احمد کریم زاده؛ علی تهرانی فر؛ حسین نعمتی؛ فرشته یوسفی
چکیده
یکی از مهم‌ترین گونه‌های رز، گل محمدی است که بعضی از رقم های آن برای تولید اسانس اهمیت دارند و بعضی دیگر به‌عنوان رزهای باغی کشت می‌شوند. به منظور بررسی اثر هورمون ایندول بوتریک اسید (IBA)، بستر کشت و قطر قلمه بر کیفیت ریشه‌زایی گل محمدی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 30 تیمار و 3 تکرار طراحی و اجرا شد.تیمارها شامل ...
بیشتر
یکی از مهم‌ترین گونه‌های رز، گل محمدی است که بعضی از رقم های آن برای تولید اسانس اهمیت دارند و بعضی دیگر به‌عنوان رزهای باغی کشت می‌شوند. به منظور بررسی اثر هورمون ایندول بوتریک اسید (IBA)، بستر کشت و قطر قلمه بر کیفیت ریشه‌زایی گل محمدی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 30 تیمار و 3 تکرار طراحی و اجرا شد.تیمارها شامل بستر کشت در سه سطح (30% کوکوپیت+ 70% پرلیت، 50% کوکوپیت+ 50% پرلیت، 50% ماسه+ 50% پرلیت)، ایندول بوتریک اسید در پنج سطح (صفر، 1000، 2000، 3000 و 4000 میلیگرم بر لیتر) و قطر قلمه در دو سطح ( 13-5 و 20-13 میلی‌متر) بودند. نتایج نشان داد درصد زنده‌مانی قلمه گل محمدی با افزایش غلظت IBAتا 3000 میلیگرم بر لیتر به‌طور معنی‌داری افزایش یافت. بیشترین تعداد برگ در تیمار 2000 و 3000 میلیگرم در لیتر IBA و قلمه‌های قطورتر مشاهده شد. اثر متقابل غلظت هورمون IBA و قطر قلمه در اکثر پارامترها، بهجز تعداد ریشه، معنی‌دار شد. بیشترین حجم و طول ریشه، تعداد ریشه، تعداد برگ، درصد زنده‌مانی و بلندترین طول ریشه در بستر کشت 30:70 کوکوپیت و پرلیت مشاهده شد. براساس نتایج می‌توان کاربرد غلظت 2000 میلیگرم در لیتر هورمون IBA، قلمه‌های قطور (20-13 میلی‌متر) و بستر کشت 30:70 کوکوپیت و پرلیت را برای بیشترین درصد زنده‌مانی و تراکم ریشه توصیه کرد.
داریوش آتشکار؛ روح اله حق جویان؛ مریم دودانگه بالاخانی؛ اصغر سلیمانی
چکیده
انتخاب نتاج امید بخش در مراحل اولیه پروژه اصلاح پایههای رویشی درختان میوه یکی از روش‌های دستیابی زود هنگام به پایههای مورد نظر می‌باشد. در این پژوهش صفات رویشی مرتبط با قدرت رشد در تعداد 11 ژنوتیپ امید بخش پایه سیب به همراه پایه رویشی سیب MM111 به عنوان شاهد بررسی شد. نتایج نشان داد بین ژنوتیپ پایههای مورد مطالعه به لحاظ صفات رویشی ...
بیشتر
انتخاب نتاج امید بخش در مراحل اولیه پروژه اصلاح پایههای رویشی درختان میوه یکی از روش‌های دستیابی زود هنگام به پایههای مورد نظر می‌باشد. در این پژوهش صفات رویشی مرتبط با قدرت رشد در تعداد 11 ژنوتیپ امید بخش پایه سیب به همراه پایه رویشی سیب MM111 به عنوان شاهد بررسی شد. نتایج نشان داد بین ژنوتیپ پایههای مورد مطالعه به لحاظ صفات رویشی تفاوت معنی‌داری وجود داشت. بر اساس قدرت رشد این ژنوتیپ‌ها به سه دسته کلی تقسیم شدند: 1- ژنوتیپ‌های کم‌رشد (پاکوتاه) AR4, AR8, AR11 که دارای کمترین بیوماس، کمترین سرعت رشد و بیشترین تراکم روزنه در واحد سطح برگ بودند، 2- ژنوتیپ‌های پر رشد AR1، AR3، AR6، AR7 و AR9 که دارای بیشترین بیوماس، بیشترین سرعت رشد و کمترین تراکم روزنه در واحد سطح برگ بودند و 3- ژنوتیپ‌های متوسط رشد AR2، AR5، AR10 و MM111 که دارای مقدار متوسط بیوماس، سرعت رشد و تراکم روزنه در واحد سطح برگ بودند. ژنوتیپ‌های کم رشد بیشترین و ژنوتیپ‌های پر رشد کمترین نسبت وزن خشک ریشه به شاخساره را داشتند. گسترش رشد طولی ریشه در ژنوتیپ‌های سیب با قدرت رشد پایه‌ها ارتباط مستقیمی نداشت، اما با گسترش افقی در آن‌ها رابطه عکس داشت. ژنوتیپ‌های AR1, AR4, AR5, AR10 که گسترش طولی ریشه بیشتری نسبت به سایر ژنوتیپ‌ها داشتند، گسترش افقی ریشه کمتری داشتند و ژنوتیپ پایههای AR2, AR3, AR8 که گسترش طولی کمتری داشتند، گسترش افقی بیشتری داشتند.
