علوم سبزی
حدیثه دانشور؛ مصباح بابالار؛ مجتبی دلشاد؛ لیلا تبریزی رائینی
چکیده
کاربرد فراوان نهادههای شیمیایی، در مزارع تولید سبزی و صیفی و عرضه سریع این محصولات به بازار (بدون درنظر گرفتن مدتزمان لازم، برای کاهش غلظت یا تجزیه موادشیمیایی)، ضرورت مدیریت تغذیه مناسب را در سیستم کشت این محصولات، بیش از پیش آشکار میکند. این مطالعه بهمنظور بررسی اثر مدیریت تغذیه، بر میزان تجمع نیترات و سایر پارامترهای ...
بیشتر
کاربرد فراوان نهادههای شیمیایی، در مزارع تولید سبزی و صیفی و عرضه سریع این محصولات به بازار (بدون درنظر گرفتن مدتزمان لازم، برای کاهش غلظت یا تجزیه موادشیمیایی)، ضرورت مدیریت تغذیه مناسب را در سیستم کشت این محصولات، بیش از پیش آشکار میکند. این مطالعه بهمنظور بررسی اثر مدیریت تغذیه، بر میزان تجمع نیترات و سایر پارامترهای کیفی گیاه کرفس انجام گرفت. تیمارهای مورد مطالعه شامل تغذیه نیتروژنمعدنی (اوره با مقادیر 300، 423، 700 و نیتراتآمونیوم با مقدار 560 کیلوگرم در هکتار)، و آلی (ورمیکمپوست 20 کیلوگرم در 8/7 متر مربع و کمپوست 10 کیلوگرم در 8/7 متر مربع در ترکیب با مایه تلقیح قارچ زیستی تریکودرما) و شاهد بود. بعد از برداشت محصول، عملکرد گیاه در واحد سطح، تعداد ساقه، ارتفاع گیاه، میزان مواد معدنی (سدیم، پتاسیم و فسفر) و میزان نیترات اندازهگیری شد و پس از نگهداری کرفس تازه برشیافته در سردخانه با دمای 1± درجه سانتیگراد به‌مدت 4 هفته، درصد کاهش وزن، مقدار ویتامینث، میزان مواد جامدمحلول کل و مقدار اسید قابلتیتراسیون کل، هر هفته مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در تیمارهای آلی، میزان مواد معدنی، ویتامینث، مواد جامدمحلول کل بیشتر بوده، اما میزان عملکرد، تعداد ساقه در گیاه، نیترات و کاهش وزن کمتری در مقایسه با تیمارهای معدنی داشتند. با اینکه کاربرد تیمارهای آلی، موجب کاهش ارزش اقتصادی محصول میشوند؛ اما میتوانند باعث ایجاد مزه بهتر، ایمنی و پذیرش محصول توسط مصرفکننده شوند.
