محمد حسینی چنارستان علیا؛ مهدی حسینی فرهی؛ عبدالحسین ابوطالبی
چکیده
هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر بسترهای مختلف کشت و اسید هیومیک بر برخی ویژگیهای مهم رویشی و میزان جذب عنصرهای کانی فسفر و پتاسیم در برگ نهال پرتقال والنسیا پیوندشده روی پایۀ نارنج بود. این آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان باشت استان کهگیلویه و بویراحمد اجرا شد. عامل اول اسید ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر بسترهای مختلف کشت و اسید هیومیک بر برخی ویژگیهای مهم رویشی و میزان جذب عنصرهای کانی فسفر و پتاسیم در برگ نهال پرتقال والنسیا پیوندشده روی پایۀ نارنج بود. این آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان باشت استان کهگیلویه و بویراحمد اجرا شد. عامل اول اسید هیومیک در غلظتهای 0، 5/2 ، 5 و 5/7 گرم در لیتر و عامل دوم هفت نوع بستر کاشت شامل: 1- خاک زراعی، 2- زئولیت، 3- خاکبرگ، 4- خاک زراعی+ زئولیت (50-50)، 5- خاک زراعی+ ورمی‌کمپوست (50-50)، 6- خاک+ خاکبرگ (50-50) و 7- خاک زراعی+ ورمی‌کمپوست + زئولیت (33-33-33) بود. بنابر نتایج، کاربرد اسید هیومیک، بستر کاشت و برهمکنش این دو بر همۀ صفات مورد بررسی نهال پرتقال والنسیا در سطح احتمال 1 درصد معنی‌دار شد. بیشترین و کمترین ارتفاع نهال به میزان 81 و 50 سانتیمتر به ترتیب در نهالهای کاشته‌شده در بستر کاشت ورمی‌کمپوست + زئولیت+ خاک زراعی و 5 گرم در لیتر اسید هیومیک و نهالهای کاشته‌شده در خاک بدون کاربرد اسید هیومیک مشاهده شد. بیشترین شمار برگ (97 عدد)، وزن تر و خشک برگ و ریشه، پتاسیم و فسفر برگ در نهالهای تیمارشده با 5/7 گرم در لیتر اسید هیومیک و بستر کشت خاک+ زئولیت+ ورمی‌کمپوست به دست آمد. به‌طورکلی بنا بر نتایج این پژوهش، می‌توان کاربرد 5 تا 5/7 گرم در لیتر اسید هیومیک و بستر کشت ترکیبی خاک زراعی+ زئولیت+ ورمی‌کمپوست را به‌منظور بهبود ویژگیهای کمی و کیفی نهال پیوندی پرتقال والنسیا روی پایۀ نارنج را پیشنهاد کرد.
مهدی حسینی فرهی؛ مسعود زاده باقری
چکیده
بهبود رشد و گلدهی با کاربرد پلیآمینها در گیاهان مختلفی گزارش شده است. بنابراین در این پژوهش کاربرد برگی پلیآمینهای برونزاد بر ویژگیهای کمی، عمر گلجایی (Vase life)، میزان تنظیمکنندههای رشد درونی و پلیآمینهای درونی گل رز بررسی شد. بدین منظور، آزمایشی به‌صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با ده تیمار، سه تکرار ...
بیشتر
بهبود رشد و گلدهی با کاربرد پلیآمینها در گیاهان مختلفی گزارش شده است. بنابراین در این پژوهش کاربرد برگی پلیآمینهای برونزاد بر ویژگیهای کمی، عمر گلجایی (Vase life)، میزان تنظیمکنندههای رشد درونی و پلیآمینهای درونی گل رز بررسی شد. بدین منظور، آزمایشی به‌صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با ده تیمار، سه تکرار و دو بوته در هر تکرار در یک گلخانة آبکشتی (هیدروپونیک) تجاری در شهر یاسوج انجام گرفت. تیمارها شامل محلولپاشی بوتهها با پوتریسین در غلظتهای 1، 2 و 3 میلیمولار، اسپرمیدین در غلظتهای 5/0، 1و 5/1 میلیمولار و اسپرمین در غلظتهای 1، 2و 4 میلیمولار و شاهد (آب مقطر) بود. نتایج نشان داد، بیشترین و کمترین میزان ارتفاع و وزن شاخه به ترتیب در تیمارهای اسپرمیدین 5/1 میلیمولار و شاهد به دست آمد. کاربرد پلیآمینها باعث افزایش عمر گلجایی شد بهطوریکه بیشترین عمر گلجایی به میزان شانزده روز در گیاهان تیمارشده با اسپرمین 1 میلیمولار مشاهده شد. بیشترین میزان غلظت ایندولاستیکاسید، اسیدجیبرلیک و زاتین در برگ گیاهان محلولپاشی شده با غلظت 4میلیمولار اسپرمین مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان اسیدآبسایزیک در برگ گیاهان محلولپاشی شده با اسپرمیدین 5/1 میلیمولار به دست آمد. کاربرد پلیآمینهای برونزاد باعث افزایش میزان پوتریسین و اسپرمیدین درونی برگ شد. نتایج کلی این پژوهش نشان داد که کاربرد اسپرمیدین در غلظت 5/1 میلیمولار و اسپرمین 4 میلیمولار برونزاد به دلیل افزایش غلظت مواد تنظیم‌کنندۀ رشد و پلیآمینهای درونی، باعث بهبود ویژگیهای رویشی و افزایش عمر گلجایی گل رز رقم دولس ویتا شد.
