سعید عشقی؛ مهدی گاراژیان
چکیده
این پژوهش بهمنظور تعیین نیاز سرمایی و گرمایی انگور رقمهای رطبی، سیاه شیراز و یاقوتی انجام شد. همچنین تغییر کربوهیدراتها و هورمونهای درونی در رقم یاقوتی سیاه در دورۀ سرمادهی بررسی شد. بدین منظور، قلمههای یکاندازه (30 سانتی‌متر) بیدرنگ پس از خزانبرگها در پاییز جمعآوری شدند. سرمادهی شامل 0 (شاهد)، 100، 200، 300، ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور تعیین نیاز سرمایی و گرمایی انگور رقمهای رطبی، سیاه شیراز و یاقوتی انجام شد. همچنین تغییر کربوهیدراتها و هورمونهای درونی در رقم یاقوتی سیاه در دورۀ سرمادهی بررسی شد. بدین منظور، قلمههای یکاندازه (30 سانتی‌متر) بیدرنگ پس از خزانبرگها در پاییز جمعآوری شدند. سرمادهی شامل 0 (شاهد)، 100، 200، 300، 400 و 500 ساعت در دمای 2 درجۀ سلسیوس بودند. سپس، قلمهها در آبمقطر و در شرایط دمای اتاق و نور ممتد قرار گرفتند. درصد شکوفایی جوانه، تعداد روز تا شکوفایی اولین جوانه و 50 درصد جوانهها، میزان نشاسته، کربوهیدراتهای محلول، جیبرلین، سایتوکینین، اکسین و اسید آبسیزیک در بافتهای جوانه، گره و میانگره اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که بالاترین درصد شکوفایی جوانه و کوتاهترین زمان تا شکوفایی50 درصد جوانهها در رقمهای سیاه شیراز، رطبی و یاقوتی به‌ترتیب در تیمارهای 500، 400 و400 ساعت سرمادهی بود. در هر 3 رقم، بالاترین میزان نشاسته در تیمارهای بدون سرمادهی بود و با سرمادهی میزان نشاسته کاهش و کربوهیدرات محلول افزایش یافت. میزان جیبرلین، سایتوکینین و اکسین با اعمال تیمارهای سرمادهی، افزایش و آبسیزیکاسید کاهش یافت. در‌نتیجه نیاز سرمایی رقمهای یاقوتی، رطبی و سیاه شیراز به‌ترتیب400، 400 و 500 ساعت و نیاز گرمایی4320،5472 و 8064 درجه‌ساعت (GDH) تعیین شد.
علیرضا طلایی؛ فاطمه ناظوری؛ امان اله جوانشاه
دوره 41، شماره 1 ، تیر 1389
چکیده
ناکافی بودن دریافت سرمای سالانه در درختان میوه به ویژه پسته، مشکل عمدهای است که در بسیاری از نواحی دارای زمستان نسبتاً گرم مشاهده میشود. این پدیده معمولاً منجر به نابسامانی در ساختار رویشی و زایشی، کاهش تولید گرده، ریزش زیاد جوانهها و در نهایت کاهش و یا عدم تولید محصول میگردد. در حال حاضر امکان استفاده از ترکیبات جایگزین که ...
بیشتر
ناکافی بودن دریافت سرمای سالانه در درختان میوه به ویژه پسته، مشکل عمدهای است که در بسیاری از نواحی دارای زمستان نسبتاً گرم مشاهده میشود. این پدیده معمولاً منجر به نابسامانی در ساختار رویشی و زایشی، کاهش تولید گرده، ریزش زیاد جوانهها و در نهایت کاهش و یا عدم تولید محصول میگردد. در حال حاضر امکان استفاده از ترکیبات جایگزین که به طورطبیعی موجب تسهیل در تأمین حداقل نیاز سرمایی شوند، در برخی گزارش‌های علمی تأئید شده است. در این پژوهش، آزمایشی به منظور بررسی امکان رفع نیاز سرمایی جوانه گل با استفاده از چند ترکیب روغنی انجام شد تا تأثیر آنها بر درصد جوانه‌زنی و کمیت گرده تولید شده توسط چهار ژنوتیپ پسته نر مشخص شود. این پژوهش بر روی چهار ژنوتیپ نر پسته (دو زودگل 1P ، 6P و دو دیرگل 7P و 10P( به منظور تعیین نقش ترکیبات روغنی بر روی شکستن رکود، جوانه‌زنی و مقدار دانه گرده در مؤسسه تحقیقات پسته کشور در رفسنجان در سالهای 1384 و 1385 انجام گرفت. ژنوتیپهای انتخاب شده در مطالعات قبلی به عنوان بهترین گردهدهنده برای ارقام تجاری پسته ایران معرفی شده بودند. مواد روغنی مورد استفاده در تیمارها عبارت بودند از: روغن ولک (4 درصد)، روغن سویا (5 درصد) و مخلوط اسیدهای چرب کنجاله آفتابگردان (4 درصد). این مواد، در اواسط بهمن ماه بر روی شاخههای درختان پاشیده شده و با استفاده از آزمایش کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی انجام شد و فاکتورهای مورد بررسی شامل: زمان شروع گلدهی، کمیت و کیفیت دانههای گرده بودند. نتایج آزمایش نشان داد درختان تیمار شده در مقایسه با شاهد دو تا چهار روز (بسته به نوع تیمار) سریع تر به مرحله شکوفهدهی رسیدند. مقدار گرده تولید شده در شاخههای مورد تیمار با ترکیبات روغنی در مقایسه با شاهد اختلاف معنیداری نشان ندادند. در این آزمایش روغن ولک (4 درصد) و روغن سویا (5 درصد) در مقایسه با شاهد اثرات مثبت بیشتری بر افزایش درصد جوانه‌زنی دانههای گرده در شرایط مصنوعی
(In vitro) داشتند.
