ژیلا زنگویی؛ محمد رضا حسندخت؛ عبدالکریم کاشی
چکیده
این پژوهش به‌‌منظور بررسی اثر دو غلظت اسپرمیدین (5/0 و 1 میکرومولار) بر القای مادهزایی شش توده پیاز خوراکی بومی استان خراسان در محیط درونشیشهای انجام شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین درصد رویانزایی به‌ترتیب در محیطهای کشت M2 و M5 به دست آمد. بیشترین (41/1) و کمترین (33/0) درصد رویانزایی به‌ترتیب متعلق به تودههای روشناوند ...
بیشتر
این پژوهش به‌‌منظور بررسی اثر دو غلظت اسپرمیدین (5/0 و 1 میکرومولار) بر القای مادهزایی شش توده پیاز خوراکی بومی استان خراسان در محیط درونشیشهای انجام شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین درصد رویانزایی به‌ترتیب در محیطهای کشت M2 و M5 به دست آمد. بیشترین (41/1) و کمترین (33/0) درصد رویانزایی به‌ترتیب متعلق به تودههای روشناوند بیرجند و سفید نیشابور بود. بیشترین درصد باززایی (33/3) مربوط به تودۀ آشخانۀ بجنورد در محیط کشت M2 بود. تودۀ آشخانۀ بجنورد و تودۀ درگز بیشترین و کمترین درصد بقای گیاه را داشتند (به‌ترتیب 25/81 و80/49 درصد). بنابراین، اسپرمیدین در دو غلظت 5/0 و 1 میکرومولار، بدون تنظیمکنندههای رشد گیاهی دیگر، بر مادهزایی پیاز تأثیر مثبت نداشت و نبایستی جایگزین 2,4-D و BA شود. ترکیب اسپرمیدین با هورمونهای دیگر رشدی میتواند سبب القای مادهزایی در پیاز شود.
