صدف نورانی نیاکی؛ راهله ابراهیمی؛ اورنگ خادمی؛ فواد فاتحی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر عصاره برگ حنا و سدیم نیتروپروساید بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و عمر گلجایی گل شاخه بریده داوودی، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. عامل اول عصاره برگ حنا در سه سطح (صفر، 100 و 200 ppm)، عامل دوم سدیم نیتروپروساید در سه سطح (صفر، 5/0 و 1 میلیمولار) و عامل سوم زمان نمونهبرداری ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر عصاره برگ حنا و سدیم نیتروپروساید بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و عمر گلجایی گل شاخه بریده داوودی، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. عامل اول عصاره برگ حنا در سه سطح (صفر، 100 و 200 ppm)، عامل دوم سدیم نیتروپروساید در سه سطح (صفر، 5/0 و 1 میلیمولار) و عامل سوم زمان نمونهبرداری در سه سطح (روز اول، روز ششم و روز دوازدهم) بود. با افزایش زمان نمونهبرداری قطر گل، محتوای کلروفیل، محتوای نسبی آب و وزن تر نسبی کاهش و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی افزایش معنیداری پیدا کرد. غلظتهای بالای عصاره حنا و سدیم نیتروپروساید فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی را کاهش داد و باعت بهبود پارامترهای کیفی گل داوودی شد که نشاندهنده اثرات مثبت آن‌ها بر از بین بردن رادیکالهای آزاد میباشد. تیمار عصاره حنا در روز ششم نمونهبرداری بهترین تیمار جهت بهبود پارامترهای گل داوودی بود. تیمار عصاره برگ حنا و نیترپروساید مانع کاهش مقدار کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل در برگ گل داووی شدند. نتایج بیانگر تأثیر مثبت عصاره حنا و سدیم نیتروپروساید بر افزایش طول عمر پس از برداشت گل شاخه بریده داوودی بود.
خدیجه کرمی؛ جواد عرفانی مقدم؛ مسعود بازگیر؛ اورنگ خادمی
چکیده
در این پژوهش، به منظور کاهش ترکیدگی و بهبود ویژگیهای کمی و کیفی میوه انار رقم ملس ساوه، از تیمار اسیدجیبرلیک (صفر، 30 و 60 میلیگرم در لیتر) و سولفات روی (صفر، 1500 و 3000 میلیگرم در لیتر) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار استفاده شد. محلولپاشی اسیدجیبرلیک و سولفات روی در سه مرحله از رشد میوه در ...
بیشتر
در این پژوهش، به منظور کاهش ترکیدگی و بهبود ویژگیهای کمی و کیفی میوه انار رقم ملس ساوه، از تیمار اسیدجیبرلیک (صفر، 30 و 60 میلیگرم در لیتر) و سولفات روی (صفر، 1500 و 3000 میلیگرم در لیتر) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار استفاده شد. محلولپاشی اسیدجیبرلیک و سولفات روی در سه مرحله از رشد میوه در اواخر بهار و اواسط تابستان صورت گرفت. نمونههای میوه و برگ در زمان رسیدگی کامل میوهها، جمعآوری شدند و برخی از خصوصیات مورفوفیزیولوژی میوه و برگ مورد اندازهگیری قرار گرفتند. نتایج نشان داد محلولپاشی اسیدجیبرلیک به تنهایی یا در ترکیب با عنصر روی، درصد ترکیدگی میوه را به طور معنیداری در مقایسه با شاهد کاهش داد. کمترین میزان ترکیدگی میوه بهترتیب مربوط به تیمارهای اسیدجیبرلیک با سطوح 60 و 30 میلیگرم در لیتر و 3000 میلیگرم در لیتر عنصر روی با میانگین 73/7 و 80/7 درصد به دست آمد و بیشترین میزان آن در نمونههای شاهد با میانگین 30 درصد ثبت گردید. وزن، طول و قطر میوه، درصد رطوبت و ضخامت پوست میوه، مواد جامد محلول، غلظت عنصر روی و اسید آسکوربیک در تیمار 60 و 30 میلیگرم در لیتر اسیدجیبرلیک و همچنین 3000 میلیگرم در لیتر سولفات روی به طور معنیداری در مقایسه با نمونههای شاهد افزایش یافت. نتایج کلی نشان داد محلولپاشی درختان انار با اسیدجیبرلیک و سولفات روی باعث بهبود برخی از شاخصهای مورفو-فیزیولوژی میوه میگردد که در کنترل ترکیدگی و در نتیجه افزایش ویژگیهای کمی و کیفی میوه انار مؤثر هستند.
