علوم گیاهان زینتی
امیر صادقی؛ نعمت اله اعتمادی؛ علی نیکبخت؛ محمد رضا سبزعلیان
چکیده
اطلاعات اندکی در مورد اثرهای متقابل تنش‌های محیطی بر فیزیولوژی و رشد گیاهان چمنی در اختیار است. همچنین بررسی جداگانۀ یک عامل محیطی بر روی گیاه نمی‌تواند الگوی مناسبی برای شرایط طبیعی باشد. در این پژوهش اثر متقابل سطوح مختلف سایه (0، 50 و 70 درصد) و سطوح خشکی (آبیاری کامل و قطع آبیاری) بر خصوصیات ظاهری بخش هوایی و ریشه‌ای علف گندمی بیابانی ...
بیشتر
اطلاعات اندکی در مورد اثرهای متقابل تنش‌های محیطی بر فیزیولوژی و رشد گیاهان چمنی در اختیار است. همچنین بررسی جداگانۀ یک عامل محیطی بر روی گیاه نمی‌تواند الگوی مناسبی برای شرایط طبیعی باشد. در این پژوهش اثر متقابل سطوح مختلف سایه (0، 50 و 70 درصد) و سطوح خشکی (آبیاری کامل و قطع آبیاری) بر خصوصیات ظاهری بخش هوایی و ریشه‌ای علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum) و فستوکای پابلند (Festuca arundinacea Schreb. ‘Forager’) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تحت سطوح مختلف سایه (50 و 70 درصد) اثر منفی خشکی بر سرعت خشکیدگی، کیفیت ظاهری، نشت یونی و درصد مرگومیر ریشههای سطحی و عمقی نسبت به نور کامل کاسته شد. از نظر کاربرد زینتی (حفظ کیفیت ظاهری)، تحت شرایط خشکی و نور کامل، گونۀ فستوکای پابلند و تحت تنش خشکی و سایه سطح بالا (70 درصد) گونۀ علف گندمی بیابانی موفقتر بود. تحت سایۀ متوسط (50 درصد) و خشکی گونۀ فستوکای پابلند نسبت به علف گندمی بیابانی زمان بیشتری تا خشکیدگی سپری کرد. به نظر میرسد اثر متقابل عوامل محیطی از‌جمله شدت نور بر مکانیسمهای استفادهشده در مواجهه با خشکی مؤثر باشند که نیاز به بررسیهای بیشتری دارد.
محمدحسین شیخ محمدی؛ نعمت الله اعتمادی؛ علی نیکبخت
چکیده
استفاده از کندکنندههای رشد گیاهی از‌جمله ترینگزاپک اتیل در مدیریت چمن بسیار مرسوم و معمول شده است. از‌جمله اهداف استفاده از این ترکیبات کاهش رشد عمودی چمن، افزایش تراکم و مقاومت به تنش‌های زیستی و غیر‌زیستی است. هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر سطوح متفاوت ترینگزاپک اتیل (0، 25/0و 5/0 کیلوگرم در هکتار) و تنش پاخوری (پاخوری و عدم ...
بیشتر
استفاده از کندکنندههای رشد گیاهی از‌جمله ترینگزاپک اتیل در مدیریت چمن بسیار مرسوم و معمول شده است. از‌جمله اهداف استفاده از این ترکیبات کاهش رشد عمودی چمن، افزایش تراکم و مقاومت به تنش‌های زیستی و غیر‌زیستی است. هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر سطوح متفاوت ترینگزاپک اتیل (0، 25/0و 5/0 کیلوگرم در هکتار) و تنش پاخوری (پاخوری و عدم پاخوری) بر خصوصیات فیزیولوژیک و مورفولوژیک فستوکای پابلند رقم ربل است که در آزمایشی در غالب طرح فاکتوریل بر پایۀ طرح کاملأ تصادفی در 3 تکرار به اجرا در آمد. نتایج نشان داد ترینگزاپک اتیل و پاخوری سبب کاهش معنادار ارتفاع، وزن تر و خشک چمن فستوکا شد. ارتفاع در غلظت‌های 25/0 و 5/0 کیلوگرم در هکتار به‌ترتیب 84/18 و 06/22 درصد کاهش نشان داد. کاربرد ترینگزاپک اتیل، موجب افزایش تراکم، پنجه‌زنی و کلروفیل شد، درحالی‌که تیمار پاخوری محتوای کلروفیل، تراکم و پنجه‌زنی را به‌صورت معناداری کاهش داد. کاربرد ترینگزاپک اتیل در غلظت 5/0 کیلوگرم در هکتار 36 درصد افزایش پنجه‌زنی و تنش پاخوری 2/17 درصد کاهش پنجه‌زنی را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد تیمار پاخوری و ترینگزاپک اتیل کربوهیدرات‌های محلول اندام هوایی را به‌طور معناداری افزایش می‌دهد، در‌صورتی‌که این ماده برخلاف پاخوری اثری معنادار بر کربوهیدرات‌های محلول ریشه نداشت. ترینگزاپک اتیل با افزایش محتوای آب نسبی و کاهش نشت الکترولیت در شرایط تنش پاخوری موجب افزایش مقاومت به پاخوری در فستوکا شد.
