطح آبیاری 60، 80 و 100 درصد، که به ترتیب برابر با 32/4984، 82/6124 و 41/7239 مترمکعب در هکتار بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی خاک، تحت نظام آبیاری قطره‌ای ...
بیشتر
در این پژوهش از تودۀ بومی خربزۀ زرد جلالی بهعنوان پیوندک و از کدوهای تجاری رقمهای شینتوزا (Shintozwa) و فرو (Ferro-RZ) بهعنوان پایه استفاده شد. گیاهان پیوندشده روی کدو همراه با گیاهان خود پیوندی و غیر پیوندی در سه سطح آبیاری 60، 80 و 100 درصد، که به ترتیب برابر با 32/4984، 82/6124 و 41/7239 مترمکعب در هکتار بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی خاک، تحت نظام آبیاری قطره‌ای ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که با افزایش تنش کم‌آبی سفتی گوشت میوه، محتوای نسبی آب برگ و سبزینۀ (کلروفیل) برگ گیاه کاهش یافت. مقایسۀ میانگینها، نشان داد که عملکرد کل بیشترین (76/40 تن در هکتار) و کمترین (16/31 تن در هکتار) به ترتیب به پایۀ شینتوزا و گیاه خود پیوندی اختصاص داشت. تغییرپذیری نسبی تأثیر پیوند در افزایش عملکرد کل در پایه‌های شینتوزا و فرو در مقایسه با گیاهان غیر پیوندی به ترتیب 07/23 و 19/14 درصد در شرایط تنش کم‌آبی بود. همچنین افزایش عملکرد ناشی از افزایش در وزن میوه بود به‌طوری‌که میانگین وزن میوه در پایۀ شینتوزا (51/3 کیلوگرم) و پایۀ فرو (59/3 کیلوگرم) در مقایسه با گیاهان غیر پیوندی (97/2 کیلوگرم) بیشتر بود. بین سطوح آبیاری شاهد و 80 درصد تفاوت معنیداری از نظر عملکرد و میانگین وزن میوه وجود نداشت. همچنین بیشترین (18/38 تن در هکتار) و کمترین (22/26 تن در هکتار) عملکرد بازارپسند به ترتیب به سطوح آبیاری 100 و 60 درصد اختصاص داشت. بیشترین (70/6 کیلوگرم بر مترمکعب) و کمترین (05/5 کیلوگرم بر مترمکعب) میزان کارایی مصرف آب به ترتیب به پایه‌های شینتوزا و گیاهان خود پیوندی مربوط بود.
علوم سبزی
جمیله رهایی؛ معظم حسن پور اصیل؛ حبیب الله سمیع زاده لاهیجی؛ رسول انسی نژاد
چکیده
به‌منظور بررسی روابط بین صفات مؤثر بر وزن میوه در گوجهفرنگی، همبستگیهای فنوتیپی و ژنوتیپی صفات کمیتی و ریخت‌شناختی (مورفولوژیکی) و کیفیت میوه با استفاده از یازده رگه (لاین)، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج تجزیة واریانس نشان داد اختلاف بین رگهها برای همة صفات معنیدار بود. نتایج تجزیة ...
