علوم میوه
احسان رنجبران؛ منصور غلامی
چکیده
اثر پرتو فرابنفش نوع C (UV-C) بهتنهایی یا در ترکیب با دیگر تیمارها بر سنتز ترکیبات ثانویه در گیاهان، اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، اثر پرتو UV-C بر برخی ویژگی‌های فیتوشیمایی و فعالیت برخی آنزیم‌های دخیل در متابولیسم ترکیبات فنلی در انگور مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا حبههای انگور رقم بیدانهسفید در معرض پرتو UV-C در شدتهای0 ...
بیشتر
اثر پرتو فرابنفش نوع C (UV-C) بهتنهایی یا در ترکیب با دیگر تیمارها بر سنتز ترکیبات ثانویه در گیاهان، اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، اثر پرتو UV-C بر برخی ویژگی‌های فیتوشیمایی و فعالیت برخی آنزیم‌های دخیل در متابولیسم ترکیبات فنلی در انگور مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا حبههای انگور رقم بیدانهسفید در معرض پرتو UV-C در شدتهای0 (شاهد)، 8/0، 2/1 و 2/4 کیلوژول بر مترمربع قرار گرفته و سپس در دمای 15 درجه سانتی‌گراد بهمدت 6 روز نگهداری شدند. شدتهای کم پرتو فرابنفش، تجمع فنل کل در پوست حبه را القا کرد. کمترین میزان فلاونوئید کل در حبههای تیمار شده با بالاترین شدتUV-C (kJm-2 2/4) در روز اول مشاهده شد درحالیکه حبههای تیمارشده با شدت کم UV-C (kJm-2 8/0) پس از گذشت 5 روز بیشترین میزان فلاونوئید را داشتند (45/0 میلیگرم روتین در گرم وزن تر). همچنین کاربرد تابش UV-C منجر به افزایش ظرفیت پاداکسایشی نمونههای تیمارشده در مقایسه با شاهد گردید. لازم به ذکر است پرتوتابی باUV-C اثر معنیداری بر مقدار تانن کل پوست حبه نداشت؛ با این وجود اثر UV-C بر فعالیت آنزیم فنیلآلانینآمونیالیاز (PAL) در طول مدت نگهداری قابلتوجه بود. UV-C فعالیت آنزیم پراکسیداز (POD) را تا اوسط مدت نگهداری کنترل کرد؛ ولی در مورد آنزیم پلی‌فنل‌اکسیداز (PPO) این رفتار وابسته به شدت UV-C بود. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد UV-C در شدتهای پایین، روش مناسبی برای افزایش میزان ترکیبات فنلی و ظرفیت پاداکسایشی انگور تازهخوری رقم بیدانهسفید در طول مدت نگهداری کوتاه میباشد.
