اسماء عباسی کاشانی؛ محمدحسین شمشیری؛ مجید اسماعیلی زاده؛ حمیدرضا کریمی
چکیده
خشکی از مهمترین تنشهای محیطی رایج در کشور است که بر مراحل مختلف رشد و نمو گیاهان تأثیر میگذارد. به‌منظور بررسی آثار تلفیقی قارچ میکوریز آربوسکولار (Glomus intratadices) و اسید جاسمونیک بر ویژگیهای رشدی و اکوفیزیولوژیکی دانهالهای پستۀ رقم قزوینی تحت تنش خشکی، آزمایش گلخانهای با سه فاکتور میکوریز (میکوریز و بدون میکوریز)، اسید ...
بیشتر
خشکی از مهمترین تنشهای محیطی رایج در کشور است که بر مراحل مختلف رشد و نمو گیاهان تأثیر میگذارد. به‌منظور بررسی آثار تلفیقی قارچ میکوریز آربوسکولار (Glomus intratadices) و اسید جاسمونیک بر ویژگیهای رشدی و اکوفیزیولوژیکی دانهالهای پستۀ رقم قزوینی تحت تنش خشکی، آزمایش گلخانهای با سه فاکتور میکوریز (میکوریز و بدون میکوریز)، اسید جاسمونیک (غلظت صفر، 50 و 100 میکرومولار) بهصورت محلولپاشی برگی در سه نوبت، با فاصلۀ زمانی هر سه هفته یک‌بار و سطوح مختلف خشکی بهصورت دور آبیاری یک روز به‌منزلۀ شاهد، 3، 6 و 10 روز در میان به روش وزنی و بر‌اساس ظرفیت زراعی، با سه تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی روی دانهالهای سه‌ماهۀ پسته انجام شد. نتایج نشان داد که پس از 70 روز تیمار خشکی، با افزایش شدت تنش خصوصیات رویشی دانهالها به‌طور معناداری کاهش یافتند. ویژگیهای اکوفیزیولوژیکی دانهالهای پسته از‌قبیل محتوای رنگیزههای فتوسنتزی، Fv/Fm و شاخص عملکرد (PI) نیز تحت‌تأثیر خشکی کاهش نشان دادند. گیاهان میکوریزی کمتر تحت‌تأثیر تنش قرار گرفتند و همزیستی میکوریزی به بهبود قابل ملاحظۀ این پارامترها نسبت به شاهد منجر شد. محلولپاشی برگی دانهالها با اسید جاسمونیک سبب کاهش ارتفاع ساقه، وزن خشک برگ، محتوای کلروفیل a و مجموع کلروفیل و افزایش حجم سیستم ریشهای شد.
