نجمه زینلی؛ مجتبی دلشاد؛ عبدالکریم کاشی؛ کمال الدین حق بین
چکیده
این تحقیق به منظور ارزیابی مقاومت به تنش کم آبی دو ژنوتیپ دستنبوی ایرانی (دستنبوی بیرجند و کرمان) و یک رقم طالبی سمسوری ورامین انجام شد. در این مطالعه، سه سطح آبیاری (شروع آبیاری در پتانسیلهای ماتریک 50-، 65- و 75- سانتی بار) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثرتنش آبی بر عملکرد، سفتی بافت میوه، میزان قندهای گلوکز، فروکتوز و ساکاروز ...
بیشتر
این تحقیق به منظور ارزیابی مقاومت به تنش کم آبی دو ژنوتیپ دستنبوی ایرانی (دستنبوی بیرجند و کرمان) و یک رقم طالبی سمسوری ورامین انجام شد. در این مطالعه، سه سطح آبیاری (شروع آبیاری در پتانسیلهای ماتریک 50-، 65- و 75- سانتی بار) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثرتنش آبی بر عملکرد، سفتی بافت میوه، میزان قندهای گلوکز، فروکتوز و ساکاروز میوه و همچنین محتوای پرولین برگ گیاهان معنی دار می باشد. شروع آبیاری در پتانسیل ماتریک 65- سانتی بار، کاهش معنی داری در عملکرد و اجزای آن ایجاد نکرد و از این رو می توان آن را نوعی تنش آبی تعدیل یافته برای این گیاهان به حساب آورد. اثر متقابل بین تنش آبی و ژنوتیپ بر متوسط وزن میوه و میزان مواد جامد محلول معنی دار بود. در مورد این دو صفت، طالبی سمسوری در مقایسه با دو ژنوتیپ دستنبو نسبت به سطوح مختلف تنش آبی واکنش بیشتری نشان داد. تنش آبی تعدیل یافته، اثر مثبت بر میزان قند میوه (گلوکز، فروکتوز و ساکاروز) داشت. در مجموع در شرایط مشابه این آزمایش می توان از طریق اعمال تنش آبی کنترل شده، بدون کاهش عملکرد معنی دار، باعث افزایش کیفیت میوه ها از نظر میزان مواد جامد محلول شد.
نجمه زینلی؛ عبدالکریم کاشی؛ محمد رضا فتاحی مقدم
دوره 41، شماره 1 ، تیر 1389
چکیده
به منظور بررسی اثرهای متقابل خیار و کرفس در کشت توأم و اثر فاصله و الگوی کشت بر روی عملکرد این دو محصول، آزمایشی به مدت یک سال (1385) در مزرعه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران با استفاده از طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با پانزده تیمار و در سه تکرار انجام شد. در این آزمایش خیار و کرفس در سه الگوی کشت ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرهای متقابل خیار و کرفس در کشت توأم و اثر فاصله و الگوی کشت بر روی عملکرد این دو محصول، آزمایشی به مدت یک سال (1385) در مزرعه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران با استفاده از طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با پانزده تیمار و در سه تکرار انجام شد. در این آزمایش خیار و کرفس در سه الگوی کشت توأم، شامل کشت کرفس بین بوتههای خیار، کرفس بین ردیفهای خیار و کرفس بین بوتهها و ردیفهای خیار در سه فاصله بوته مختلف (20، 30 و 40 سانتیمتر) کاشته شدند و نیز کشت خالص این دو محصول در سه فاصله بوته یاد شده انجام شد. با محاسبه نسبت برابری زمین (LER) مشخص شد که همه تیمارهای کشت توأم دارای LER بزرگتر از یک هستند، بنابراین سودمندی کشت توأم این دو محصول مورد تایید قرار گرفت. همچنین تیمار کشت توأم خیار و کرفس بین ردیفهای خیار به فاصله بوته 30 سانتیمتر از نظر تولید بیشترین عملکرد خیار تیمار برتر آزمایش شناخته شد. در این آزمایش برای خیار فاصله بوته 20 سانتیمتر و برای کرفس فاصله بوته 30 سانتیمتر بهترین تراکم از نظر تولید بیشترین عملکرد در کشت خالص بودند. طبق نتایج این تحقیق، کشت توأم خیار و کرفس میتواند توسط پرورش دهندگان سبزی مورد استفاده قرار گیرد.
