Taher Barzegar؛ Hadi Lotfi؛ Vali Rabiei؛ Zahra Ghahremani؛ Jafar Nikbakht
چکیده
To evaluate the effect of water-deficit stress on the yield, antioxidant activity, and physiological traits of four Iranian melon genotypes (“Khatooni,” “Suski-Sabz,” “Zarde-Tabriz,” and “Shiari”), an experiment was conducted. The irrigation levels were: (1) control (100%ETc); (2) deficit irrigation 66% (66%ETc); and (3) deficit irrigation 33% (33%ETc). The results showed that the yield and relative water content (RWC) significantly decreased in response to an increase in water-deficit stress. The highest yield reduction (60.7%) was measured in Khatooni ...
بیشتر
To evaluate the effect of water-deficit stress on the yield, antioxidant activity, and physiological traits of four Iranian melon genotypes (“Khatooni,” “Suski-Sabz,” “Zarde-Tabriz,” and “Shiari”), an experiment was conducted. The irrigation levels were: (1) control (100%ETc); (2) deficit irrigation 66% (66%ETc); and (3) deficit irrigation 33% (33%ETc). The results showed that the yield and relative water content (RWC) significantly decreased in response to an increase in water-deficit stress. The highest yield reduction (60.7%) was measured in Khatooni under 33% ETc deficit irrigation. Water deficit had no significant effect on the Vitamin C content. Among genotypes, the highest value of Vitamin C was seen in Suski-Sabz. Water-use efficiency (WUE) increased under water-deficit stress conditions with higher WUE values recorded in the Suski-Sabz and Shiari genotypes. Significant proline accumulation was detected with increasing water-deficit stress and the highest value of proline was obtained in Shiari under 33%ETc deficit irrigation. The increase in water-deficit stress resulted in higher catalase and peroxidase activities in all genotypes. According to the results, the Suski-Sabz and Shiari genotypes showed the lowest yield reduction respectively, related to high antioxidant enzyme activity and proline accumulation under water-deficit conditions.
هادی لطفی؛ طاهر برزگر؛ فاطمه نکونام
چکیده
به‌منظور ارزیابی تحمل به تنش کم‌آبی برخی از تودههای خربزۀ ایرانی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه زنجان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح آبیاری (۱۰۰، 66 و ۳۳ درصد نیاز آبی گیاه) و هفت تودۀ خربزه شامل کالی، اورشنگ، موری، موزی، شیرازی، ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی تحمل به تنش کم‌آبی برخی از تودههای خربزۀ ایرانی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه زنجان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح آبیاری (۱۰۰، 66 و ۳۳ درصد نیاز آبی گیاه) و هفت تودۀ خربزه شامل کالی، اورشنگ، موری، موزی، شیرازی، ازمیر و ایوانکی بود. بر پایۀ نتایج بهدستآمده در این پژوهش تنش کم‌آبی بهطور معنیداری میزان پرولین، فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز را افزایش داده و محتوای نسبی آب برگ، عملکرد و میزان ویتامین ث را کاهش داد. بالاترین میزان کارایی مصرف آب در آبیاری 66 درصد مشاهده شد. بین تودهها نیز از نظر شاخص‌های فیزیولوژیکی تفاوت معنیداری مشاهده شد. بیشترین میزان پرولین، ویتامین ث و درصد محتوای نسبی آب برگ در تودههای کالی و موری، بیشترین فعالیت آنزیم پراکسیداز در تودۀ ازمیر و بیشترین کارایی مصرف آب و عملکرد در تودۀ موزی به دست آمد. با توجه به نتایج این پژوهش، تودۀ ایوانکی با بیشترین کاهش در عملکرد و تودۀ موزی با کمترین کاهش در عملکرد در اثر افزایش تنش کم‌آبی به ترتیب حساسترین و متحملترین توده نسبت به تنش کم‌آبی بودند.
