سارا خراسانی نژاد؛ عبدالکریم کاشی؛ سید محمد فخر طباطبایی
دوره 40، شماره 1 ، خرداد 1388
چکیده
بعضی گیاهان زراعی دارای اثرات آللوپاتیک می باشند و بررسی اثرات آنها بر گیاهان به خصوص در تناوب زراعی و کشت توام از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر همین اساس، در این تحقیق توانایی آللوپاتی اندام های خیار بر روی میزان رشد بادمجان، گوجه فرنگی، فلفل و خیار به طور جداگانه در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل دو عاملی، در سیستم کشت هیدروپونیک ...
بیشتر
بعضی گیاهان زراعی دارای اثرات آللوپاتیک می باشند و بررسی اثرات آنها بر گیاهان به خصوص در تناوب زراعی و کشت توام از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر همین اساس، در این تحقیق توانایی آللوپاتی اندام های خیار بر روی میزان رشد بادمجان، گوجه فرنگی، فلفل و خیار به طور جداگانه در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل دو عاملی، در سیستم کشت هیدروپونیک در گلخانه بررسی گردید. در این تحقیق، فاکتور اول نوع گیاه (فلفل، خیار، گوجه فرنگی و بادمجان) و فاکتور دوم، نوع اندام عصاره گیری شده (برگ، ریشه و ساقه) بود. ابتدا عصاره الکلی 5 درصد وزنی- حجمی حاصل از اندام های برگ، ریشه و ساقه خیار تهیه گردید و سپس اثر آن بر تعداد برگ، گل، طول ریشه و ساقه، وزن تر ریشه و ساقه، وزن خشک ریشه وساقه، به عنوان شاخص‌های رشد گیاهان مذبور نسبت به نمونه شاهد بدون تیمار عصاره دهی، مطالعه گردید. نتایج حاصله نشان داد که عصاره اندام های خیار در همه موارد اثر معنی داری بر کاهش شاخص‌های رشد سایر گیاهان داشته است. از بین گیاهان فوق، تحت تاثیر عصاره اندام های خیار، رشد بادمجان و پس از آن خیار بیشترین کاهش رشد را نشان داده‌اند. بنابراین، خیار بیشترین اثر آللوپاتی را بر روی بادمجان داشته است. همچنین کاهش قابل توجه رشد خیار را می‌توان به خود مسمومی در خیار نسبت داد. از آنجایی که عصاره ریشه در مقایسه با سایر اندام‌ها، رشد گیاهان فوق را بیشتر کاهش داده است، مشخص می شود که ریشه دارای اثر آللوپاتی بیشتری می باشد که می توان این مسئله را به تولید اولیه مواد آللوشیمیایی در ریشه مربوط دانست.
مریم پژمان مهر؛ محمد اسماعیل حسنی؛ سید محمد فخر طباطبایی
دوره 39، شماره 1 ، اسفند 1387
چکیده
زیره کرمان از گیاهان دارویی بومی ایران بوده و دارای پراکنش قابل توجهی در نقاط مختلف کشور می باشد. با توجه به ضرورت مطالعه و اهلی کردن این گیاه دارویی ارزشمند، در این تحقیق بررسی تنوع ژنتیکی 24 توده زیره کرمان با استفاده از نشانگرهای RAPD انجام گرفت. به این منظور از 15 آغازگر RAPD که DNAژنومی را به خوبی تکثیر نموده و چند شکلی بالایی را در الگوهای ...
بیشتر
زیره کرمان از گیاهان دارویی بومی ایران بوده و دارای پراکنش قابل توجهی در نقاط مختلف کشور می باشد. با توجه به ضرورت مطالعه و اهلی کردن این گیاه دارویی ارزشمند، در این تحقیق بررسی تنوع ژنتیکی 24 توده زیره کرمان با استفاده از نشانگرهای RAPD انجام گرفت. به این منظور از 15 آغازگر RAPD که DNAژنومی را به خوبی تکثیر نموده و چند شکلی بالایی را در الگوهای باندی نمونه ها نشان می دادند استفاده شد. از 228 نوار تکثیر یافته 196 نوار (86%) چند شکل بودند. میانگین چند شکلی برای هر آغازگر RAPD، 07/13 بود. در این مطالعه از ضریب تشابه جاکارد، جهت محاسبه تشابه میان توده ها استفاده شد. میزان تشابه محاسبه شده بر اساس باندهای چند شکل در دامنهای از 19/0 تا 75/0 قرار داشت و میانگین تشابه نیز برابر با 53/0 بود. تجزیه کلاستر بر پایه ماتریس تشابه و با روش UPGMA صورت گرفت، در این محاسبات بیشترین شباهت بین توده های سیرچ و روستای درین جیرفت و کمترین شباهت در بین توده های بم و سیستان وبلوچستان مشاهده شد. نتایج حاکی از تنوع ژنتیکی بالایی در میان توده های مورد بررسی بود. همچنین این تحقیق نشان داد که کاربرد نشانگرهای RAPD جهت بررسی تنوع ژنتیکی توده های مختلف زیره کرمان مناسب می باشد.
