فریما دانشمندپور؛ پریسا عبداللهی؛ منصور امیدی
چکیده
گیاه به‌لیمو به دلیل اهمیت فراوان اقتصادی آن در صنایع غذایی و داروسازی در ایران کشت می‌شود. لیمونن از ترکیبات با ارزش اسانس به‌لیمو است. در این پژوهش به منظور القای کالوس جهت تولید لیمونن در کشت سلولی گیاه به‌لیمو، غلظت‌های مختلف تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ریز نمونه ریشه، ساقه و برگ در محیط کشت ام ...
بیشتر
گیاه به‌لیمو به دلیل اهمیت فراوان اقتصادی آن در صنایع غذایی و داروسازی در ایران کشت می‌شود. لیمونن از ترکیبات با ارزش اسانس به‌لیمو است. در این پژوهش به منظور القای کالوس جهت تولید لیمونن در کشت سلولی گیاه به‌لیمو، غلظت‌های مختلف تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ریز نمونه ریشه، ساقه و برگ در محیط کشت ام اس حاوی تنظیم‌کننده‌های رشد توفودی (۱، ۲ و ۴ میلی گرم در لیتر) و بنزیل آمینوپورین (۱/۰، ۲/۰ و ۱ میلی گرم در لیتر)، ترکیب هورمونی نفتالین استیک اسید و بنزیل آمینوپورین(۵/۰+ ۵/۰ میلی گرم در لیتر) و بنزیل آمینوپورین و توفوردی (۱+ ۱ میلی گرم در لیتر) و بنزیل آمینوپورین و نفتالین استیک اسید (۱+۲ میلی گرم در لیتر) جهت القای کالوس استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد بهترین تیمار در افزایش اندازه، وزن تر و خشک کالوس ترکیب هورمون بنزیل آمینوپورین با غلظت ۵/۰ میلی گرم در لیتر به همراه هورمون نفتالین استیک اسید با غلظت ۵/۰ میلی گرم در لیتر از ریزنمونه برگ بود. از الیسیتورهای زیستی و غیرزیستی شامل متیل جاسمونات (۵۰ و ۱۰۰ میکرومولار)، اسید سالیسیلیک (۵۰ و ۱۰۰ میکرومولار)، نانو اکسید تیتانیوم (۵/۰ و ۲ میلی گرم در لیتر) و همچنین عصاره مخمر (۵/۰ و ۲ میلی گرم در لیتر) جهت افزایش تولید لیمونن در کشت سلولی به‌لیمو درکشت سوسپانسیون استفاده شد. الیسیتورهای مورد استفاده تأثیر معنی داری بر افزایش میزان لیمونن نداشتند.
بهجت السادات عقیلی؛ پریسا عبداللهی؛ منصور امیدی
چکیده
تریگونلین از متابولیت‌های ثانویه با ارزش گیاه شنبلیله است. استفاده از کشت سوسپانسیون سلولی یکی از روش های پیشنهادی جهت تولید متابولیت‌های ثانویه در شرایط درون‌شیشه‌ای است. به منظور بررسی امکان تولید تریگونلین به کمک کشت سلولی گیاه شنبلیله آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طراحی شد. جهت بررسی قابلیت کالوس‌زایی، ...
بیشتر
تریگونلین از متابولیت‌های ثانویه با ارزش گیاه شنبلیله است. استفاده از کشت سوسپانسیون سلولی یکی از روش های پیشنهادی جهت تولید متابولیت‌های ثانویه در شرایط درون‌شیشه‌ای است. به منظور بررسی امکان تولید تریگونلین به کمک کشت سلولی گیاه شنبلیله آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طراحی شد. جهت بررسی قابلیت کالوس‌زایی، ریز نمونه‌های برگ، ساقه و ریشه گیاه شنبلیله در محیط کشت MS حاوی تنظیم‌کننده‌های رشد 2,4-D و BAP کشت شدند. ریزنمونه‌های مختلف شنبلیله القای کالوس انجام شد. بیشترین اندازه طول کالوس در تیمار 2,4-D (2mg/l) با اندازه 315 میلی‌متر به‌دست آمد که با سایر تیمارها تفاوت معنی‌دار داشت. بیشترین وزن تر و وزن خشک کالوس در ریزنمونه ریشه تحت تأثیر تیمار 2,4-D (2mg/l) با وزن تر 5/1 گرم و وزن خشک 08/0 گرم اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشته و دارای بیشترین مقدار وزن تر و خشک کالوس بود. در تیمار با BAP بیشترین اندازه کالوس در ریزنمونه ساقه تحت تأثیر تیمار BAP (1mg/l) با اندازه 320 میلی‌متر به‌دست آمد. بیشترین مقدار وزن تر و خشک کالوس تحت تیمار BAP (1mg/l) به ترتیب برابر با 5/1 و 07/0 گرم به‌دست آمد. سه الیسیتور سالیسیلیک اسید، متیل جاسمونات و عصاره مخمر با غلظت‌های مختلف جهت تولید تریگونلین در کشت سوسپانسیون شنبلیله استفاده شدند که الیستور سالیسیلیک اسید با غلظت 100 میکرومولار بیشترین مقدار تریگونلین در یک گرم ماده خشک را تولید کرد.
