علوم میوه
سولماز پورعزیز؛ فاطمه ناظوری؛ سید حسین میردهقان؛ مجید اسماعیلی زاده
چکیده
مصرف توت‌فرنگی تازه بهدلیل داشتن ویتامین، فنل، آنتوسیانین و دیگر مواد پاداکسنده که در پیشگیری از سرطان و بیماری‌های مختلف مؤثر است افزایش بسیاری داشته، ولی کاهش ویژگی‌های کمی و کیفی این محصول در طی نگهداری و عرضه به بازار، یکی از چالش‌های مهم محسوب می‌شود. استفاده از فیلم‌ها و پوشش‌های خوراکی، بهدلیل دارا بودن مواد طبیعی ...
بیشتر
مصرف توت‌فرنگی تازه بهدلیل داشتن ویتامین، فنل، آنتوسیانین و دیگر مواد پاداکسنده که در پیشگیری از سرطان و بیماری‌های مختلف مؤثر است افزایش بسیاری داشته، ولی کاهش ویژگی‌های کمی و کیفی این محصول در طی نگهداری و عرضه به بازار، یکی از چالش‌های مهم محسوب می‌شود. استفاده از فیلم‌ها و پوشش‌های خوراکی، بهدلیل دارا بودن مواد طبیعی و عدم ایجاد آلودگی‌های زیست‌محیطی، رو به گسترش است و نتایج مثبتی ازجمله کاهش افت وزن، سرعت رسیدن، حفظ رنگ و خواص حسی و ظاهری میوه‌ها و سبزی‌ها را بهدنبال داشته است. این پژوهش بهمنظور بررسی تأثیر پوشش خوراکی آلژیناتسدیم بر ماندگاری میوه توت‌فرنگی نگهداریشده در دمای 1±4 درجه سلسیوس انجام گرفت. تیمارها شامل شاهد (آب مقطر)، آلژیناتسدیم یک، دو و سه درصد و دوره انبارمانی بهمدت 7 و 14 روز با 4 تکرار تهیه شدند. طی انبارمانی، شاخص‌های درخشندگی، کروما، میزان سفتی، اسید کل، ویتامین‌ث، فنل، فعالیت پاداکسندگی و آنتوسیانین کاهش یافت؛ اما کاربرد پوشش، سبب حفظ این شاخص‌ها گردید؛ به‌طوری‌که در بین تیمارهای این آزمایش، تیمار آلژینات دو درصد تأثیر بیشتری در حفظ این صفات داشت؛ علاوه بر این، با گذشت زمان انبارمانی، فعالیت آنزیم پلیفنل اکسیداز، کاهش وزن و pH افزایش یافت. کاربرد پوشش خوراکی آلژیناتسدیم دو درصد تا 14 روز سبب حفظ سطوح پایین‌تر pH و فعالیت آنزیم پلیفنل اکسیداز شده و کاهش وزن را نیز به‌طور مؤثری کنترل نمود.
مریم رنجبر کبوترخانی؛ مجید اسماعیلی زاده؛ حمیدرضا کریمی؛ محمد حسین شمشیری
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر تیمارهای سیلیکات پتاسیم و سولفات پتاسیم بر ویژگی‌های رشدی دانهالهای پستۀ رقم بادامی ریز زرند کرمان در شرایط تنش شوری، پژوهشی به‌صورت فاکتوریل با سه عامل شامل دو سطح شوری از منبع NaCl (0 و 90 میلیمولار)، سه سطح سیلیسیم از منبع سیلیکات پتاسیم (0، 50 و 100 میلیگرم بر لیتر) و سه سطح پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر تیمارهای سیلیکات پتاسیم و سولفات پتاسیم بر ویژگی‌های رشدی دانهالهای پستۀ رقم بادامی ریز زرند کرمان در شرایط تنش شوری، پژوهشی به‌صورت فاکتوریل با سه عامل شامل دو سطح شوری از منبع NaCl (0 و 90 میلیمولار)، سه سطح سیلیسیم از منبع سیلیکات پتاسیم (0، 50 و 100 میلیگرم بر لیتر) و سه سطح پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم (0، 1 و 2 درصد)، در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. 