عرفان امیدی؛ ندا دلیر؛ رسول راهنمایی؛ علیرضا بابائی
چکیده
به منظور بررسی اثر محلول‌پاشی نانوذرات کربنات کلسیم و افزایش غیر مستقیم غلظت دی‌اکسید کربن حاصل از آن بر تعدیل تنش شوری گل رز رقم دلسویتا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به روش کشت بدون خاک با بستر مخلوط کوکوپیت و پرلیت، در سه تکرار اجرا شد. عامل اول شوری در دو سطح ( 8/1 و 2/3 دسی‌زیمنس بر متر با افزودن کلرید ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر محلول‌پاشی نانوذرات کربنات کلسیم و افزایش غیر مستقیم غلظت دی‌اکسید کربن حاصل از آن بر تعدیل تنش شوری گل رز رقم دلسویتا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به روش کشت بدون خاک با بستر مخلوط کوکوپیت و پرلیت، در سه تکرار اجرا شد. عامل اول شوری در دو سطح ( 8/1 و 2/3 دسی‌زیمنس بر متر با افزودن کلرید سدیم به محلول غذایی پایه) و عامل دوم محلول پاشی نانوذرات کربنات کلسیم در چهار سطح (صفر، 3 ، 6 و 9 گرم بر لیتر با استفاده از کود لیتوویت) بودند. افزایش شوری و غلظت نانوذرات کربنات کلسیم اثری بر غلظت پتاسیم و سدیم برگ و میزان نشت الکترولیت سلول‌های برگ نداشت. شوری 2/3 دسی‌زیمنس بر متر رطوبت نسبی آب برگ را کاهش و ماده خشک و قند محلول را در برگ گیاه افزایش داد، اما اثری بر صفات مورفولوژیک مورد مطالعه نداشت. کاربرد نانوذرات کربنات کلسیم، رطوبت نسبی برگ در هر دو تیمار شور و غیر شور و میانگین تمام صفات مورفولوژیک (سطح برگ، قطر گل، طول ساقه و عملکرد گل) را به‌طور معنی‌داری افزایش داد. همچنین، کاربرد 6 و 9 گرم بر لیتر نانوذرات کربنات کلسیم غلظت کلروفیل، کارتنوئید و قند محلول برگ را به طور معنی داری افزایش داد، در حالی که شوری اثری بر این صفات نداشت. نتایج نشان داد محلول‌پاشی نانو ذرات کربنات کلسیم، با تاثیر بر ویژگیهای فیزیولوژیک و مورفولوژیک و بهبود تغذیه گیاه، موجب تعدیل تنش شوری و بهبود شرایط رشد گل رز دلسویتا می‌شود.
علوم سبزی
شیوا بذل؛ فرشاد دشتی؛ مجتبی دلشاد
چکیده
پیاز خوراکی ازجمله سبزیهای پرمصرف در زنجیرۀ غذایی مردم جامعه بوده و محققان همواره در تلاش هستند تا کیفیت غذایی آن را بهبود بخشند. این پژوهش برای بررسی تأثیر سطوح مختلف گوگرد (32، 64 و 128 میلیگرم در لیتر سولفات و سلنیوم (0، 1 و 2 میلیگرم در لیتر سلنات) بر صفات رشدی و ویژگیهای پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) پیاز (Allium cepa L.) رقم قرمز آذرشهر ...
بیشتر
پیاز خوراکی ازجمله سبزیهای پرمصرف در زنجیرۀ غذایی مردم جامعه بوده و محققان همواره در تلاش هستند تا کیفیت غذایی آن را بهبود بخشند. این پژوهش برای بررسی تأثیر سطوح مختلف گوگرد (32، 64 و 128 میلیگرم در لیتر سولفات و سلنیوم (0، 1 و 2 میلیگرم در لیتر سلنات) بر صفات رشدی و ویژگیهای پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) پیاز (Allium cepa L.) رقم قرمز آذرشهر در شرایط آبکشتی (هیدروپونیک) انجام شد. نتایج نشان داد، غلظتهای سولفات و سلنات و همچنین اثر متقابل این دو بر بیشتر صفات رویشی در سوخ معنی‌دار بود؛ بهطوریکه بالاترین وزن تر و قطر سوخ (70/35 گرم و 24/38 میلیمتر) در تیمار 128 میلیگرم در لیتر سولفات در ترکیب با غلظت 2 میلیگرم در لیتر سلنات مشاهده شد. بین افزایش سلنات و سولفات رابطۀ مستقیم و مثبت با وزن تر و قطر سوخ به دست آمد. بیشترین درصد مادۀ خشک سوخ (16 درصد) در تیمار 64 میلیگرم در لیتر سولفات در ترکیب با تیمار 1 میلیگرم در لیتر سلنات به دست آمد. در همۀ غلظتهای سولفات همزمان با افزایش سطح سلنات ارتفاع بلندترین برگ کاهش یافت. همچنین با افزایش غلظت سلنات در همۀ سطوح سولفات، تجمع سلنیوم در سوخ بیشتر شد. افزایش سلنیوم سبب افزایش خاصیت پاداکسندگی، فنول و فلاونوئید بافت سوخ، در شماری از تیمارهای مورد آزمایش شد.