حامد دولتی بانه؛ فرخ غنی شایسته؛ امیر نورجو
چکیده
بهمنظور تعیین اثر تلقیح ریشه انگور رقم رشه با سه گونه قارچ مایکوریزا (Glomus versiforme،Glomus etunicatum و Glomus intraradices) بر رشد رویشی شاخه، مقدار عناصر پر مصرف برگ، مقدار کلروفیل، دمای برگ، محتوای نسبی آب برگ، قندهای محلول و علایم خشکیدگی تحت تنش کم آبیاری (35، 55 و 75 درصد نیاز آبی)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی ...
بیشتر
بهمنظور تعیین اثر تلقیح ریشه انگور رقم رشه با سه گونه قارچ مایکوریزا (Glomus versiforme،Glomus etunicatum و Glomus intraradices) بر رشد رویشی شاخه، مقدار عناصر پر مصرف برگ، مقدار کلروفیل، دمای برگ، محتوای نسبی آب برگ، قندهای محلول و علایم خشکیدگی تحت تنش کم آبیاری (35، 55 و 75 درصد نیاز آبی)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات باغبانی کهریز ارومیه اجرا شد. نتایج نشان داد با افزایش سطح کم آبیاری رشد شاخه کاهش یافت و تلقیح با قارچ میکوریزا نتوانست تأثیر مثبتی بر این صفت در مقایسه با شاهد داشته باشد. مقدار دمای برگ، علایم خشکیدگی در برگ بوتههای تلقیح شده با قارچ گونه G. versiforme تحت شرایط کم آبیاری 35 درصد نیاز آبی کمتر از قارچهای دیگر بود. همچنین میزان محتوی نسبی آب برگ در بوتههای دارای این قارچ در کلیه سطوح کم آبیاری در حد بالایی باقی ماند. با افزایش سطح کم آبیاری مقدار قند محلول در تنش کم آبیاری 55 درصد ابتدا کاهش و سپس در کم آبیاری 35 درصد افزایش پیدا کرد. در بین عناصر غذایی نیز بیشترین مقدار فسفر برگ (14/0 درصد) در بوتههای دارای قارچ گونه G. versiforme ثبت شد.
داوود خوشبخت؛ علی اکبر رامین؛ بهرام بانی نسب؛ سیروس آقاجان زاده
دوره 40، شماره 4 ، اسفند 1388
چکیده
شوری یکی از بزرگترین عوامل محدودکننده رشد گیاهان و تولید محصول در بسیاری از نقاط جهان می‌باشد که از دیر باز مورد توجه بوده است. مرکبات جزء گیاهان حساس به شوری می‌باشند. از آنجا که گونه‌های تجاری مرکبات به صورت پیوندی تکثیر می‌شوند؛ میزان تحمل پیوندک به شوری، بستگی زیادی به نوع پایه مورد استفاده دارد. پژوهش گلخانهای با هدف ارزیابی ...
بیشتر
شوری یکی از بزرگترین عوامل محدودکننده رشد گیاهان و تولید محصول در بسیاری از نقاط جهان می‌باشد که از دیر باز مورد توجه بوده است. مرکبات جزء گیاهان حساس به شوری می‌باشند. از آنجا که گونه‌های تجاری مرکبات به صورت پیوندی تکثیر می‌شوند؛ میزان تحمل پیوندک به شوری، بستگی زیادی به نوع پایه مورد استفاده دارد. پژوهش گلخانهای با هدف ارزیابی تحمل به شوری نه پایه مرکبات شامل: پایههای نارنج، بکرائی، کلئوپاترا، رانگپورلایم، رافلمون، ماکروفیلا و سیتروملو، سیترنج و پونسیروس بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار و چهار سطح شوری شامل: شاهد، 25، 50 و 75 میلیمول در لیتر نمک NaCl، با هدایت الکتریکی به ترتیب 5/1، 5/4، 79/6 و 06/9 دسیزیمنس بر متر در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان اجرا گردید. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری، شاخص‌های تعداد برگ، ارتفاع گیاه، سطح برگ، وزن تر و خشک برگ، ساقه و ریشه، تعداد و طول ریشه کاهش می‌یابد. نتایج مقایسات میانگین صفات مورد بررسی نشان داد که اختلافهای معنی‌داری بین پایههای مرکبات وجود دارد. در بین پایه‌ها، نارنج، کلئوپاترا و رانگ پورلایم کمترین و پونسیروس، سیترنج و سیتروملو بیشترین کاهش در شاخص‌های رشدی اندام هوایی و ریشه را نشان دادند.