بیشتر
به‌منظور بررسی روابط بین صفات مؤثر بر وزن میوه در گوجهفرنگی، همبستگیهای فنوتیپی و ژنوتیپی صفات کمیتی و ریخت‌شناختی (مورفولوژیکی) و کیفیت میوه با استفاده از یازده رگه (لاین)، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج تجزیة واریانس نشان داد اختلاف بین رگهها برای همة صفات معنیدار بود. نتایج تجزیة همبستگی فنوتیپی و ژنوتیپی نشان داد صفت وزن میوه همبستگی معنیداری با اغلب صفات داشت. بیشترین مقادیر همبستگی مثبت فنوتیپی و ژنوتیپی بین صفت وزن و قطر میوه به دست آمد. نتایج تجزیة رگرسیون نشان داد صفات قطر میوه و نسبت طول به قطر میوه بیشترین تأثیر را بر وزن میوه در رگه‌های مختلف گوجهفرنگی داشتند. تجزیة علیت ژنوتیپی نشان داد که طول میوه، شمار برچه و فنول کل به ترتیب بیشترین تأثیر مستقیم و مثبت را روی وزن میوه داشتند و طول میوه به‌طور غیرمستقیم با درصد مواد جامد کل، قطر میوه، شمار برچه و ضخامت فرابر (پریکارپ) بر وزن میوه تأثیر داشت. تجزیة علیت فنوتیپی نشان داد که به ترتیب صفات ضخامت فرابر میوه، فنول کل و قطر میوه بیشترین تأثیر مستقیم را روی وزن میوه داشتند و ضخامت فرابر میوه به‌طور غیرمستقیم با طول میوه، قطر میوه و شمار برچه بر وزن میوه تأثیر داشت.
علوم گیاهان زینتی
نفیسه برجی؛ معظم حسن پور اصیل؛ عاطفه صبوری
چکیده
در این پژوهش که باهدف بهبود کیفیت و افزایش ماندگاری پس از برداشت گل شاخه بریدنی مریم رقم دابل انجام گرفت، تیمارهای موردآزمایش شامل آب مقطر بهعنوان تیمار شاهد، اتانول 3درصد، ساکارز 5 درصد، اسانس آویشن باغی در سه سطح 50، 75 و 100 میلیگرم در لیتر، اسل در سه سطح 25، 50 و 75 میلیگرم در لیتر و برای شماری از شاخههای گل نیز تیمار ضربانی با ...
بیشتر
در این پژوهش که باهدف بهبود کیفیت و افزایش ماندگاری پس از برداشت گل شاخه بریدنی مریم رقم دابل انجام گرفت، تیمارهای موردآزمایش شامل آب مقطر بهعنوان تیمار شاهد، اتانول 3درصد، ساکارز 5 درصد، اسانس آویشن باغی در سه سطح 50، 75 و 100 میلیگرم در لیتر، اسل در سه سطح 25، 50 و 75 میلیگرم در لیتر و برای شماری از شاخههای گل نیز تیمار ضربانی با ساکارز 5درصد در 24 ساعت اول و قرار دادن شاخههای گل تیمارشده با ساکارز در سه غلظت یادشدۀ اسانس آویشن باغی و اسل، در 24 ساعت دوم بودند. نتایج مقایسۀ میانگینها نشان داد تیمار گلها با غلظتهای 25، 50 و 75 میلیگرم در لیتر اسل، بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گلها به ترتیب به مدت 33/7، 67/6 و 67/5 روز داشتند. در غلظتهای 75، 100 و 50 میلیگرم در لیتر اسانس آویشن باغی نیز ماندگاری به ترتیب 33/4، 67/3 و 33/3 روز افزایش یافت. در این تیمارها وزنتر نسبی، جذب آب، میزان مواد جامد محلول، پروتئین و سبزینه (کلروفیل) نسبت به دیگر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز در طی دورۀ پس از برداشت در گلهای تیمارشده با غلظتهای 25، 50 و 75 میلیگرم در لیتر اسل و غلظتهای 75، 100 و 50 میلیگرم در لیتر اسانس آویشن باغی نسبت به دیگر تیمارها کمتر بود. اسل و اسانس آویشن باغی به همراه ساکارز نیز سبب افزایش ماندگاری گلهای شاخه بریدنی مریم رقم دابل شدند.
معظم حسن پور اصیل؛ حسین علی کریمی؛ صدیقه موسی تژاد
چکیده
در این پژوهش با هدف بهبود ماندگاری گل و حفظ کیفیت ظاهری گل شاخه‌‌بریدنی گلایول رقم وایت (Gladiolus grandiflora cv. White) اثر اسانس‌های تیمول و آویشن شیراز در غلظتهای 50 و 100 میلیگرم در لیتر و نانوذرات نقره در غلظتهای 3 و 5 میلیگرم در لیتر، 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات در غلظتهای 300 و 400 میلیگرم در لیتر به همراه ساکارز 3درصد و تیمارهای آب‌مقطر، ...
