پرستو قربانی؛ سعید عشقی؛ احمد ارشادی؛ اختر شکافنده؛ فاطمه رزاقی
چکیده
خشکی از مهمترین تنش‌های غیرزنده است که روی رشد و جنبه‌های فیزیولوژیکی انگور اثر می‌گذارد. در این پژوهش اثر سولفات منگنز بر صفات مورفو-فیزیولوژیک و فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز دو رقم انگور تامسون‌سیدلس و رطبی تحت تنش کم‌آبی در شرایط درون‌شیشه‌ای ارزیابی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تکرار انجام ...
بیشتر
خشکی از مهمترین تنش‌های غیرزنده است که روی رشد و جنبه‌های فیزیولوژیکی انگور اثر می‌گذارد. در این پژوهش اثر سولفات منگنز بر صفات مورفو-فیزیولوژیک و فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز دو رقم انگور تامسون‌سیدلس و رطبی تحت تنش کم‌آبی در شرایط درون‌شیشه‌ای ارزیابی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تکرار انجام شد. از محیط موراشیگ و اسکوگ (MS) با سه تیمار بدون منگنز (صفر میلی‌گرم در لیتر)، 9/16 میلی‌گرم در لیتر (غلظت استاندارد) و 8/33 میلی‌گرم در لیتر (دو برابر غلظت استاندارد) و تیمار تنش کم‌آبی در 4 سطح توسط مقادیر صقر، 3، 9 و 12 درصد وزنی به حجمی پلی‌اتیلن‌گلایکول 6000 برای هر دو رقم انگور استفاده شد. مریستم‌های نوک شاخه به‌عنوان ریز‌نمونه‌های گیاهی استفاده شدند. صقات رشدی شامل ارتفاع گیاه، وزن‌خشک ساقه، سطح و تعداد برگ و محتوای نسبی آب‌برگ تحت تأثیر تنش کم‌آبی کاهش یافت، اما تیمار سولفات منگنز باعث افزایش قابل توجهی در این صفات شد. بیشترین فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز برگ در تیمار 8/33 میلی‌گرم در لیتر سولفات منگنز در سطح تنش 12 درصد پلی‌اتیلن‌گلایکول در رقم رطبی (Umin-1g-1FW 4/65) دیده شد. نتایج این پژوهش پیشنهاد می‌کند که سولفات منگنز می‌تواند موجب افزایش تحمل به تنش کم‌آبی در دو رقم انگور رطبی و تامسون سیدلس در شرایط درون‌شیشه‌ای شود.
علوم میوه
ابراهیم لطیفی خواه؛ سعید عشقی؛ علی قرقانی؛ عنایت اله تفضلی؛ فاطمه رزاقی
چکیده
به خاطر کمبود منابع آب شیرین، این پژوهش با هدف تعیین دامنه تحمل شوری توتفرنگی رقمهای ʼ پاروسʻ و ʼ آروماسʻ و نقش احتمالی براسینواستروئید در تخفیف اثر منفی شوری برنامهریزی شد. در این پژوهش محلول‌پاشی برگی با 24- اپی براسینولید (0، 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم در لیتر) و چهار سطح شوری (0، 20، 40 و60 میلیمولارکلرید سدیم) به‌صورت آزمایش فاکتوریل ...
بیشتر
به خاطر کمبود منابع آب شیرین، این پژوهش با هدف تعیین دامنه تحمل شوری توتفرنگی رقمهای ʼ پاروسʻ و ʼ آروماسʻ و نقش احتمالی براسینواستروئید در تخفیف اثر منفی شوری برنامهریزی شد. در این پژوهش محلول‌پاشی برگی با 24- اپی براسینولید (0، 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم در لیتر) و چهار سطح شوری (0، 20، 40 و60 میلیمولارکلرید سدیم) به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط آبکشت در گلخانه اجرا شد. نشاهای ریشهدار در گلدانهای پلاستیکی چهار لیتری حاوی محیط کشت پرلایت و کوکوپیت (1:1) کشت شدند. نتایج نشان داد که شوری به‌طور معنیداری باعث کاهش عملکرد گیاه گردید، در غلظت 60 میلیمولار حدود 44 درصد کاهش عملکرد در گیاهان تحت تنش شوری مشاهده شد. کاربرد براسینواستروئید در غلظتهای 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر توانست اثر منفی شوری بر کاهش عملکرد را کاهش دهد. همچنین باعث افزایش سطح برگ، وزن خشک شاخساره، ریشه و عملکرد گردید. بنابراین، براساس نتایج بهدستآمده در این پژوهش استفاده از تیمار براسینواستروئید با غلظتهای 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر، راهکاری مناسب در جهت حل مشکلات ناشی از تنش شوری میباشد و رقم ʼآروماسʻ نسبت به تنش شوری و محلول‌پاشی با براسینواستروئید پاسخ بهتری نسبت به رقمʼپاروسʻ نشان داد.
