نسرین فرهادی؛ جابر پناهنده؛ علیرضا مطلبی آذر؛ سعیده علیزاده سالطه
چکیده
در این پژوهش تأثیر ترکیبی از غلظتهای مختلف بنزیل‌آمینو پورین (0، 1، 5/1 و 2 میلیگرم در لیتر) و نفتالین استیک اسید (0، 25/0، 5/0 و 1 میلیگرم در لیتر) بر پیازچهزایی مستقیم و غیرمستقیم ریزنمونههای پیاز یعنی سوخ چهار بوم‌جور (اکوتیپ) موسیر (لرستان، زنجان، سنندج و اراک) در محیط کشت MS بررسی شد. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف هورمونی ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر ترکیبی از غلظتهای مختلف بنزیل‌آمینو پورین (0، 1، 5/1 و 2 میلیگرم در لیتر) و نفتالین استیک اسید (0، 25/0، 5/0 و 1 میلیگرم در لیتر) بر پیازچهزایی مستقیم و غیرمستقیم ریزنمونههای پیاز یعنی سوخ چهار بوم‌جور (اکوتیپ) موسیر (لرستان، زنجان، سنندج و اراک) در محیط کشت MS بررسی شد. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف هورمونی و بوم‌جور، زمان و درصد سوخک (Bulblet)زایی، شمار، طول و وزن سوخکهای باززایی‌شدۀ موسیر را تحت تأثیر قرار دادند. استفاده از بنزیل آمینو پورین (BAP) و نفتالین استیک اسید (NAA) باعث تسریع در سوخکزایی شد و در تیمار 5/1 میلیگرم در لیتر BAP همراه با 5/0 میلیگرم در لیتر NAA، بالاترین درصد سوخکزایی مستقیم (26/82%) با میانگین 13/14 عدد بیشترین شمار سوخک به دست آمد. سوخ‌های بوم‌جور اراک، درصد بالایی از سوخکزایی (61/64%) و شمار بیشتری سوخک باززایی‌شده از هر ریز نمونه (33/10) را نشان دادند. پینه (کالوس)زایی تنها در تیمار 2 میلیگرم در لیتر BAP به همراه 1 میلیگرم در لیتر NAA (05/73 درصد) و تیمار 1 میلیگرم در لیتر BAP به همراه 5/0 میلیگرم در لیتر NAA (67/23 درصد) مشاهده شد. ریشهزایی در محیط کشت بدون هورمون اکسین در زمان کمتری در مقایسه با دیگر تیمارها صورت گرفت و با درصد بالایی از ریشهزایی (92/79%) نیزهمراه بود. بنابر نتایج به‌دست‌آمده کشت سوخ‌های موسیر منطقۀ اراک در محیط کشت دارای 5/1 میلیگرم در لیتر BAP همراه با 5/0 میلیگرم در لیتر NAA برای تولید انبوه سوخکهای درون شیشهای موسیر توصیه میشود.
محمد کاظم سوری؛ نسرین فرهادی؛ حمیدرضا روستا
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 309-318
چکیده
نوع نیتروژن می‌تواند اثرات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی مهمی بر گیاه داشته باشد. در این مطالعه طی دو آزمایش به صورت آب کشت و همچنین یک آزمایش تحت کشت خاکی (گلدانی)، اثر تغذیه آمونیومی، نیتراتی، و آمونیوم-نیتراتی روی گیاهان فلفل تحت شرایط کنترل شده مورد بررسی قرار گرفت. ماده 3، 4-دی متیل پیرازول فسفات (DMPP) به عنوان ممانعت‌کننده اکسیداسیون ...
بیشتر
نوع نیتروژن می‌تواند اثرات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی مهمی بر گیاه داشته باشد. در این مطالعه طی دو آزمایش به صورت آب کشت و همچنین یک آزمایش تحت کشت خاکی (گلدانی)، اثر تغذیه آمونیومی، نیتراتی، و آمونیوم-نیتراتی روی گیاهان فلفل تحت شرایط کنترل شده مورد بررسی قرار گرفت. ماده 3، 4-دی متیل پیرازول فسفات (DMPP) به عنوان ممانعت‌کننده اکسیداسیون آمونیوم در کشت خاکی به کار رفت. نتایج نشان داد که در آب کشت وقتی دانهال‌های فلفل از ابتدا تحت تیمار کامل یا نسبتی از آمونیوم قرار بگیرند رشد و نمو و عملکرد رویشی آنها در مقایسه با گیاهان روییده با نیترات شدیداً کاهش می‌یابد، ولی وقتی دانهال‌های فلفل ابتدا برای دو هفته در محلول غذایی حاوی نیترات (پیش‌تیمار) قرار گرفتند، تحمل نسبی آنها به آمونیوم در ترکیب با نیترات افزایش یافت. لذا احتمالاً نسبت‌های نیترات به آمونیوم در داخل گیاه در کاهش حساسیت گیاهان نسبت به آمونیوم مهم به نظر می‌رسد. از سویی دیگر، گیاهان روییده در خاک تحمل بهتری نسبت به شرایط تغذیه آمونیومی در مقایسه با آب کشت نشان دادند و نتایج مربوط به پارامترهای رشد و نمو گیاهان بخوبی مؤید این واقعیت بود. این مسأله می‌تواند احتمالاًً به سبب خاصیت بافری خاک و تثبیت آمونیوم به وسیله کلوئیدهای خاک و آزادسازی تدریجی آن برای گیاهان باشد.