بیشتر
در این پژوهش با هدف بهبود ماندگاری گل و حفظ کیفیت ظاهری گل شاخه‌‌بریدنی گلایول رقم وایت (Gladiolus grandiflora cv. White) اثر اسانس‌های تیمول و آویشن شیراز در غلظتهای 50 و 100 میلیگرم در لیتر و نانوذرات نقره در غلظتهای 3 و 5 میلیگرم در لیتر، 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات در غلظتهای 300 و 400 میلیگرم در لیتر به همراه ساکارز 3درصد و تیمارهای آب‌مقطر، اتانول 500 میلیگرم در لیتر و ساکارز 3درصد به‌منزلۀ تیمارهای شاهد بررسی شد. گلها به مدت 24 ساعت با محلولهای ذکر‌شده تیمار کوتاه‌مدت شدند. در این پژوهش صفات متعددی از‌جمله: ماندگاری گل، تعداد باکتری، میزان کلروفیل، پراکسیداسیون لیپیدها، میزان پروتئین، فعالیت آنزیمهای پراکسیداز و کاتالاز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که بین اسانس‌های گیاهی تیمارهای 100 میلیگرم در لیتر آویشن شیراز و 100 میلیگرم در لیتر اسانس تیمول بیشترین تأثیر را بر ماندگاری گلها به‌ترتیب با 6/13 و 8/12 روز نشان دادند. در تیمارهای شیمیایی 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات در غلظت 300 میلیگرم در لیتر و نانوذرات نقره در غلظت 3 میلیگرم در لیتر نیز ماندگاری گل به‌ترتیب با 4/17 و 8/14 روز افزایش یافت. همچنین تیمارهای اسانس آویشن شیراز و تیمول در سطح 50 میلیگرم در لیتر تأثیر معناداری بر ماندگاری گل نداشتند. در تیمارهای ذکر‌شده میزان پروتئین و کلروفیل نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها، فعالیت آنزیم پراکسیداز و کاتالاز و تعداد باکتری در گلهای تیمارشده با اسانس‌های آویشن شیراز و تیمول 100 میلیگرم در لیتر و تیمارهای 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات 300 و 400 میلیگرم در لیتر و نانوذرات نقره 3 و 5 میلیگرم در لیتر نسبت به تیمار شاهد (آب‌مقطر) کمتر بود. اسانس‌های گیاهی و تیمارهای شیمیایی به همراه ساکارز سبب افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت گلهای شاخه بریدنی گلایول رقم وایت شدند.
نادر مددزاده؛ معظم حسن پور اصیل؛ زینب روئین
چکیده
به‌منظور بررسی اثر اسانس‌های گیاهی و نانوذرات نقره بهعنوان ترکیبات ضد میکروبی در محلولهای نگهدارندة گل بریدنی آلسترومریا (SPP. Alstroemeria) رقم سوکاری، آزمایشی با 11 تیمار و 3 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در این پژوهش از اسانس‌های کارواکرول، تیمول و آویشن شیراز در غلظتهای 50 و 100 میلیگرم در لیتر و نانوذرات نقره ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر اسانس‌های گیاهی و نانوذرات نقره بهعنوان ترکیبات ضد میکروبی در محلولهای نگهدارندة گل بریدنی آلسترومریا (SPP. Alstroemeria) رقم سوکاری، آزمایشی با 11 تیمار و 3 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در این پژوهش از اسانس‌های کارواکرول، تیمول و آویشن شیراز در