علوم گیاهان زینتی
معصومه غفوریان؛ زینب روئین؛ محمد علی شیری
چکیده
مشکل عمده گلهای شاخه بریدنی ژربرا، ماندگاری کوتاه پس از برداشت است که منجر به خمشدن سریع ساقه میشود. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی اثر ترکیبات مهارکننده سنتز لیگنین بهعنوان محلول نگهدارنده روی ماندگاری پس از برداشت گل ژربرا رقم دانمارکی بود. ساقههای برشیافته گل ژربرا با بازدارندههای شیمیایی شامل EDTA (5، 10 و ...
بیشتر
مشکل عمده گلهای شاخه بریدنی ژربرا، ماندگاری کوتاه پس از برداشت است که منجر به خمشدن سریع ساقه میشود. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی اثر ترکیبات مهارکننده سنتز لیگنین بهعنوان محلول نگهدارنده روی ماندگاری پس از برداشت گل ژربرا رقم دانمارکی بود. ساقههای برشیافته گل ژربرا با بازدارندههای شیمیایی شامل EDTA (5، 10 و 15 میلیمولار)، NaF (06/0، 08/0 و 1/0 میلیمولار) و NaN3(05/0، 1/0 و 2/0 میلیمولار) بهمدت 20 ساعت و دمای 20 درجه سانتیگراد (تیمار کوتاه مدت) تیمار شدند. نتایج نشان داد که غلظت 2/0 میلیمولار سدیمآزید و غلظت 06/0 میلیمولار فلوئوریدسدیم، بیشترین ماندگاری را نسبت به سایر تیمارها (14روز) داشتند. غلظتهای بالاتر فلوئوریدسدیم (1/0 میلیمولار) با سوختگی حاشیه گلبرگ‌ها همراه بود. همچنین تیمار 2/0 میلیمولار سدیمآزیداثرات مثبت و معنی‌داری روی میزان وزن تر نسبی (8/51 درصد)، جذب آب (81/49 درصد)، قطر نسبی گل (94/44 درصد) و میزان آنتوسیانین گلبرگ (8/61 درصد) نسبت به گلهای شاهد داشت؛ بر خلاف آن، ماندگاری ژربرا بهوسیله EDTA در هیچکدام از غلظتهای آن، افزایش پیدا نکرد. اطلاعات بهدست آمده نشان داد که کاربرد غلظتهای مختلف EDTA با ایجاد سمیت، باعث تسریع خمیدگی ساقه ژربرا شد. بنابراین مهارکنندههای سنتز لیگنین مانند سدیمآزیدو فلوئوریدسدیم، احتمالا ماندگاری گل را با کنترل ترمیم زخم و جلوگیری از انسداد در انتهای ساقه افزایش میدهند؛ بهطوری که سبب تسهیل جذب محلول و کاهش میزان از دستدهی وزن تر نسبی در گل بریدنی ژربرا میشوند.
