داریوش رمضان؛ معظم حسن پور اصیل؛ رضا صالحی؛ حسین دهقانی سانیچ
چکیده
در این پژوهش از تودۀ بومی خربزۀ زرد جلالی به‌عنوان پیوندک و از کدوهای تجاری رقم‌های شینتوزا (Shintozwa) و فرو (Ferro-RZ) به‌عنوان پایه استفاده شد. گیاهان پیوندشده روی کدو همراه با گیاهان خود پیوندی و غیر پیوندی در سه سطح آبیاری 60، 80 و 100 درصد، که به ترتیب برابر با 32/4984، 82/6124 و 41/7239 مترمکعب در هکتار بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی خاک، تحت نظام آبیاری قطره‌ای ...
بیشتر
در این پژوهش از تودۀ بومی خربزۀ زرد جلالی به‌عنوان پیوندک و از کدوهای تجاری رقم‌های شینتوزا (Shintozwa) و فرو (Ferro-RZ) به‌عنوان پایه استفاده شد. گیاهان پیوندشده روی کدو همراه با گیاهان خود پیوندی و غیر پیوندی در سه سطح آبیاری 60، 80 و 100 درصد، که به ترتیب برابر با 32/4984، 82/6124 و 41/7239 مترمکعب در هکتار بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی خاک، تحت نظام آبیاری قطره‌ای ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که با افزایش تنش کم‌آبی سفتی گوشت میوه، محتوای نسبی آب برگ و سبزینۀ (کلروفیل) برگ گیاه کاهش یافت. مقایسۀ میانگین‌ها، نشان داد که عملکرد کل بیشترین (76/40 تن در هکتار) و کمترین (16/31 تن در هکتار) به ترتیب به پایۀ شینتوزا و گیاه خود پیوندی اختصاص داشت. تغییرپذیری نسبی تأثیر پیوند در افزایش عملکرد کل در پایه‌های شینتوزا و فرو در مقایسه با گیاهان غیر پیوندی به ترتیب 07/23 و 19/14 درصد در شرایط تنش کم‌آبی بود. همچنین افزایش عملکرد ناشی از افزایش در وزن میوه بود به‌طوری‌که میانگین وزن میوه در پایۀ شینتوزا (51/3 کیلوگرم) و پایۀ فرو (59/3 کیلوگرم) در مقایسه با گیاهان غیر پیوندی (97/2 کیلوگرم) بیشتر بود. بین سطوح آبیاری شاهد و 80 درصد تفاوت معنی‌داری از نظر عملکرد و میانگین وزن میوه وجود نداشت. همچنین بیشترین (18/38 تن در هکتار) و کمترین (22/26 تن در هکتار) عملکرد بازارپسند به ترتیب به سطوح آبیاری 100 و 60 درصد اختصاص داشت. بیشترین (70/6 کیلوگرم بر مترمکعب) و کمترین (05/5 کیلوگرم بر مترمکعب) میزان کارایی مصرف آب به ترتیب به پایه‌های شینتوزا و گیاهان خود پیوندی مربوط بود.
