سهیلا احمدخانی؛ علی سلیمانی؛ فرهنگ رضوی؛ عزیزاله خیری
چکیده
میوه زغال اخته منبع مهمی از ویتامین ها و ترکیبات آنتی اکسیدانی بوده و حفظ ارزش غذایی، کیفیت ظاهری و سفتی بافت میوه در شرایط پس از برداشت از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش اثر تیمار پس از برداشت فنیل آلانین (صفر، 2، 4، 6 میلی مولار) و زمان انبارمانی (7، 14 و 21 روز) بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی میوه زغال اخته طی مدت انبارمانی بصورت آزمایش ...
بیشتر
میوه زغال اخته منبع مهمی از ویتامین ها و ترکیبات آنتی اکسیدانی بوده و حفظ ارزش غذایی، کیفیت ظاهری و سفتی بافت میوه در شرایط پس از برداشت از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش اثر تیمار پس از برداشت فنیل آلانین (صفر، 2، 4، 6 میلی مولار) و زمان انبارمانی (7، 14 و 21 روز) بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی میوه زغال اخته طی مدت انبارمانی بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. میوه ها بلافاصله پس از تیمار در سردخانه‌ای با دمای 1±2 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 5 ± 85 درصد قرار گرفتند. براساس نتایج، بالاترین محتوی آنتوسیانین (mg cyn-3-glu/100gr 2/6)، فلاونوئید (mgQUE/100g FW 13/16)، فنل کل (mgGA/100g FW 371/80)، مواد جامد محلول (17/66 درصد) در هفته سوم و همچنین بیشترین میزان آسکوربیک‌اسید (mg/100g FW 26/89) در تیمار 2 میلی‌مولار فنیل‌آلانین مشاهده شد. کمترین میزان پراکسیدهیدروژن µmol/100g FW) 0/36) و سرمازدگی و بیشترین میزان پرولین ( mg/ml 0/36) در هفته سوم در تیمار 6 میلی مولار فنیل آلانین مشاهده شد. بطور کلی نتایج نشان داد که برای نیل به هدف مهم انبارمانی زغال اخته در سردخانه که حفظ شاخص های فیزیکی و شیمیایی مطلوب این میوه و ماندگاری بیشتر نسبت به نگهداری در دمای معمولی می باشد، تیمار 2 میلی مولار فنیل آلانین می تواند مناسب ترین تیمار باشد.
علوم میوه
زهرا جلیلی مقدم؛ سیامک کلانتری؛ ابوالقاسم حسن پور اصطهباناتی؛ دانیل والروگاریدو
چکیده
در این پژوهش، تأثیر اسیدهای آمینه و پپتون بر ویژگی‌های کیفی و عمر انبارمانی میوه انار رقم ملس ساوه بررسی گردید. این آزمایش در دو سال، در طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با سه تیمار شاهد، آسیدهای‌آمینه، پپتون (پروتئین هیدرولیزشده سویا) در سه تکرار بر روی میوه انجام شد. محلولپاشی با اسیدهای‌آمینه و پپتون با غلظت دو در هزار، در سه ...
بیشتر
در این پژوهش، تأثیر اسیدهای آمینه و پپتون بر ویژگی‌های کیفی و عمر انبارمانی میوه انار رقم ملس ساوه بررسی گردید. این آزمایش در دو سال، در طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با سه تیمار شاهد، آسیدهای‌آمینه، پپتون (پروتئین هیدرولیزشده سویا) در سه تکرار بر روی میوه انجام شد. محلولپاشی با اسیدهای‌آمینه و پپتون با غلظت دو در هزار، در سه مرحله نمو میوه انار (از اول خرداد ماه، پس از تشکیل میوه گل اول، با فواصل یک ماه) انجام شد و صفات کمی وکیفی میوه، بلافاصله پس از برداشت و نیز پس از سه ماه نگهداری میوه در سردخانه در شرایط دمای 1±5 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 85 درصد اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد محلولپاشی با اسیدهای آمینه و پپتون تأثیر معنی‌داری بر وزن، اندازه طول و قطره میوه، درصد آب میوه و شاخص طعم نداشته است. کمترین میزان درصد آریل سفید در میوه‌های تیمارشده با اسیدهای‌آمینه مشاهده شد. فعالیت آنتی‌اکسیدانی کل به‌طور معنی‌داری در نتیجه کاربرد پپتون در مقایسه با شاهد و اسیدهای‌آمینه افزایش یافت. پس از دوره انبارمانی، از منظر ارزیابی حسی، میوه‌های تیمارشده با اسیدهای‌آمینه بازارپسندی بیشتری به لحاظ کیفیت پوست (رنگ وتازگی)، رنگ آریل‌ها و مزه آریل، نسبت به دیگر تیمارها داشته و کمترین میزان خسارت سرمازدگی در این میوه‌ها مشاهده شد. بر اساس نتایج این آزمایش کاربرد پپتون ، به‌عنوان یک منبع تأمین‌کننده اسیدهای‌آمینه ، نتوانست نتایج مورد انتظار از اسیدهای آمینه را در افزایش کیفیت و ماندگاری میوه انار محقق سازد.
