میثم منظری توکلی؛ واحد باقری؛ حمیدرضا کریمی؛ حمیدرضا روستا
چکیده
بهمنظور بررسی اثر بیکربنات سدیم آب آبیاری بر صفات رشدی و فیزیولوژیکی ژنوتیپهای گردو، آزمایشی بهصورت فاکتوریل با دو فاکتور بیکربنات سدیم در 3 سطح (صفر، 20 و 40 میلی‌مولار) و ژنوتیپهای گردو در 3 سطح شامل: ژنوتیپ محلی A؛ ژنوتیپهای وحشی B و C در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. در این پژوهش اثر غلظتهای مختلف بیکربنات بر روی ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر بیکربنات سدیم آب آبیاری بر صفات رشدی و فیزیولوژیکی ژنوتیپهای گردو، آزمایشی بهصورت فاکتوریل با دو فاکتور بیکربنات سدیم در 3 سطح (صفر، 20 و 40 میلی‌مولار) و ژنوتیپهای گردو در 3 سطح شامل: ژنوتیپ محلی A؛ ژنوتیپهای وحشی B و C در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. در این پژوهش اثر غلظتهای مختلف بیکربنات بر روی صفات مختلفی نظیر رشد رویشی، خصوصیات فتوسنتزی، تنظیمکنندههای اسمزی و غلظت عناصر معدنی بافت گیاهی هر یک از ژنوتیپها بررسی شد. نتایج نشان داد که وجود بیکربنات کلیۀ صفات مطالعه‌شده را تحت‌تأثیر قرار داد و اختلاف این اثر در بین سه ژنوتیپ بهوضوح قابل مشاهده بود. مقدار آهن در اندام هوایی صرف نظر از نوع ژنوتیپ کاهش یافت. کمترین میزان کاهش (17/15 درصد) آهن اندام هوایی در غلظت 40 میلی‌مولار بیکربنات مربوط به ژنوتیپ A بود. کمترین درصد کاهش در کلروفیل بر اثر بیکربنات در مقایسه با شاهد در گیاهان ژنوتیپ A مشاهده شد. نتایج نشان داد که گردو جزء آن دسته از محصولات باغی است که حساسیت زیادی به بیکربنات آب آبیاری دارد، بهطوریکه از تیمار 20 میلی‌مولار به بعد رشد گیاهان کاهش یافت. بر‌اساس نتایج حاصل از این پژوهش، ژنوتیپ A بیشترین میزان تحمل به بیکربنات و نیز رشد رویشی بهتری در چنین شرایطی داشت، هر‌چند بین گیاهان ژنوتیپ B و C اختلاف معناداری مشاهده نشد. بنابراین، میتوان ژنوتیپ A را به‌منزلۀ ژنوتیپ متحمل به بیکربنات آب آبیاری در مقایسه با دو ژنوتیپ دیگر معرفی کرد.
