زهرا میرفتاحی؛ سعید عشقی
چکیده
استات به‌عنوان یکی از مهمترین حدواسط‌ها در متابولیسم‌های سلولی عمل می‌کند. جهت ارزیابی نقش منابع استات در تنش شوری، نشاهای توت‌فرنگی با منابع استات شامل آمونیوم استات و استیک اسید (1 میلیمولار) و آمونیوم کربنات (5/0 میلیمولار) به‌صورت جداگانه و همراه با تنش شوری (40 میلیمولار کلرید سدیم) استفاده شد. تنش شوری باعث کاهش زیست‌توده ...
بیشتر
استات به‌عنوان یکی از مهمترین حدواسط‌ها در متابولیسم‌های سلولی عمل می‌کند. جهت ارزیابی نقش منابع استات در تنش شوری، نشاهای توت‌فرنگی با منابع استات شامل آمونیوم استات و استیک اسید (1 میلیمولار) و آمونیوم کربنات (5/0 میلیمولار) به‌صورت جداگانه و همراه با تنش شوری (40 میلیمولار کلرید سدیم) استفاده شد. تنش شوری باعث کاهش زیست‌توده در نشاهای توت‌فرنگی شد، ولی کمترین تغییر در میزان زیست‌توده در تیمارهای استات بود. بیشترین محتوای نسبی آب برگ نیز در تیمارهای استیک اسید و شاهد در شرایط بدون تنش شوری بود. شوری باعث تغییر در میزان ویتامین ث میوه شد، به گونه‌ای که بیشترین میزان آن در تیمار استیک اسید و کمترین در تیمار تنش شوری به‌تنهایی (به‌ترتیب، 33/86 و 50/42 میلی-گرم در 100 گرم وزن تر) بود. بیشترین میزان عملکرد تک بوته در تیمار استیک اسید و کمترین آن در تیمارهای آمونیوم کربنات و تنش شوری به تنهایی بود. نسبت پتاسیم به سدیم در گیاهان تیمار شده با منابع مختلف استات، در مقایسه با دیگر تیمارهای بدون کاربرد استات بیشتر بود. در مجموع استات به ویژه تیمار استیک اسید در غلظت 1 میلیمولار می‌تواند جهت بهبود تحمل به تنش شوری عمل کند و از سوی دیگر میزان کاهش کمتر عملکرد در شرایط تنش از دیگر ویژگی‌های مثبت این تیمار بود. از این‌رو می‌تواند به‌عنوان یکی از ارزانترین و ساده‌ترین ترکیبات در جهت افزایش تحمل به تنش و به‌ویژه تنش شوری در توت‌فرنگی مطرح شود.
