محسن ابراهیمی؛ محمد کاظم سوری؛ امیر موسوی؛ نوازاله صاحبانی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر ورمی‌کمپوست و دو نوع بیوچار (بیوچار خرما و پسته) بر عملکرد و کارایی مصرف آب بادنجان در شرایط مزرعه. آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. عامل اول ورمی‌کمپوست در دو سطح (صفر، 1500 گرم در مترمربع) و عامل دوم بیوچار در سه سطح (صفر، 500 گرم بیوچار خرما و 500 گرم بیوچار پسته در ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر ورمی‌کمپوست و دو نوع بیوچار (بیوچار خرما و پسته) بر عملکرد و کارایی مصرف آب بادنجان در شرایط مزرعه. آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. عامل اول ورمی‌کمپوست در دو سطح (صفر، 1500 گرم در مترمربع) و عامل دوم بیوچار در سه سطح (صفر، 500 گرم بیوچار خرما و 500 گرم بیوچار پسته در متر مربع) بود. نتایج نشان داد بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه در ترکیب تیماری کاربرد ورمی‌کمپوست و بیوچار خرما بهدست آمد. بیشترین مقدار کلروفیل a و b مربوط به تیمار کاربرد ورمی‌کمپوست بود. همچنین نتایج نشان داد اثر بیوچار و اثر متقابل ورمی‌کمپوست و بیوچار بر تعداد میوه در بوته معنی‌دار بود. بیشترین تعداد میوه در بوته (۶۳/۱۳) در تیمار کاربرد ورمی‌کمپوست و بیوچار خرما بهدست آمد. کاربرد ورمی‌کمپوست باعث دست یابی به بیشترین وزن متوسط میوه شد. بیشترین عملکرد کل (۷۲۳۳ گرم در بوته) و کارایی مصرف آب (۱۶/۱۱ کیلوگرم بر متر مکعب) در ترکیب تیماری مصرف ورمی‌کمپوست و بیوچار خرما مشاهده شد.
بهمن فتاحی؛ کاظم ارزانی؛ محمد کاظم سوری؛ محسن برزگر
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر کادمیم و سرب بر صفات ریخت‌شناسی، فیزیولوژی و فتوسنتزی ریحان انجام شد. خاک مورد استفاده قبل از کشت، بهمدت 2 ماه با استفاده از محلول‌های سرب (صفر، 100، 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم خاک) و کادمیم (صفر، 5، 10 و 20 میلیگرم بر کیلوگرم خاک) آلوده گردید. نتایج نشان داد در تیمارهای کادمیم و سرب صفات ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر کادمیم و سرب بر صفات ریخت‌شناسی، فیزیولوژی و فتوسنتزی ریحان انجام شد. خاک مورد استفاده قبل از کشت، بهمدت 2 ماه با استفاده از محلول‌های سرب (صفر، 100، 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم خاک) و کادمیم (صفر، 5، 10 و 20 میلیگرم بر کیلوگرم خاک) آلوده گردید. نتایج نشان داد در تیمارهای کادمیم و سرب صفات مربوط به کیفیت و بازار‌پسندی ریحان شامل تعداد شاخه‌های فرعی، زمان به گل رفتن گیاه و قطر ساقه نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. با افزایش غلظت کادمیم از صفر تا 20 میلیگرم بر کیلوگرم خاک، میزان کادمیم برگ ریحان از 71/0 به 06/3 میلیگرم بر گرم وزن خشک و با افزایش غلظت سرب از صفر تا 400 میلیگرم بر کیلوگرم خاک، میزان سرب برگ از 93/0 به 95/4 میلیگرم بر گرم وزن خشک افزایش یافت. تیمارهای کادمیم و سرب منجر به کاهش معنی‌دار شاخص کلروفیل (95/22 به 98/13)، مقدار کلروفیل a (755/0 به 333/0 میلیگرم بر گرم وزن تر)، مقدار کلروفیل b (330/0 به 125/0میلیگرم بر گرم وزن تر) و میزان کاروتنوییدها (228/0 به 095/0 میلیگرم بر گرم وزن تر) شد. همچنین میزان عملکرد و کارایی فتوسیستم II (834/0 به 422/0) نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. با توجه به اینکه افزایش کادمیم و سرب برای سلامت انسان مضر و خطرات جدی به همراه دارد، لازم است از کشت سبزیجات در مناطق آلوده به فلزات سنگین مانند کادمیوم و سرب جلوگیری شود.
محمد کاظم سوری؛ نسرین فرهادی؛ حمیدرضا روستا
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 309-318
چکیده
نوع نیتروژن می‌تواند اثرات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی مهمی بر گیاه داشته باشد. در این مطالعه طی دو آزمایش به صورت آب کشت و همچنین یک آزمایش تحت کشت خاکی (گلدانی)، اثر تغذیه آمونیومی، نیتراتی، و آمونیوم-نیتراتی روی گیاهان فلفل تحت شرایط کنترل شده مورد بررسی قرار گرفت. ماده 3، 4-دی متیل پیرازول فسفات (DMPP) به عنوان ممانعت‌کننده اکسیداسیون ...
بیشتر
نوع نیتروژن می‌تواند اثرات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی مهمی بر گیاه داشته باشد. در این مطالعه طی دو آزمایش به صورت آب کشت و همچنین یک آزمایش تحت کشت خاکی (گلدانی)، اثر تغذیه آمونیومی، نیتراتی، و آمونیوم-نیتراتی روی گیاهان فلفل تحت شرایط کنترل شده مورد بررسی قرار گرفت. ماده 3، 4-دی متیل پیرازول فسفات (DMPP) به عنوان ممانعت‌کننده اکسیداسیون آمونیوم در کشت خاکی به کار رفت. نتایج نشان داد که در آب کشت وقتی دانهال‌های فلفل از ابتدا تحت تیمار کامل یا نسبتی از آمونیوم قرار بگیرند رشد و نمو و عملکرد رویشی آنها در مقایسه با گیاهان روییده با نیترات شدیداً کاهش می‌یابد، ولی وقتی دانهال‌های فلفل ابتدا برای دو هفته در محلول غذایی حاوی نیترات (پیش‌تیمار) قرار گرفتند، تحمل نسبی آنها به آمونیوم در ترکیب با نیترات افزایش یافت. لذا احتمالاً نسبت‌های نیترات به آمونیوم در داخل گیاه در کاهش حساسیت گیاهان نسبت به آمونیوم مهم به نظر می‌رسد. از سویی دیگر، گیاهان روییده در خاک تحمل بهتری نسبت به شرایط تغذیه آمونیومی در مقایسه با آب کشت نشان دادند و نتایج مربوط به پارامترهای رشد و نمو گیاهان بخوبی مؤید این واقعیت بود. این مسأله می‌تواند احتمالاًً به سبب خاصیت بافری خاک و تثبیت آمونیوم به وسیله کلوئیدهای خاک و آزادسازی تدریجی آن برای گیاهان باشد.