عبدالحسین ابوطالبی؛ بهنام بهروزنام؛ زهرا پشنگه
چکیده
در این مطالعه اثر سطوح مختلف سالیسیلیک اسید بر القای مقاومت به سرمازدگی و کیفیت میوه لیموشیرین مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور میوه لیموشیرین در غلظت‌های صفر (آب مقطر)، 200، 400 و 600 میلی‌گرم در لیتر سالیسیلیک اسید به صورت غوطه‌وری به مدت 5 دقیقه تیمار و پس از بسته‌بندی در کیسه پلاستیکی بصورت تکی به انبار سرد ( 1±4درجه سانتی‌گراد) منتقل ...
بیشتر
در این مطالعه اثر سطوح مختلف سالیسیلیک اسید بر القای مقاومت به سرمازدگی و کیفیت میوه لیموشیرین مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور میوه لیموشیرین در غلظت‌های صفر (آب مقطر)، 200، 400 و 600 میلی‌گرم در لیتر سالیسیلیک اسید به صورت غوطه‌وری به مدت 5 دقیقه تیمار و پس از بسته‌بندی در کیسه پلاستیکی بصورت تکی به انبار سرد ( 1±4درجه سانتی‌گراد) منتقل و مدت دو ماه نگهداری شدند. یک گروه میوه نیز بدون اعمال هیچ تیماری به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. پس از پایان مدت آزمایش، میوه‌ها به مدت 5 روز به دمای 25 درجه سانتی گراد منتقل و اثر تیمارها بر درصد میوه‌های سرمازده، کل مواد جامد محلول، درصد نشت یونی، ویتامین ث و درصد میوه‌های پوسیده بررسی شد. بر اساس نتایج سالیسیلیک اسید باعث کاهش سرمازدگی، حفظ کیفیت ظاهری و جلوگیری از آب از دست‌دهی میوه گردید، بدون آنکه اثر نامطلوب بر کیفیت محصول داشته باشد. بیشترین درصد میوه سرمازده در تیمار شاهد و آب مقطر و کمترین آن در تیمار 400 میلیگرمدرلیتر سالیسیلیک اسید وجود داشت. از لحاظ میزان کاهش وزن، ویتامین ث و اسید کل، تفاوت معنی‌داری بین میوه‌های تیمار شده با سالیسیلیک اسید و شاهد وجود داشت اما هیچگونه اختلاف معنی‌داری بین آنها از لحاظ میزان مواد جامد محلول و pH عصاره دیده نشد. در مجموع، تیمار 400 میلیگرمدرلیتر سالیسیلیک اسید، میوه‌های با بالاترین کیفیت ظاهری و بیشترین اثر بازدارندگی بر سرمازدگی داشت.
سید حسین میردهقان؛ مجید راحمی
دوره 41، شماره 1 ، تیر 1389
چکیده
این پژوهش به منظور تعیین زمان ایجاد خسارت سرمازدگی میوه انار در سردخانه انجام گردید. دو رقم میوه انار به نام‌های ’ملس یزدی‘ و ’گل گزی ترش هراورجان‘ در مرحله بلوغ تجاری برداشت و به آزمایشگاه پس از برداشت گروه علوم باغبانی دانشگاه شیراز انتقال یافت. میوه‌ها بدون هیچ تیماری در انبار با دمای 5/0± 1 درجة سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 3±85 % به ...
بیشتر
این پژوهش به منظور تعیین زمان ایجاد خسارت سرمازدگی میوه انار در سردخانه انجام گردید. دو رقم میوه انار به نام‌های ’ملس یزدی‘ و ’گل گزی ترش هراورجان‘ در مرحله بلوغ تجاری برداشت و به آزمایشگاه پس از برداشت گروه علوم باغبانی دانشگاه شیراز انتقال یافت. میوه‌ها بدون هیچ تیماری در انبار با دمای 5/0± 1 درجة سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 3±85 % به مدت 3 ماه قرار گرفتند. هر 10 روز تعدادی از آنها که شامل 4 تکرار بود، از انبار خارج شد و پس از 72 ساعت میزان نشت الکترولیت‌ها و کاهش وزن تعیین گردید. نشت الکترولیت‌ها به عنوان شاخصی برای خسارت سرمازدگی به کار گرفته شده، و بیانگر تغییرات در غشای پلاسمایی است. همچنین قطعاتی از پوست به منظور بررسی آناتومیکی در FAA (فرمالین، الکل، استیک اسید) تثبیت شد. نتایج حاصل نشان داد که با گذشت زمان انبارداری نشت یون و کاهش وزن افزایش یافته، تا اینکه پس از گذشت 40 روز در رقم ’گل گزی ترش هراورجان‘ و 50 روز در رقم ’ملس یزدی‘، این افزایش با شدت بیشتری صورت گرفت، که مبین زمان ایجاد تغییرات در غشا و بروز خسارت سرمازدگی است. این خسارات در رقم ’گل گزی ترش هراورجان‘ زودتر و با شدت بیشتری صورت گرفت، که بیانگر حساسیت بیشتر این رقم به دمای سرد بود. زمان ایجاد تغییرات آناتومیکی در طول دوران انباری قابل تشخیص نبود، با این وجود در مراحل آخر تغییر درنفوذپذیری تونوپلاست و خروج مواد فنلی از آن باعث قهوه ای شدن سلول‌های پوست گردید.
