علی عبادی؛ اسماء عباسی کاشانی؛ محمدرضا فتاحی مقدم؛ مجید شکرپور
چکیده
به‌منظور ارزیابی اثر اسیدسالیسیلیک در افزایش تحمل یخ‌زدگی در انگور رقم شاهانی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل‌در قالب طرح بلوک‌های کامل‌تصادفی با سه‌تکرار انجام شد. عامل‌اول اسیدسالیسیلیک در سه سطح (صفر، 5/0و ۱ میلی‌مولار)، عامل‌دوم زمان محلول‌پاشی در چهار سطح (مرحله رنگ‌گیری‌حبه‌ها، زمان برداشت، یک‌ماه پس از برداشت ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی اثر اسیدسالیسیلیک در افزایش تحمل یخ‌زدگی در انگور رقم شاهانی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل‌در قالب طرح بلوک‌های کامل‌تصادفی با سه‌تکرار انجام شد. عامل‌اول اسیدسالیسیلیک در سه سطح (صفر، 5/0و ۱ میلی‌مولار)، عامل‌دوم زمان محلول‌پاشی در چهار سطح (مرحله رنگ‌گیری‌حبه‌ها، زمان برداشت، یک‌ماه پس از برداشت و مجموع سه زمان) و عامل‌سوم سرمای‌مصنوعی در چهار سطح (4+، 15-، 18- و 21- درجه‌سانتی‌گراد) بود که روی قلمه‌های جمع‌آوری‌شده در ماه‌های دی و اسفند اعمال شد. آزمایش‌سال دوم براساس نتایج آزمایش سال اول طراحی و شامل اسیدسالیسیلیک در سه سطح (صفر، 5/0 و 5/1 میلی‌مولار) در مرحله یک‌ماه پس‌از برداشت و سرمای مصنوعی در چهار سطح (4+، 17-، 19- و 21- درجه سانتی‌گراد) بود که روی قلمه‌های جمع‌آوری‌شده در ماه‌های دی و اسفند انجام شد. براساس نتایج کاهش دما تا 21- درجه‌سانتی‌گراد منجر به افزایش پراکسیداسیون لیپیدهای غشا در هر دو سال آزمایش گردید و در نتیجه، درصد نشت یونی، درصد نشت فنول‌ها و میزان مالون‌دی‌آلدهید پس‌از اعمال سرمای مصنوعی افزایش یافت. همچنین در دمای 21- درجه سانتی‌گراد، برخی از شاخص‌های رویشی از قبیل درصد سبزشدن نقطه رویشی اولیه، درصد سبزشدن نقطه رویشی‌ثانویه و قدرت بازیابی قلمه‌ها کاهش نشان دادند. کاربرد اسیدسالیسیلیک با غلظت‌های 5/0 و یک میلی‌مولار در سال اول و 5/0 و 5/1 میلی‌مولار در سال دوم باعث کاهش درصد نشت‌یونی، درصد نشت فنول‌ها و غلظت مالون‌دی‌آلدهید در نمونه‌های بافت جوانه و افزایش درصد سبزشدن نقاط رویشی‌اولیه و ثانویه و قدرت بازیابی قلمه‌های تحت تنش یخ‌زدگی گردید. همچنین نتایج نشان داد با کاهش دما تا 21- درجه سانتی‌گراد، میزان کربوهیدرات‌های محلول، پرولین و ترکیبات‌فنولی نیز افزایش یافت. همچنین مشاهده شد کاربرد اسیدسالیسیلیک با غلظت‌های 5/0 و یک میلی‌مولار در آزمایش سال اول و غلظت‌های 5/0 و 5/1 میلی‌مولار در آزمایش سال دوم منجر به افزایش میزان پرولین، کربوهیدرات‌های محلول و ترکیبات فنولی گردید.
اسماء عباسی کاشانی؛ محمدحسین شمشیری؛ مجید اسماعیلی زاده؛ حمیدرضا کریمی
چکیده
خشکی از مهمترین تنشهای محیطی رایج در کشور است که بر مراحل مختلف رشد و نمو گیاهان تأثیر میگذارد. به‌منظور بررسی آثار تلفیقی قارچ میکوریز آربوسکولار (Glomus intratadices) و اسید جاسمونیک بر ویژگیهای رشدی و اکوفیزیولوژیکی دانهالهای پستۀ رقم قزوینی تحت تنش خشکی، آزمایش گلخانهای با سه فاکتور میکوریز (میکوریز و بدون میکوریز)، اسید ...
بیشتر
خشکی از مهمترین تنشهای محیطی رایج در کشور است که بر مراحل مختلف رشد و نمو گیاهان تأثیر میگذارد. به‌منظور بررسی آثار تلفیقی قارچ میکوریز آربوسکولار (Glomus intratadices) و اسید جاسمونیک بر ویژگیهای رشدی و اکوفیزیولوژیکی دانهالهای پستۀ رقم قزوینی تحت تنش خشکی، آزمایش گلخانهای با سه فاکتور میکوریز (میکوریز و بدون میکوریز)، اسید جاسمونیک (غلظت صفر، 50 و 100 میکرومولار) به‌صورت محلول‌پاشی برگی در سه نوبت، با فاصلۀ زمانی هر سه هفته یک‌بار و سطوح مختلف خشکی به‌صورت دور آبیاری یک روز به‌منزلۀ شاهد، 3، 6 و 10 روز در میان به روش وزنی و براساس ظرفیت زراعی، با سه تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی روی دانهالهای سه‌ماهۀ پسته انجام شد. نتایج نشان داد که پس از 70 روز تیمار خشکی، با افزایش شدت تنش خصوصیات رویشی دانهالها به‌طور معناداری کاهش یافتند. ویژگیهای اکوفیزیولوژیکی دانهالهای پسته از‌قبیل محتوای رنگیزههای فتوسنتزی، Fv/Fm و شاخص عملکرد (PI) نیز تحت‌تأثیر خشکی کاهش نشان دادند. گیاهان میکوریزی کمتر تحت‌تأثیر تنش قرار گرفتند و همزیستی میکوریزی به بهبود قابل ملاحظۀ این پارامترها نسبت به شاهد منجر شد. محلول‌پاشی برگی دانهالها با اسید جاسمونیک سبب کاهش ارتفاع ساقه، وزن خشک برگ، محتوای کلروفیل a و مجموع کلروفیل و افزایش حجم سیستم ریشهای شد.