علیرضا رحیمی؛ علی عبادی؛ محمدرضا فتاحی مقدم؛ مجید اسمعیلی؛ اورنگ خادمی؛ امید گودرزی
چکیده
در این تحقیق به‌منظور دستیابی به نژادگان (ژنوتیپ)های برتر برای کاربردهای تازه‌خوری و کشمشی، چهار رقم بی‌دانۀ ایرانی به‌عنوان والد پدری و هفت رقم دانه‌دار به‌عنوان والد مادری با یکدیگر تلاقی داده شدند. از مجموع 1400 نتاج به‌دست‌آمده به ترتیب 322 و 419 نتاج به‌دست‌آمده از 28 نوع تلاقی در طی دو سال 1389 و 1390، در کنار والد پدری و همچنین رقم‌های ...
بیشتر
در این تحقیق به‌منظور دستیابی به نژادگان (ژنوتیپ)های برتر برای کاربردهای تازه‌خوری و کشمشی، چهار رقم بی‌دانۀ ایرانی به‌عنوان والد پدری و هفت رقم دانه‌دار به‌عنوان والد مادری با یکدیگر تلاقی داده شدند. از مجموع 1400 نتاج به‌دست‌آمده به ترتیب 322 و 419 نتاج به‌دست‌آمده از 28 نوع تلاقی در طی دو سال 1389 و 1390، در کنار والد پدری و همچنین رقم‌های پرلت و فلیم سیدلس ارزیابی و مقایسه شدند. برای ارزیابی نتاج از هر بوته سه خوشه به‌طور تصادفی انتخاب و صفات مربوط به خوشه برای آن‌ها ثبت شد. از هر خوشه پنج حبه به تصادف انتخاب و صفات مربوط برای آن‌ها ثبت شد. نتاج به‌دست‌آمده به چهار کلاس بی‌دانه، تا حدی بی‌دانه، تا حدی دانه‌دار و کامل دانه‌دار تقسیم شدند. برخی از نتاج بی‌دانه صفات مطلوبی از جمله بزرگ و گوشتی بودن حبه‌ها، زودرسی، استحکام خوب حبه به خوشه و تراکم کمتر حبه‌ها در خوشه، داشتند. در بین کل نتاج ارزیابی‌شدۀ برخی نژادگان‌ها (B182، N191، J107، B180، K79، C88، L55، A170، M90، L196 و L207) در کلاس بی‌دانه قرار گرفتند که در بین آن‌ها نژادگان B182 بزرگ‌ترین وزن حبه (2/2گرم) را داشت. همچنین نژادگان‌های مطلوبی چون J113، M91، A196، S66، I116، B186، A201، E148، H3، C95، J69، E159 و N165 در کلاس تا حدی بی‌دانه قرار گرفتند که در بین آن‌ها نژادگان J113 بزرگ‌ترین وزن حبه (9/2گرم) را داشت.
میثم محمدی؛ مهدی صیدی؛ اورنگ خادمی
چکیده
به‌منظور بهبود عملکرد و کیفیت فلفل دلمهای در شرایط گرم و خشک استان ایلام، تأثیر محلولپاشی با اسید جیبرلیک (50 میلیگرم بر لیتر) و کلسیم (5/0 درصد) در دو مرحله از رشد (اوایل و اواخر فصل برداشت، به ترتیب 70 و 120 روز پس از کاشت نشاءها) هرکدام با دو یا سه بار تکرار محلولپاشی در هر مرحله بر برخی صفات کمی و کیفی فلفل دلمهای رقم "کالیفرنیا ...
