یحیی سلاح ورزی؛ مریم کمالی
چکیده
خشکی از عوامل مهم محدودکننده تولیدات باغی است و این موضوع در مناطق خشک و نیمه‌خشک از اهمیت بیشتری برخوردار است. با توجه به اهمیت نانوتکنولوژی در بهبود روش‌های موجود در گیاهان باغی این آزمایش روی گل محمدی (Rosa× damascena Mill) به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی و درسه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در بهار و تابستان ...
بیشتر
خشکی از عوامل مهم محدودکننده تولیدات باغی است و این موضوع در مناطق خشک و نیمه‌خشک از اهمیت بیشتری برخوردار است. با توجه به اهمیت نانوتکنولوژی در بهبود روش‌های موجود در گیاهان باغی این آزمایش روی گل محمدی (Rosa× damascena Mill) به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی و درسه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در بهار و تابستان 1397 اجرا شد. تیمار‌های آزمایش شامل دو رژیم آبیاری ( هر سه روز (شاهد)، و شش روز) و پنج سطح تیتانیوم (0 (شاهد، عدم استفاده از تیتانیوم)، 15 پی‌پی‌ام دی‌اکسید‌تیتانیوم، 30 پی‌پی‌ام دی‌اکسید‌تیتانیوم، 15 پی‌پی‌ام نانو دی‌اکسید‌تیتانیوم، 30 پی‌پی‌ام نانو دی‌اکسید‌تیتانیوم) بود. نتایج نشان اگرچه افزایش دور آبیاری منجر به کاهش سطح برگ و قطر گل شد، تیتانیوم در تمام سطوح استفاده شده روی صفات وابسته به درشتی گل مثل قطر گل، قطر دمگل و طول دمگل اثر داشت. به طوریکه تعداد گل با کاربرد 15 و 30 پی‌پی‌ام دی اکسید تیتانیوم 8/40 و 9/54 درصد و با کاربرد 15 و 30 پی‌پی‌ام نانو دی‌اکسید‌تیتانیوم 84 و 69 درصد افزایش یافت. در تیمار 30 پی‌پی‌ام نانو دی‌اکسید‌تیتانیوم و دور آبیاری 3 روز یکبار مقدار پرولین ۲۰/0 میکرومول بر گرم و در همین تیمار تیتانیوم و دور آبیاری 6 روز یکبار برابر ۵۰/0 میکرومول بر گرم بود. به طور کلی کاربرد دی‌اکسید‌تیتانیوم و نانو دی‌اکسید‌تیتانیوم منجر به بهبود صفات رشدی و قطر گل شد. همچنین در بین سطوح استفاده شده غلظت 15 پی‌پی‌ام نانو دی‌اکسید‌تیتانیوم تأثیر بیشتری بر قطر گل، تعداد گل، محتوای آب نسبی و شاخص سبزینگی برگ داشت.
