سیدضیاء نصرتی؛ مهدی حدادی نژاد؛ اله داد سلیم پور؛ رقیه جوانپور هروی
چکیده
انگور یکی از محصولات مهم باغبانی دنیا و ایران بوده و از لحاظ تنوع مصرف کم نظیر است. میوه نارس (غوره) تا کاملاً رسیده و حتی پیر به صورت های مختلف تازه خوری و خشکباری مثل مویز و کشمش و نیز برگ آن قابل استفاده می باشد. این طرح بمنظور بهبود کیفیت و کمیت تولید انگور در کشور و با هدف بکارگیری تنظیم کننده رشد اسید فنیل فتالامیک در جهت افزایش تشکیل ...
بیشتر
انگور یکی از محصولات مهم باغبانی دنیا و ایران بوده و از لحاظ تنوع مصرف کم نظیر است. میوه نارس (غوره) تا کاملاً رسیده و حتی پیر به صورت های مختلف تازه خوری و خشکباری مثل مویز و کشمش و نیز برگ آن قابل استفاده می باشد. این طرح بمنظور بهبود کیفیت و کمیت تولید انگور در کشور و با هدف بکارگیری تنظیم کننده رشد اسید فنیل فتالامیک در جهت افزایش تشکیل میوه و کیفیت حبه‌های انگور به اجرا درآمد. این آزمایش در قالب طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار با عوامل رقم در چهار سطح (رازقی، عسگری، سفیدالی و ریش بابا) و تشدیدکننده اکسین در 3 سطح (صفر، 500 میلی‌گرم در لیتر و 1000 میلی‌گرم در لیتر اسید فنیل فتالامیک) پس از باز شدن 50 درصد گل ها انجام شد. کاربرد سطوح مختلف فنیل فتالامیک اسید، اثر معنی داری در سطح یک درصد بر صفات خوشه (وزن، طول و تعداد) و حبه ( تعداد، وزن، طول و قطر) نشان داد. شاخص تشکیل میوه (تعداد حبه در خوشه) در رقم سفیدالی با تعداد11/263 حبه بیشترین مقدار معنی‌داری را به خود اختصاص داد و پس از آن ارقام عسگری و رازقی و ریش بابا به ترتیب دارای 113، 89/109 و 11/76 حبه بودند. در این صفت واکنش عسگری و رازقی مشابه و اختلاف آنها معنی‌دار نبود ولی با ریش بابا اختلاف معنی داری داشتند. نتایج این بررسی نشان داد بر همکنش فنیل فتالامیک اسید و ارقام مختلف انگور به جز در مورد صفت تعداد حبه، در مورد سایر صفات خوشه، حبه و دانه در سطح یک درصد معنی‌دار بود. بنابر نتایج حاصله، صفات مربوط به خوشه بیشترین تاثیر پذیری مثبت را از تیمار 1000 میلی گرم در لیتر فنیل فتالامیک داشته‌اند، بطوریکه این تیمار در کل ارقام (غیر از عسگری) منجربه افزایش معنی‌دار تشکیل میوه به میزان 2/26 درصد نسبت به شاهد گردید. در مورد صفات حبه، تیمار 500 میلی‌گرم در لیتر اسید فنیل فتالامیک اثر بیشتری داشته و با تیمار 1000 میلی‌گرم در لیتر اختلاف معنی‌داری نداشت.