بیشتر
به‌منظور بهبود عملکرد و کیفیت فلفل دلمهای در شرایط گرم و خشک استان ایلام، تأثیر محلولپاشی با اسید جیبرلیک (50 میلیگرم بر لیتر) و کلسیم (5/0 درصد) در دو مرحله از رشد (اوایل و اواخر فصل برداشت، به ترتیب 70 و 120 روز پس از کاشت نشاءها) هرکدام با دو یا سه بار تکرار محلولپاشی در هر مرحله بر برخی صفات کمی و کیفی فلفل دلمهای رقم "کالیفرنیا واندر" بهصورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی بررسی شد. نتایج بررسیها نشان داد، محلولپاشی اسید جیبرلیک و کلسیم باعث افزایش میانگین عملکرد تک بوته، وزن، طول، قطر، حجم، سفتی بافت، ضخامت گوشت، وزن خشک، محتوای اسیدآسکوربیک، فعالیت پاداکسندگی (آنتیاکسیدانی)، محتوای سبزینۀ (کلروفیل) a، سبزینۀ b و سبزینۀ کل و محتوای کلسیم بافت میوه در هر دو مرحله از رشد شد. محلولپاشی جیبرلین با سه تکرار در هر مرحله، بیشترین نقش را در بهبود ویژگیهای فیزیکی میوه نشان داد. ازآنجاییکه تأثیر جیبرلین و کلسیم بر همۀ صفات مورد ارزیابی، بهجز چگالی میوه، به‌طور معنیداری در اواخر فصل بیشتر از اوایل فصل برداشت بود، محلولپاشی اسید جیبرلیک و کلسیم بهویژه در اواخر برداشت برای بهبود عملکرد و کیفیت فلفل دلمهای توصیه میشود.
علوم میوه
فهیمه نصر؛ ولی ربیعی؛ فرهنگ رضوی؛ اورنگ خادمی
چکیده
عمر کوتاه و حساسیت به سرمازدگی بزرگ‌ترین مشکل پس از برداشت رقم‌های خرمالو است. از جمله تیمارهای مؤثر در افزایش ماندگاری پس از برداشت میوهها استفاده از فناوری نانو است. در این پژوهش تأثیر به کارگیری ظرف‌های نانو سیلیکات، ظرف‌های پلیاتیلن معمولی و بدون بستهبندی (شاهد) بر حفظ خواص کیفی میوۀ خرمالو رقم کرج در چهل روز انبارداری ...
بیشتر
عمر کوتاه و حساسیت به سرمازدگی بزرگ‌ترین مشکل پس از برداشت رقم‌های خرمالو است. از جمله تیمارهای مؤثر در افزایش ماندگاری پس از برداشت میوهها استفاده از فناوری نانو است. در این پژوهش تأثیر به کارگیری ظرف‌های نانو سیلیکات، ظرف‌های پلیاتیلن معمولی و بدون بستهبندی (شاهد) بر حفظ خواص کیفی میوۀ خرمالو رقم کرج در چهل روز انبارداری آن در دمای 1 درجۀ سلسیوس و رطوبت نسبی 95-90 درصد بررسی شد. در مدتهای 20 و 40 روز میوهها از انبار سرد خارج و پس از سه روز نگهداری در دمای معمولی به‌عنوان عمر قفسهای ویژگیهایی همانند شاخص سرمازدگی، درصد کاهش وزن، سفتی بافت میوه، مواد جامد محلول کل، اسید قابل عیارسنجی (تیتراسیون)، میزان آسکوربیک اسید، محتوای تانن محلول، کاروتنوئید کل، فلاونوئید کل و فعالیت پاداکسندگی (آنتیاکسیدانی) کل اندازهگیری شد. نتایج نشان داد، بستهبندی نانو در هر دو مدت انبارداری در مقایسه با ظرف‌های پلیاتیلن معمولی و شاهد موجب حفظ بهتر خواص کیفی، میزان آسکوربیک اسید، میزان تانن محلول، فلاونوئید کل و فعالیت پاداکسندگی میوه در دورۀ انبارداری شد. همچنین میوه‌های خرمالوی بسته‌بندی‌شده با نانو سیلیکات کمترین شاخص سرمازدگی (01/0 درصد)، کاهش وزن (32/1 درصد) و بیشترین میزان سفتی (33/5 نیوتن بر سانتیمترمربع) را داشتند. بنابراین استفاده از ظرف‌های حاوی نانو ذرات در افزایش ماندگاری پس از برداشت و حفظ کیفیت میوۀ خرمالو مؤثرتر بوده است.
