خدیجه احمدی اقدم؛ علی رضا مطلبی آذر؛ فریبرز زارع نهندی؛ غلامرضا گوهری
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بهینه‌سازی محیط کشت برای ریشه‌زایی ریز نمونه‌های پایه پیرودوارف گلابی در شرایط درون‌شیشه‌ای انجام شد. برای بررسی میزان ریشه‌زایی، ریز نمونه‌هایی به طول 2 سانتی‌متر به‌طور جداگانه در محیط کشت MS و ½ MS حاوی غلظت‌های مختلف ایندول بوتیریک اسید (صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلی‌گرم در لیتر) و پوتریسین (صفر، 25، 50 و 75 میلی‌گرم ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بهینه‌سازی محیط کشت برای ریشه‌زایی ریز نمونه‌های پایه پیرودوارف گلابی در شرایط درون‌شیشه‌ای انجام شد. برای بررسی میزان ریشه‌زایی، ریز نمونه‌هایی به طول 2 سانتی‌متر به‌طور جداگانه در محیط کشت MS و ½ MS حاوی غلظت‌های مختلف ایندول بوتیریک اسید (صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلی‌گرم در لیتر) و پوتریسین (صفر، 25، 50 و 75 میلی‌گرم در لیتر) کشت گردیدند. بر اساس نتایج مقایسه میانگین دادهها، درصد ریشه‌زایی و طول ریشه‌های باززایی شده در محیط کشت ½ MS به ترتیب 67/41 و 30/12 درصد بیشتر از محیط کشت MS بود. بررسی اثر ایندول بوتیریک اسید و پوتریسین بر ریشه‌زایی شاخساره‌های پیرودوارف نشان داد استفاده همزمان از این دو تنظیم‌کننده رشدی برای ریشه‌زایی ریزنمونه‌های درون‌شیشه‌ای ضروری می‌باشد و در محیط کشت فاقد تنظیم‌کننده رشد هیچ نوع ریشه‌زایی مشاهده نشد. در هر دو نوع محیط کشت (MS و ½ MS) بالاترین درصد ریشه‌زایی در تیمار 5/0 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین حاصل شد. میزان رشد شاخساره‌های کشت شده گلابی پیرودوارف در محیط کشت MS و ½ MS تقریباً مشابه بود با این حال در ترکیب 5/0 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین بالاترین رشد ثبت گردید. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، محیط کشت ½ MS همراه با 5/0 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین، بهترین ترکیب تیماری برای دستیابی به حداکثر ریشه‌زایی در شاخساره‌های درون‌شیشه‌ای پایه پیرودوارف بود.