45 روز پس از سبز شدن بذرها تنش شوری اعمال شد. محلولپاشی با سیلیکات پتاسیم و سولفات پتاسیم یک هفته پیش از آغاز تنش شوری و یک هفته پس از آغاز تنش شوری بود. نتایج نشان داد که شوری آب موجب کاهش محتوای آب نسبی برگ، کارایی استفاده از آب، مجموع پروتئینهای محلول برگ و افزایش میزان نشت الکترولیتها، پرولین، قندهای محلول و ترکیب‌های فنلی برگ و گلایسینبتائین برگ و ریشه شد. کاربرد سیلیکات پتاسیم و سولفات پتاسیم باعث افزایش معنیدار محتوای آب نسبی برگ، کارایی استفاده از آب، مجموع پروتئینهای محلول، پرولین، قندهای محلول و ترکیب‌های فنلی برگ و گلایسینبتائین برگ و ریشه و کاهش میزان نشت الکترولیتهای برگ در شرایط تنش شوری شدند. تیمار شوری در مقایسه با شاهد محتوای آب نسبی برگ را 52/31 در صد کاهش داده و نشت الکترولیتها را 28/91 درصد افزایش داد درحالی‌که تیمار 50 میلیگرم بر لیتر سیلیکات پتاسیم و 2 درصد سولفات پتاسیم در شرایط شوری محتوای آب نسبی برگ را 67/51 درصد افزایش و نشت الکترولیتها را 62/67 درصد کاهش داد.
سید حسین میردهقان؛ مجید اسمعیلی‌زاده؛ فرهاد پیرزاد
چکیده
مهمترین مشکلات میوۀ کیوی طی انبارمانی، عارضۀ نرمشدگی و آلودگی میکروبی است. برای رفع این مشکلات تیمار قبل از برداشت پوتریسین و اسپرمیدین بر پتانسیل انبارمانی میوۀ کیوی رقم هایوارد بررسی شد. محلولپاشی برگی غلظتهای مختلف پوتریسین (0، 1 و 2 میلیمولار) و اسپرمیدین (0، 1 و 2 میلیمولار) 40 و 20 روز قبل از برداشت انجام شد. ویژگی‌های ...
بیشتر
مهمترین مشکلات میوۀ کیوی طی انبارمانی، عارضۀ نرمشدگی و آلودگی میکروبی است. برای رفع این مشکلات تیمار قبل از برداشت پوتریسین و اسپرمیدین بر پتانسیل انبارمانی میوۀ کیوی رقم هایوارد بررسی شد. محلولپاشی برگی غلظتهای مختلف پوتریسین (0، 1 و 2 میلیمولار) و اسپرمیدین (0، 1 و 2 میلیمولار) 40 و 20 روز قبل از برداشت انجام شد. ویژگی‌های مختلف میوه در زمانهای صفر (قبل از شروع انبارمانی)، 11 و 14 هفته پس از برداشت ارزیابی شد. میوه‌ها در زمان بلوغ تجاری ( Brix2/6 TSS=) برداشت و بهمدت 14 هفته در دمای 1±5/1 درجۀ سانتیگراد و رطوبت نسبی 90ـ 95 درصد انبار شدند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان سفتی (09/3 کیلوگرم نیرو) مربوط به برهمکنش سطح 2 میلیمولار پوتریسین و اسپرمیدین و کمترین میزان آن (16/2 کیلوگرم نیرو) مربوط به تیمار شاهد بود. کمترین میزان فعالیت میکروبی، مالوندیآلدهید و کاهش وزن مربوط به میوههای تیمار‌شده بودند. میزان فعالیت ضد اکسیدانی، ترکیبات فنلی و کلروفیل کل تحت‌تأثیر تیمارها واقع شدند و بالاترین مقدار آنها متعلق به سطوح مختلف پوتریسین و اسپرمیدین بود. تغییرات شاخص‌های مختلف رنگ، ویتامین ث، مواد جامد محلول کل، اسید کل و pH در میوههای تیمار‌شده نسبت به شاهد به تأخیر افتادند. بهطورکلی، تیمارهای پوتریسین و اسپرمیدین سبب تأخیر در نرمشدگی و کاهش فعالیت میکروبی میوه‌ها در طول انبارمانی شدند.
