زهرا شمس؛ سعید عشقی؛ عنایت اله تفضلی؛ علی قرقانی
چکیده
مطالعه حاضر بهمنظور بررسی تنوع در ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی، ترکیبات فنلی، صفات کمی میوه و میزان رنگدانه‌های ژنوتیپ‌های وحشی تمشک‌سیاه ایران انجامگرفت. برای این منظور، چهار ژنوتیپ تمشک سیاه شامل بابلسر، نمک‌آبرود، بندرگز و ناهارخوران متعلق به گونه Rubus sanctus که از شمال ایران جمع آوری شده بودند و در کلکسیون تمشک سیاه دانشگاه ...
بیشتر
مطالعه حاضر بهمنظور بررسی تنوع در ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی، ترکیبات فنلی، صفات کمی میوه و میزان رنگدانه‌های ژنوتیپ‌های وحشی تمشک‌سیاه ایران انجامگرفت. برای این منظور، چهار ژنوتیپ تمشک سیاه شامل بابلسر، نمک‌آبرود، بندرگز و ناهارخوران متعلق به گونه Rubus sanctus که از شمال ایران جمع آوری شده بودند و در کلکسیون تمشک سیاه دانشگاه شیراز نگهداری می‌شدند، انتخاب و در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار و در دو سال متوالی مورد بررسی قرار‌گرفتند. سپس در سه مرحله مختلف رسیدگی میوه (سبز، قرمز، سیاه) از ژنوتیپ‌های مورد نظر نمونه تهیهشد. براساس نتایج تفاوت معنیداری بین ژنوتیپ‌های مطالعهشده از لحاظ صفات IC50 (50/25-65/46درصد)، فنل کل (53/350-67/224میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک)، فلاونوئید (37/812 - 71/531 میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک)، فلاونون (55/75-47/18 میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک)، آنتوسیانین (57/281- 23/92 میلی‌گرم در 100 گرم ماده تازه) به‌همراه دیگر صفات وجود داشت. علاوه بر این، میزان ترکیبات فنلی و آنتی‌اکسیدان میوه سیاه رنگ در مقایسه با دیگر مراحل رسیدگی بیشترین مقدار بود. همچنین ارتباط مثبت و معنیداری بین میزان آنتی‌اکسیدان و ترکیبات فنلی مشاهده شد. ژنوتیپ بابلسر با دارا بودن بیشترین میزان فنل (53/350 میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک)، آنتوسیانین (57/281 میلی‌گرم در 100 گرم ماده تازه)، فلاونون (55/75 میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک)، فلاونوئید (37/812 میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک) و کمترین میزان IC50 (25/46 درصد) به عنوان بهترین ژنوتیپ از لحاظ ارزش غذایی مشخص گردید.
علوم میوه
ابراهیم لطیفی خواه؛ سعید عشقی؛ علی قرقانی؛ عنایت اله تفضلی؛ فاطمه رزاقی
چکیده
به خاطر کمبود منابع آب شیرین، این پژوهش با هدف تعیین دامنه تحمل شوری توتفرنگی رقم‌های ʼ پاروسʻ و ʼ آروماسʻ و نقش احتمالی براسینواستروئید در تخفیف اثر منفی شوری برنامهریزی شد. در این پژوهش محلول‌پاشی برگی با 24- اپی براسینولید (0، 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم در لیتر) و چهار سطح شوری (0، 20، 40 و60 میلیمولارکلرید سدیم) بهصورت آزمایش فاکتوریل ...
بیشتر
به خاطر کمبود منابع آب شیرین، این پژوهش با هدف تعیین دامنه تحمل شوری توتفرنگی رقم‌های ʼ پاروسʻ و ʼ آروماسʻ و نقش احتمالی براسینواستروئید در تخفیف اثر منفی شوری برنامهریزی شد. در این پژوهش محلول‌پاشی برگی با 24- اپی براسینولید (0، 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم در لیتر) و چهار سطح شوری (0، 20، 40 و60 میلیمولارکلرید سدیم) بهصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط آبکشت در گلخانه اجرا شد. نشاهای ریشهدار در گلدانهای پلاستیکی چهار لیتری حاوی محیط کشت پرلایت و کوکوپیت (1:1) کشت شدند. نتایج نشان داد که شوری به‌طور معنیداری باعث کاهش عملکرد گیاه گردید، در غلظت 60 میلیمولار حدود 44 درصد کاهش عملکرد در گیاهان تحت تنش شوری مشاهده شد. کاربرد براسینواستروئید در غلظتهای 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر توانست اثر منفی شوری بر کاهش عملکرد را کاهش دهد. همچنین باعث افزایش سطح برگ، وزن خشک شاخساره، ریشه و عملکرد گردید. بنابراین، براساس نتایج بهدستآمده در این پژوهش استفاده از تیمار براسینواستروئید با غلظتهای 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر، راهکاری مناسب در جهت حل مشکلات ناشی از تنش شوری میباشد و رقم ʼآروماسʻ نسبت به تنش شوری و محلول‌پاشی با براسینواستروئید پاسخ بهتری نسبت به رقمʼپاروسʻ نشان داد.
محمد جواد کرمی؛ سعید عشقی؛ عنایت الله تفضلی
چکیده
امروزه کشت انگور در مناطق نیمه گرم استان فارس توسعه‌یافته است، اما تنش گرمایی به‌عنوان یک محدودیت مهم برای موفقیت کشت و کار انگور در این مناطق مطرح است. این پژوهش با هدف دستیابی به رقم یا رقم‌های متحمل به تنش گرمایی در موستان روی تاک‌های سه‌سالۀ رقم‌های رطبی، عسکری، منقا و فلیمسیدلس در منطقۀ نیمه گرمسیر قیر و کارزین استان ...
بیشتر
امروزه کشت انگور در مناطق نیمه گرم استان فارس توسعه‌یافته است، اما تنش گرمایی به‌عنوان یک محدودیت مهم برای موفقیت کشت و کار انگور در این مناطق مطرح است. این پژوهش با هدف دستیابی به رقم یا رقم‌های متحمل به تنش گرمایی در موستان روی تاک‌های سه‌سالۀ رقم‌های رطبی، عسکری، منقا و فلیمسیدلس در منطقۀ نیمه گرمسیر قیر و کارزین استان فارس در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار و شمار سه تاک در هر کرت آزمایشی به مدت دو سال انجام شد. میزان انواع سبزینه (کلروفیل)ها، محتوای نسبی آب برگ، نشت یونی، دمای برگ و تبادلات گازی اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد، تفاوت معنیداری بین رقم‌های در نشت یونی، میزان E، gs، A/Ci، نورساخت (فتوسنتز) و دمای برگ وجود دارد و برای دیگر صفات اختلاف معنیداری مشاهده نشد. اثر گرما بر تعرق برگ در رقم‌های مختلف متفاوت بود. گرما موجب افزایش یکسان در غلظت دی‌اکسید کربن درون محفظۀ روزنه در همۀ رقم‌ها شد. همچنین گرما موجب کاهش در هدایت روزنهای و نورساخت در همه رقم‌های شد. رقم فلیمسیدلس در گرمای 45 درجه سلسیوس میزان نورساخت مناسبی داشت که نشان‌دهندۀ تحمل نسبی این رقم به گرمای شدید است. رقم رطبی با نورساخت به نسبت مناسب تحمل گرمایی متوسطی داشت. نورساخت در رقم‌های عسکری و منقا به‌شدت کاهش یافت که نشان می‌دهد، در مقایسه با رقم‌های فلیم سیدلس و رطبی به تنش گرمایی حساس‌تر هستند.
