علوم میوه
رویا خالصی؛ محمد اسماعیل امیری؛ فریبرز حبیبی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر استات کلسیم بر انبارمانی، حفظ ویژگی‌‌های کیفی و کاهش پوسیدگی پس از برداشت میوۀ زردآلو رقم ’شکرپاره‘ (Prunus armeniaca cv. ‘Shekar Pareh’)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. میوه‌‌ها در زمان بلوغ تجاری برداشت و آنگاه در غلظت‌‌های مختلف استات کلسیم(0 (شاهد)، 64/12 و 61/31 میلی‌‌مولار) ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر استات کلسیم بر انبارمانی، حفظ ویژگی‌‌های کیفی و کاهش پوسیدگی پس از برداشت میوۀ زردآلو رقم ’شکرپاره‘ (Prunus armeniaca cv. ‘Shekar Pareh’)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. میوه‌‌ها در زمان بلوغ تجاری برداشت و آنگاه در غلظت‌‌های مختلف استات کلسیم(0 (شاهد)، 64/12 و 61/31 میلی‌‌مولار) به مدت ده دقیقه غوطه‌‌ور شدند. میوههای تیمارشده در جعبه‌های پلی‌اتیلنی بسته‌بندی و در دمای 4 درجۀ سلسیوس و رطوبت نسبی 5±90 درصد به مدت یک ماه انبار شدند. فراسنجه (پارامتر)های کمی و کیفی میوه در سه نوبت (روزهای 10، 20، 30 انبارمانی) اندازه‌‌گیری شدند. نتایج نشان داد، تیمار استات کلسیم بهطور معنیداری بازدارندۀ کاهش وزن و باعث حفظ سفتی بافت میوه‌‌ها شد. اسید آسکوربیک در طول زمان انبارمانی کاهش یافت و کمترین میزان آن در تیمار شاهد پس از 30 روز انبارمانی مشاهده شد. استات کلسیم از افزایش TSS جلوگیری کرد. استات کلسیم باعث افزایش TA، غلظت کلسیم گوشت میوه، درصد رطوبت و موجب کاهش کاروتنوئید و نسبت TSS/TA شد. همچنین استات کلسیم با کاهش میزان پوسیدگی باعث افزایش عمر انبارمانی زردآلو شد. در کل می‌‌توان گفت که کیفیت میوههای زردآلو با استفاده از تیمار استات کلسیم به‌‌دلیل تأخیر انداختن فرآیند رسیدگی، بهبود یافته است.
علوم میوه
اصغر رمضانیان؛ پگاه احمدی؛ فریبرز حبیبی
چکیده
در این پژوهش، تأثیر پوششهای خوراکی کیتوزان، نانوکیتوزان، متیلسلولز و پکتین بر حفظ ترکیب‌های زیست فعال و افزایش ماندگاری اناردانۀ رقم رباب نیریز (Punica granatum L. cv. Rabbab-e-Neyriz) بررسی شد. اناردانهها با محلول کیتوزان 5/1 درصد، متیلسلولز 3 درصد، پکتین 3 درصد و نانوکیتوزان خالص (100 درصد) پوشانده شدند و در دمای 5 درجۀ سلسیوس به مدت 16 روز ...
بیشتر
در این پژوهش، تأثیر پوششهای خوراکی کیتوزان، نانوکیتوزان، متیلسلولز و پکتین بر حفظ ترکیب‌های زیست فعال و افزایش ماندگاری اناردانۀ رقم رباب نیریز (Punica granatum L. cv. Rabbab-e-Neyriz) بررسی شد. اناردانهها با محلول کیتوزان 5/1 درصد، متیلسلولز 3 درصد، پکتین 3 درصد و نانوکیتوزان خالص (100 درصد) پوشانده شدند و در دمای 5 درجۀ سلسیوس به مدت 16 روز نگهداری و با فاصلۀ زمانی هر چهار روز یک‌بار ارزیابی شدند. در پایان 16 روز نگهداری در دمای 5 درجۀ سلسیوس در همۀ نمونهها به‌جز نمونههای تیمارشده با کیتوزان 5/1 درصد، آلودگی قارچی مشاهده شد. بیشترین و کمترین کاهش وزن اناردانهها به ترتیب در تیمار شاهد و تیمار کیتوزان 5/1 درصد به دست آمد. پوششهای خوراکی بهویژه کیتوزان بهطور معنیداری از کاهش میزان آنتوسیانین کل و اسید آسکوربیک اناردانهها جلوگیری کردند. فنول کل و فعالیت پاداکسندگی (آنتیاکسیدانی) آبمیوه در مدت انبارداری کاهش یافت، هرچند پوشش کیتوزان بهطور معنیداری باعث حفظ ترکیب‌های زیست فعال شد. پوششهای خوراکی بهویژه کیتوزان باعث حفظ مواد جامد محلول، اسیدیتۀ کل و شاخص طعم آبمیوه در مقایسه با شاهد شد. در کل، تیمار کیتوزان بهطور مؤثری باعث کاهش از دست دادن آب، کاهش ضایعات اناردانهها و حفظ ترکیب‌های زیست فعال در مدت انبارداری شد.
علوم میوه
سکینه حسن زاده؛ فریبرز حبیبی؛ محمد اسماعیل امیری؛ محمدرضا نائینی
چکیده
بهمنظور بررسی ترکیب عنصرهای کانی اناردانه و برگ انار رقم نادری با محلولپاشی کود آمینواسیددار در شرایط تنش خشکی پژوهشی انجام شد. آزمایش به‌صورت کرت‌های خردشده (اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی اجرا شد. تیمار آبیاری در سه سطح (100، 75 و 50 درصد نیاز آبی) و تیمار کود آمینواسیددار در چهار سطح (0، 2، 3 و 4 میلیلیتر در ...
بیشتر
بهمنظور بررسی ترکیب عنصرهای کانی اناردانه و برگ انار رقم نادری با محلولپاشی کود آمینواسیددار در شرایط تنش خشکی پژوهشی انجام شد. آزمایش به‌صورت کرت‌های خردشده (اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی اجرا شد. تیمار آبیاری در سه سطح (100، 75 و 50 درصد نیاز آبی) و تیمار کود آمینواسیددار در چهار سطح (0، 2، 3 و 4 میلیلیتر در لیتر) اعمال شد. محلولپاشی در چهار مرحله (پیش از باز شدن گلها، پس از تشکیل میوه، مرحلۀ رشد سریع و دو هفته پیش از برداشت) انجام شد. نتایج نشان داد، افزایش تنش آبی موجب کاهش نیتروژن (97/5 درصد)، فسفر (37/0 درصد) و پتاسیم (07/0 درصد) اناردانه و افزایش میزان آهن (230 قسمت در میلیون) اناردانه و پتاسیم (08/0 درصد) و آهن (84/348 قسمت در میلیون) برگ در مقایسه با شاهد شد. افزایش سطوح کود آمینواسیددار موجب افزایش نیتروژن (75/8 درصد)، پتاسیم (1/0 درصد) و آهن (92/235 قسمت در میلیون) اناردانه و فسفر (64/0 درصد) برگ شد، ولی میزان پتاسیم (07/0 درصد) و آهن (19/324 قسمت در میلیون) برگ را کاهش داد. نتایج بهدستآمده نشان داد که محلولپاشی با کود آمینواسیددار میتواند بهطور معنیداری ارزش تغذیهای اناردانه را بهبود بخشد و اثرگذاری زیانبار تنش خشکی را کاهش دهد.
