سیروان منصوری؛ مصباح بابالار؛ سیامک کلانتری؛ محمدعلی عسگری سرچشمه
چکیده
افزون بر شرایط انبار، عامل‌های پیش از برداشت از جمله تغذیه بر کیفیت تازه‌خوری و افزایش ماندگاری میوه دخالت دارد. در این پژوهش، تأثیر محلول‌پاشی آهن (سکوسترین 138) در سه سطح (0، 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر) و کاربرد خاکی نیتروژن به‌صورت نیترات آمونیوم در سه سطح (20، 40 و 60 میلی‌گرم در لیتر) روی برخی از ویژگی‌های کیفی میوۀ سیب رقم دلباراستیوال ...
بیشتر
افزون بر شرایط انبار، عامل‌های پیش از برداشت از جمله تغذیه بر کیفیت تازه‌خوری و افزایش ماندگاری میوه دخالت دارد. در این پژوهش، تأثیر محلول‌پاشی آهن (سکوسترین 138) در سه سطح (0، 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر) و کاربرد خاکی نیتروژن به‌صورت نیترات آمونیوم در سه سطح (20، 40 و 60 میلی‌گرم در لیتر) روی برخی از ویژگی‌های کیفی میوۀ سیب رقم دلباراستیوال در زمان برداشت و در مدت انبارمانی آزمایش شده است. نتایج نشان داد، سطوح مختلف نیتروژن استفاده‌شده منجر به افزایش میزان فنول‌های کل و در سطوح بالا باعث افزایش درصد کاهش وزن میوهها طی انبارمانی شد. سطوح آهن به‌کار برده شده نیز منجر به افزایش مواد جامد محلول (TSS)، محتوای فنولی و پاداکسنده (آنتیاکسیدان)های کل شد و درصد کاهش وزن در فرآیند انبارمانی را نیز کاهش داد. اثر متقابل تیمارهای آهن و نیتروژن موجب حفظ بیشتر ویتامین ث، افزایش میزان فنول کل، کاهش سفتی بافت میوه شده است. تأثیر انبارمانی بر برخی شاخصها مانند سفتی بافت میوه، مواد جامد محلول، ویتامین ث، محتوای فنولی و پاداکسندههای کل معنیدار بود و منجر به کاهش کلی کیفیت میوهها شد، اما تغذیۀ مناسب موجب حفظ بهتر کیفیت پس از برداشت میوهها شد. درمجموع، می‌توان غلظت 100 میلی‌گرم در لیتر آهن را برای بهبود ویژگی‌های کیفی این رقم مناسب دانست.
