علوم سبزی
داریوش رمضان؛ فاطمه مرادی پور؛ بهمن زاهدی؛ کبری سپهوند؛ محمدمهدی ضرابی
چکیده
شوری، عامل بسیار مهمی در محدود نمودن تولید محصولات کشاورزی در بیشتر کشورهاست. امروزه با استفاده از تکنیک پیوند، توانستهاند بر مشکل شوری آب و خاک در تولید سبزیها فائق آمده و محصولاتی با کیفیت بالاتر تولید کنند. در این تحقیق، گیاهان هندوانه رقم چارلستونگری روی پایههای هیبرید کدوی شینتوزا، کدوی مسمایی، کدوی قلیانی، هندوانه ...
بیشتر
شوری، عامل بسیار مهمی در محدود نمودن تولید محصولات کشاورزی در بیشتر کشورهاست. امروزه با استفاده از تکنیک پیوند، توانستهاند بر مشکل شوری آب و خاک در تولید سبزیها فائق آمده و محصولاتی با کیفیت بالاتر تولید کنند. در این تحقیق، گیاهان هندوانه رقم چارلستونگری روی پایههای هیبرید کدوی شینتوزا، کدوی مسمایی، کدوی قلیانی، هندوانه ابوجهل، هندوانه توده محلی کرمانشاه و توده محلی همدان به روش حفرهای پیوند شده و در گلخانه و مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان، در سال 1395 پرورش داده شدند. گیاهان پیوندی و غیر پیوندی (شاهد) از نظر برخی صفات رویشی و بیوشیمیایی تحت سطوح شوری 0، 30 و 60 میلیمولار کلرید سدیم با هم مقایسه شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که بین هر سه سطح تیمار شوری، از لحاظ آماری تفاوت معنیداری در سطح احتمال 5 درصد از لحاظ مقادیر کاروتنویید برگ وجود داشت. در این پژوهش برخی از صفات رویشی همچون طول شاخه اصلی (220 سانتیمتر، وزن تر ساقه (420 گرم) و وزن تر ریشه (30 گرم) در گیاهان پیوندی با پایه شینتوزا در هر سه تیمار شوری بیشتر از گیاهان غیرپیوندی که به ترتیب 102 سانتیمتر، 225 گرم و 10 گرم بود. همچنین بیشترین (28467 کیلوگرم در هکتار) و کمترین (10496 کیلوگرم در هکتار) عملکرد کل میوه به ترتیب مربوط به هندوانه پیوندی روی پایه شینتوزا و گیاهان شاهد بود. همچنین پایه های شینتوزا، کدوی قلیانی، هندوانه همدان و کرمانشاه از لحاظ عملکرد کل در یک گروه آماری قرار داشتند. بنابراین پایه شینتوزا به عنوان پایه مناسبی جهت پیوند هندوانه رقم چارلستونگری تحت شرایط تنش شوری مشخص شد.
علوم میوه
سمیه نظام دوست؛ علیرضا فرخزاد؛ میر حسن رسولی صدقیانی
چکیده
تنش ناشی از سمیت بُر از مهمترین اختلال‌ها در نواحی خشک و نیمه‌خشک به شمار می‌آید. تیمار سیلیسیم یکی از روش‌های افزایش مقاومت گیاهان به تنشهای غیرزنده است. برای ارزیابی تأثیر سیلیسیم بر کاهش سمیت بُر در انگور بیدانۀ سفید، آزمایشی با سه سطح بُر (2/0، 15 و 30 میلیگرم در لیتر) و سه سطح سیلیکات پتاسیم (0، 50 و 100 میلیگرم در لیتر) به‌صورت ...
بیشتر
تنش ناشی از سمیت بُر از مهمترین اختلال‌ها در نواحی خشک و نیمه‌خشک به شمار می‌آید. تیمار سیلیسیم یکی از روش‌های افزایش مقاومت گیاهان به تنشهای غیرزنده است. برای ارزیابی تأثیر سیلیسیم بر کاهش سمیت بُر در انگور بیدانۀ سفید، آزمایشی با سه سطح بُر (2/0، 15 و 30 میلیگرم در لیتر) و سه سطح سیلیکات پتاسیم (0، 50 و 100 میلیگرم در لیتر) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. سه ماه پس از اعمال تیمارها، میزان تجمع بُر، محتوای نسبی آب برگ، نشت یونی، پرولین، مالون دی آلدهید، قند و پروتئین محلول و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد، با افزایش غلظت بُر در محلول غذایی، میزان تجمع بُر، نشت یونی، محتوای پرولین، مالون دی آلدهید و پروتئین محلول برگ افزایش و محتوای نسبی آب برگ و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز کاهش یافت. کاربرد سیلیکات پتاسیم به‌طور معنیداری میزان تجمع بُر، مالون دی آلدهید و نشت یونی در برگ را کاهش و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز و محتوای نسبی آب برگ را افزایش داد. تیمارها تأثیر معنیداری بر محتوای قندهای محلول نداشتند. در تنش 30 میلیگرم در لیتر بُر، با کاربرد 100 میلیگرم در لیتر سیلیکات پتاسیم میزان تجمع بُر 33 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن خشک برگ کاهش یافت. نتایج نشان داد، تیمار سیلیکات پتاسیم با کاهش تجمع بُر در برگها، تنشهای اکسایشی (اکسیداتیو) ناشی از سمیت بُر را در نهال‌های انگور بیدانۀ سفید تعدیل می کند.
