محمد موذنی؛ سعید ریزی؛ مسعود قاسمی قهساره
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی اثر همزیستی مایکوریزایی بر جذب عناصر و شاخص‌های مورفولوژی و فیزیولوژی گلوکسینیا انجام شد. بستر گیاهان حاوی صفر (شاهد)، 8 و 16 درصد حجمی از Glomus hoei و Glomus intraradices (GH8، GI8، GH16، GI16) بودند. در پایان، سطح برگ، تعداد برگ، قطر گل، تعداد گل، وزن تر و خشک، طول ریشه، حجم ریشه، میزان کلروفیل، کاروتنوئید و عناصر N، P، K، Mn، Fe و Mg اندازه‌گیری ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی اثر همزیستی مایکوریزایی بر جذب عناصر و شاخص‌های مورفولوژی و فیزیولوژی گلوکسینیا انجام شد. بستر گیاهان حاوی صفر (شاهد)، 8 و 16 درصد حجمی از Glomus hoei و Glomus intraradices (GH8، GI8، GH16، GI16) بودند. در پایان، سطح برگ، تعداد برگ، قطر گل، تعداد گل، وزن تر و خشک، طول ریشه، حجم ریشه، میزان کلروفیل، کاروتنوئید و عناصر N، P، K، Mn، Fe و Mg اندازه‌گیری شدند. تفاوت معنیداری بین تیمارها در تعداد و قطر گل، وزن تر، مقدار کلروفیل b و کاروتنوئید مشاهده نشد. تیمار GI16 بیشترین میزان عناصر N و Mn و کمترین میزان Mg و تیمار GH16 بیشترین میزان P و K را نشان داد. بیشترین و کمترین جذب Fe بهترتیب در GH8 و GI8 مشاهده شد. تیمار شاهد کمترین میزان N، P، K و Mn و بیشترین میزان Mg را نشان داد و سایر تیمارها کمبود Mg و در نتیجه میزان کلروفیل a و کلروفیل کل کمتر داشتند. گیاهان شاهد در شاخص‌های سطح برگ، تعداد برگ، طول ریشه، حجم ریشه و وزن خشک تفاوت معنیدار و عملکرد بهتری نسبت به تیمارهای مایکوریزایی داشتند، بنابراین به نظر میرسد که G. hoei و G. intraradices با گلوکسینیا همزیستی موفقیتآمیزی ندارند.
علوم گیاهان دارویی
عزیزاله خندان میرکوهی؛ محمدرضا طاهری؛ فروغ ظفر فرخی؛ فرهاد رجالی
چکیده
در این بررسی مشخص شد که قارچ‌ریشة (میکوریز) آربسکولار گونة Glomus mossea CA همزیستی بهتری با گیاه زینتی استئوسپرموم (Osteospermum hybrida ‘Passion Mix’) در مقایسه با گونههای دیگر این قارچ دارد. در این پژوهش تأثیر این‌گونه از قارچ‌ریشة آربسکولار و باکتریهای محرک رشد به تنهایی و یا در ترکیب، در شرایط تنش کم‌آبی بر میزان استقرار (کلون‌سازی) در ...
بیشتر
در این بررسی مشخص شد که قارچ‌ریشة (میکوریز) آربسکولار گونة Glomus mossea CA همزیستی بهتری با گیاه زینتی استئوسپرموم (Osteospermum hybrida ‘Passion Mix’) در مقایسه با گونههای دیگر این قارچ دارد. در این پژوهش تأثیر این‌گونه از قارچ‌ریشة آربسکولار و باکتریهای محرک رشد به تنهایی و یا در ترکیب، در شرایط تنش کم‌آبی بر میزان استقرار (کلون‌سازی) در ریشه و شاخص‌های کمی و کیفی رشد و میزان فسفر در بافت گیاه بررسی شد. آزمایش در شرایط گلخانهای به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در طی دو سال انجام گرفت. نتایج نشان داد گیاهان تلقیحشده با قارچریشه رشد بیشتری در مقایسه با گیاهان تلقیح نشده داشتند. بنابر نتایج، این ریزموجود تنها در سطح آبیاری70درصد ظرفیت زراعی قادر به بهبود این شاخصها در گیاه بود و در سطوح آبیاری 40درصد ظرفیت زراعی هرچند که استئوسپرموم توانست به رشد خود ادامه دهد اما بهرهگیری از این ریزموجود نقش مؤثری در بهبود رشد گیاه نداشت. همچنین تأثیر همافزایی بین قارچ و باکتریهای محرک رشد مشاهده شد بنابراین بهکارگیری قارچریشه و باکتریهای محرک رشد و استفاده از سطح بهینة آبیاری، میتواند در بهبود شاخص‌های رشد گیاه استئوسپرموم سودمند باشد.