غلظتهای 50 و 100 میلیگرم در لیتر و نانوذرات نقره در غلظتهای 5، 10 و 15 میلیگرم در لیتر به همراه ساکارز 3درصد استفاده شد. ساقة گلهای بریدنی آلسترومریا به‌مدت 24 ساعت با این ترکیبات تیمار شد. نتایج نشان داد میانگین ماندگاری گلهای تیمارشده با آب مقطر و ساکارز 3درصد به‌منزلة تیمارهای شاهد به‌ترتیب 66/8 و 33/8 روز بود، درحالیکه میانگین ماندگاری گلهای تیمارشده با اسانس کارواکرول 50 میلیگرم در لیتر + ساکارز 3درصد و نانوذرات نقره 5 میلیگرم در لیتر + ساکارز 3درصد، به‌ترتیب 83/14 و 16/14 روز بود که تیمار با اسانس کارواکرول و نانوذرات نقره حدود 5/5 روز ماندگاری گل را بیشتر از تیمارهای دیگر افزایش داد. زردی برگ در تمامی تیمارها زودتر از ریزش گلبرگ مشاهده شد ولی در دو تیمار ذکر‌شده، زردی برگ حدود 5 روز دیرتر از شاهد اتفاق افتاد به‌طوری‌که فاصلة بین ریزش گلچه و زردی برگ کاهش یافت. اسانس آویشن شیراز تأثیر معناداری بر ماندگاری گل نداشت. بیشترین جذب آب، وزن تر نسبی و میزان کلروفیل نیز در تیمارهای اسانس کارواکرول در غلظت 50 میلیگرم در لیتر + ساکارز 3درصد و نانوذرات نقره 5 میلیگرم در لیتر + ساکارز 3درصد بود.
معظم حسن پور اصیل؛ داریوش رمضان
چکیده
خراش‌دهی [1] عملی است که در آن خاک پوششیحاویمیسلیوم، کاملاً به هم زده میشود. به منظور بررسی تأثیر خراش‌دهی خاک‌های پوششی مختلف قارچ دکمهای آزمایشی با سه سطح خراش‌دهی (بدون خراش‌دهی، خراش‌دهی عمقی و خراش‌دهی سطحی) و هشت خاک پوششی مختلف شامل خاک هلندی (1c)، پیت شمال (2c)، پیت جنوب (3c)، کمپوست مصرف‌شده (4c)، ترکیب رس و شن (65درصد و 35درصد) ...
بیشتر
خراش‌دهی [1] عملی است که در آن خاک پوششیحاویمیسلیوم، کاملاً به هم زده میشود. به منظور بررسی تأثیر خراش‌دهی خاک‌های پوششی مختلف قارچ دکمهای آزمایشی با سه سطح خراش‌دهی (بدون خراش‌دهی، خراش‌دهی عمقی و خراش‌دهی سطحی) و هشت خاک پوششی مختلف شامل خاک هلندی (1c)، پیت شمال (2c)، پیت جنوب (3c)، کمپوست مصرف‌شده (4c)، ترکیب رس و شن (65درصد و 35درصد) (5c)، ضایعات کارخانههای چایسازی و خاک لوم (50درصد و50درصد) (6c)، کود دامی پوسیده (7c) و ترکیب خاک رس و پیت شمال (65 و 35درصد) (8c) در سه تکرار بهصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی طی سال 1389 در کارگاه تولیدی قارچ پارسیان، واقع در شهرستان شهریار انجام شد. نتایج نشان داد که تأثیر خراش‌دهی بر صفات اندازهگیریشده در سطح احتمال یکدرصد معنادار بود. همچنین خراش‌دهی عمیق به‌طور معناداری سبب افزایش میزان محصول (عملکرد کل قارچ) در خاک‌های هلندی (65/16درصد) و پیت شمال (11/14درصد) شد. از طرفی نتایج آزمایش نشان داد که خراش‌دهی تعداد قارچ های درشت (کلاهک بزرگتر از 4 سانتیمتر) را به‌طور معناداری افزایش داد. همچنین شروع تشکیل سرسنجاقیها در تیمار خاک پوششی که خراش‌دهی در آن انجام شده بود، در زمان طولانیتری ایجاد شد.
