پریسا پروین؛ مسعود خضری
چکیده
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی غلظتهای مختلف پوترسین بر افزایش تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی به تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی با 9 تیمار و 20 تکرار در یک گلخانۀ کاملاً کنترل‌شده اجرا شد. تیمارها شامل پوترسین در غلظتهای صفر، 5/0 و 1 میلیمولار و تنش خشکی در سه سطح شاهد (80درصد ظرفیت زراعی)، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی غلظتهای مختلف پوترسین بر افزایش تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی به تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی با 9 تیمار و 20 تکرار در یک گلخانۀ کاملاً کنترل‌شده اجرا شد. تیمارها شامل پوترسین در غلظتهای صفر، 5/0 و 1 میلیمولار و تنش خشکی در سه سطح شاهد (80درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (50درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (20درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج مربوط به پارامترهای مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نشان داد که محلول‌پاشی دانهالها با غلظت 1 میلیمولار پوترسین با تأثیر بر پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی و بهبود فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی (افزایش آنزیمهای کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز) سبب افزایش تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی به تنش خشکی میشود. بیشترین میزان طول ساقه (67/35 سانتیمتر)، سطح برگ (6/303 سانتیمتر مربع)، محتوای نسبی آب برگ (51/58درصد)، وزن تر کل (20/47 گرم) و کمترین نشت یونی (28/28درصد) مربوط به تیمار 1 میلیمولار پوترسین است. مشخص شد که محلول‌پاشی پوترسین با غلظت 1 میلیمولار میتواند در افزایش تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی (Juglans regia L.) به تنش خشکی مؤثر است.
