ژیلا زنگویی؛ محمد رضا حسندخت؛ عبدالکریم کاشی
چکیده
این پژوهش به‌‌منظور بررسی اثر دو غلظت اسپرمیدین (5/0 و 1 میکرومولار) بر القای مادهزایی شش توده پیاز خوراکی بومی استان خراسان در محیط درونشیشهای انجام شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین درصد رویانزایی به‌ترتیب در محیطهای کشت M2 و M5 به دست آمد. بیشترین (41/1) و کمترین (33/0) درصد رویانزایی به‌ترتیب متعلق به تودههای روشناوند ...
بیشتر
این پژوهش به‌‌منظور بررسی اثر دو غلظت اسپرمیدین (5/0 و 1 میکرومولار) بر القای مادهزایی شش توده پیاز خوراکی بومی استان خراسان در محیط درونشیشهای انجام شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین درصد رویانزایی به‌ترتیب در محیطهای کشت M2 و M5 به دست آمد. بیشترین (41/1) و کمترین (33/0) درصد رویانزایی به‌ترتیب متعلق به تودههای روشناوند بیرجند و سفید نیشابور بود. بیشترین درصد باززایی (33/3) مربوط به تودۀ آشخانۀ بجنورد در محیط کشت M2 بود. تودۀ آشخانۀ بجنورد و تودۀ درگز بیشترین و کمترین درصد بقای گیاه را داشتند (به‌ترتیب 25/81 و80/49 درصد). بنابراین، اسپرمیدین در دو غلظت 5/0 و 1 میکرومولار، بدون تنظیمکنندههای رشد گیاهی دیگر، بر مادهزایی پیاز تأثیر مثبت نداشت و نبایستی جایگزین 2,4-D و BA شود. ترکیب اسپرمیدین با هورمونهای دیگر رشدی میتواند سبب القای مادهزایی در پیاز شود.
راهله ابراهیمی؛ محمد رضا حسندخت؛ ذبیح اله زمانی؛ عبدالکریم کاشی؛ ایزابل رولدان رویز
چکیده
در این پژوهش، تنوع ژنتیکی 21 تودۀ موسیر (Allium hirtifolium Boiss.) وحشی ایران از مناطق جنوب، جنوب غرب، غرب و مرکز ایران با استفاده از صفات مورفولوژیکی و نشانگرهای AFLP ارزیابی شد. نتایج نشان داد تودۀ خوانسار دارای بیشترین عرض برگ (42/5 سانتیمتر)، میانگین تعداد برگ در بوته (41/5)، قطر سوخ (84/10 سانتیمتر)، ارتفاع سوخ (95/4 سانتیمتر) و وزن متوسط سوخ (5/122گرم) ...
بیشتر
در این پژوهش، تنوع ژنتیکی 21 تودۀ موسیر (Allium hirtifolium Boiss.) وحشی ایران از مناطق جنوب، جنوب غرب، غرب و مرکز ایران با استفاده از صفات مورفولوژیکی و نشانگرهای AFLP ارزیابی شد. نتایج نشان داد تودۀ خوانسار دارای بیشترین عرض برگ (42/5 سانتیمتر)، میانگین تعداد برگ در بوته (41/5)، قطر سوخ (84/10 سانتیمتر)، ارتفاع سوخ (95/4 سانتیمتر) و وزن متوسط سوخ (5/122گرم) بود و بنابراین، تودۀ مناسبی برای اهلیسازی و کشت است. براساس تجزیۀ کلاستر تودههای مطالعهشده از نظر صفات مورفولوژیکی در سه گروه قرار گرفتند که تا حد زیادی براساس نزدیکی و دوری جغرافیایی بود. در بررسی مولکولی توسط نشانگرهای AFLP از چهار ترکیب آغازگری EcoRI و MseI دارای سه نوکلئوتید انتخابی استفاده شد. در آنالیز مولکولی، 376 نشانگر حاصل شد که 204 نشانگر (28/53 درصد) چندشکلی نشان دادند. براساس دندروگرام حاصل از دادههای مولکولی، تودههای موسیر بومی ایران در حد تشابه 70 درصد در پنج گروه قرار گرفتند که مطابقت زیادی با پراکنش جغرافیایی آنها نشان داد. همچنین تودۀ کازرون از منطقۀ گرمتر جنوبی با تودههای شمالیتر که از مناطق سردتر بوند تفاوتهای ژنتیکی بارزتری داشت. نتایج نشان داد تکنیک AFLP ابزار مناسبی در ارزیابی تنوع ژنتیکی تودههای موسیر ایرانی است.
