معظم حسن پور اصیل؛ داریوش رمضان
چکیده
خراش‌دهی [1] عملی است که در آن خاک پوششیحاویمیسلیوم، کاملاً به هم زده می‌شود. به منظور بررسی تأثیر خراش‌دهی خاک‌های پوششی مختلف قارچ دکمهای آزمایشی با سه سطح خراش‌دهی (بدون خراش‌دهی، خراش‌دهی عمقی و خراش‌دهی سطحی) و هشت خاک پوششی مختلف شامل خاک هلندی (1c)، پیت شمال (2c)، پیت جنوب (3c)، کمپوست مصرف‌شده (4c)، ترکیب رس و شن (65درصد و 35درصد) ...
بیشتر
خراش‌دهی [1] عملی است که در آن خاک پوششیحاویمیسلیوم، کاملاً به هم زده می‌شود. به منظور بررسی تأثیر خراش‌دهی خاک‌های پوششی مختلف قارچ دکمهای آزمایشی با سه سطح خراش‌دهی (بدون خراش‌دهی، خراش‌دهی عمقی و خراش‌دهی سطحی) و هشت خاک پوششی مختلف شامل خاک هلندی (1c)، پیت شمال (2c)، پیت جنوب (3c)، کمپوست مصرف‌شده (4c)، ترکیب رس و شن (65درصد و 35درصد) (5c)، ضایعات کارخانههای چایسازی و خاک لوم (50درصد و50درصد) (6c)، کود دامی پوسیده (7c) و ترکیب خاک رس و پیت شمال (65 و 35درصد) (8c) در سه تکرار بهصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی طی سال 1389 در کارگاه تولیدی قارچ پارسیان، واقع در شهرستان شهریار انجام شد. نتایج نشان داد که تأثیر خراش‌دهی بر صفات اندازهگیریشده در سطح احتمال یکدرصد معنادار بود. همچنین خراش‌دهی عمیق بهطور معناداری سبب افزایش میزان محصول (عملکرد کل قارچ) در خاک‌های هلندی (65/16درصد) و پیت شمال (11/14درصد) شد. از طرفی نتایج آزمایش نشان داد که خراش‌دهی تعداد قارچ های درشت (کلاهک بزرگتر از 4 سانتیمتر) را بهطور معناداری افزایش داد. همچنین شروع تشکیل سرسنجاقیها در تیمار خاک پوششی که خراش‌دهی در آن انجام شده بود، در زمان طولانیتری ایجاد شد.