قادر خضری؛ سید جلال طباطبائی
دوره 41، شماره 3 ، آذر 1389، ، صفحه 253-263
چکیده
استفاده از آبکشت و تأمین محلولهای غذایی مناسب عامل مهم در بهینهسازی تولید و رسیدن به کشاورزی پایدار است. در ایران تولید محصولات گلخانهای از جمله خیار رو به توسعه است ولی محلولهای غذایی مختلفی پیشنهاد می‌شود که مزیت نسبی آنها مطالعه نشده است. به این منظور تأثیرات شش نوع محلول غذایی رایج دنیا شامل محلول غذایی هوگلند (NSHog)، محلول ...
بیشتر
استفاده از آبکشت و تأمین محلولهای غذایی مناسب عامل مهم در بهینهسازی تولید و رسیدن به کشاورزی پایدار است. در ایران تولید محصولات گلخانهای از جمله خیار رو به توسعه است ولی محلولهای غذایی مختلفی پیشنهاد می‌شود که مزیت نسبی آنها مطالعه نشده است. به این منظور تأثیرات شش نوع محلول غذایی رایج دنیا شامل محلول غذایی هوگلند (NSHog)، محلول استاینر (NSSt)، محلول ناپ (NSKnop)، فرمول انگلستان (NSU.K)، فرمول هلند (NSNeth) و فرمول دانشگاه تبریز (NSUT) بر رشد، عملکرد و کیفیت دو رقم خیار گلخانهای به نامهای نگین (Negeen) و کاترینا (Katrina) مورد مطالعه قرار گرفت. طرح آزمایش از نوع بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار (هر تکرار 48 گیاه) بود. بذور خیار 48 ساعت پس از جوانهزنی در کانالهای حاوی پرلایت و ورمیکولایت (به نسبت V:V 3:1) کاشته شده و گیاهان تا نخستین برداشت با یک چهارم غلظت و از زمان نخستین برداشت تا انتهای آزمایش با نصف غلظت محلولهای غذایی مختلف تغذیه گردیدند. میوهها یک روز در میان برداشت و نهایتاً پس از گذشت شش ماه عملکرد نهایی محاسبه گردید. خصوصیات رویشی و فیزیولوژیکی گیاه در دو مرحله یعنی در طول رشد گیاه و انتهای رشد اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که محلولهای غذایی تأثیر معنی‌داری (01/0P?) بر عملکرد خیار داشتند به طوری که NSU.K و NSHog حداکثر عملکرد و محلول NSKnop حداقل عملکرد را داشتند. با همان محلولهای غذایی، رقم نگین نسبت به رقم کاترینا 30 درصد افزایش محصول نشان داد. خصوصیات رویشی و کیفی گیاه نیز تحت تأثیر محلولهای غذایی و ارقام قرار گرفت. سطح برگ گیاهان در محلولهای NSU.K، NSHog و NSKnop حداکثر بود. همچنین سطح برگ رقم نگین نسبت به رقم کاترینا افزایش معنی‌داری را نشان داد. همبستگی قوی (76/0r2=) بین سطح برگ و عملکرد به دست آمد. حداقل شاخص کلروفیل در تیمارهای NSStو NSNeth دیده شد. تأثیر تیمارها و ارقام بر درصد مواد جامد محلول (TSS) میوهها معنی‌دار شد به طوری که حداکثر TSS در تیمار NSHog و حداقل در NSNeth و NSU.T دیده شد ولی حداکثر TSS دمبرگ در تیمار NSNeth مشاهده گردید. نیتروژن برگ برای تیمار NSSt بیشترین میزان را دارا بود که با محلولهای دیگر متفاوت بود (05/0 P?) در حالی که نیتروژن برگ رقم کاترینا با رقم نگین تفاوت معنی‌دار داشت. پتاسیم برگ در تیمار NSU.K بیشترین میزان را نشان داد ولی در بین ارقام تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. فسفر برگها نیز در بین ارقام معنی‌دار شد. در نهایت میزان اسید قابل تیتراسیون (TA) میوهها در....
