اثر ترینگزاپک‌اتیل بر کیفیت و ویژگی‌های فیزیولوژیک چمن لولیوم دائمی (Lolium perenne L.) در شرایط شوری

امیری خواه, رحیم; اعتمادی, نعمت الله; فرهمند, شکوفه; نیکبخت, علی

doi:10.22059/ijhs.2014.50942

اثر ترینگزاپک‌اتیل بر کیفیت و ویژگی‌های فیزیولوژیک چمن لولیوم دائمی (Lolium perenne L.) در شرایط شوری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ دانشجوی سابق کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان

² دانشیار دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان

³ استادیار دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان

10.22059/ijhs.2014.50942

چکیده

چمن از مهم‌ترین گیاهان پوششی و از عناصر اصلی و جزء لاینفک طراحی فضای سبز به شمار می‌آید. تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی مثل بازدارنده‌های رشد به‌طور گسترده‌ای در مدیریت چمن برای کاهش رشد رویشی و در‌نتیجه کاهش نیاز آبی استفاده می‌شوند. این آزمایش برای بررسی کاربرد ترینگزاپک‌اتیل در شرایط تنش شوری بر میزان رشد، کیفیت ظاهری و ویژگی‌های فیزیولوژیک چمن لولیوم چندساله انجام شد. تیمارهای به‌کار‌رفته شامل چهار سطح شوری [5/1 (شاهد)، 5/2، 0/5 و 5/7 دسی‌زیمنس بر متر] و سه سطح ترینگزاپک‌اتیل [0، 02/0 و 04/0 گرم در متر‌مربع] بودند. نتایج نشان داد که هر دو تیمار شوری و ترینگزاپک‌اتیل سبب کاهش معنادار میزان رشد چمن لولیوم چندساله می‌شود، اگرچه بین دو غلظت 02/0 و 04/0 گرم در مترمربع ترینگزاپک‌اتیل تفاوت معناداری از نظر میزان رشد وجود نداشت. کاربرد ترینگزاپک‌اتیل، عمق نفوذ ریشه، وزن‌ تر و خشک ریشه را افزایش داد و تیمار شوری موجب کاهش آن‌ها شد. نتایج نشان داد که میزان کلروفیل کل، کلروفیل آ، کلروفیل ب و غلظت پرولین با کاربرد ترینگزاپک‌اتیل افزایش یافتند، در‌حالی‌که ترینگزاپک‌اتیل تأثیر معناداری بر غلظت کاروتنوئیدها نداشت. تیمار شوری میزان کلروفیل کل، کلروفیل آ، کلروفیل ب و کاروتنوئیدها را کاهش داد ولی سبب افزایش میزان پرولین چمن شد. نتایج این پژوهش نشان داد برای بهبود مقاومت به شوری چمن لولیوم چندساله تا شوری 5/2 دسی‌زیمنس و کاهش تعداد دفعات سربرداری، می‌توان از کاربرد ماهانه 02/0 گرم در مترمربع ترینگزاپک‌اتیل استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها

20.1001.1.2008482.1393.45.1.3.5

عنوان مقاله [English]

Effect of Trinexapac-Ethyl on the Quality and Physiological Constituents of Perennial Ryegrass (Lolium perenne L.) in the Salinity Conditions

نویسندگان [English]

Rahim Amiri Khah ¹
Nematollah Etemadi ²
Shokoufeh Farahmand ¹
Ali Nikbakht ³

¹ MSc., College of Agriculture, Isfahan University of Technology, Isfahan, Iran

² Associate Professors, College of Agriculture, Isfahan University of Technology, Isfahan, Iran

³ Assistant Professors, College of Agriculture, Isfahan University of Technology, Isfahan, Iran

چکیده [English]

Turf is one of the most important ground covers and it is one of the main elements of
urban landscape design. Plant growth regulators, such as growth inhibitors, are widely
used in turfgrass management to suppress shoot growth and inflorescences production.
This experiment was conducted to determine the interactive effects of trinexapac-ethyl
(TE) and salinity on the growth, visual quality, and chemical constituents of perennial
ryegrass (Lolium perenne L.). Plants were grown hydroponically under four levels of
salinity (1.5 (control), 2.5, 5.0 and 7.5 dS/m) and three levels of trinexapac-ethyl (0,
0.02, and 0.04 g/m2). The results showed that growth rate of perennial ryegrass
decreased significantly with both trinexapac-ethyl and salinity treatments, although the
differences in growth rate were not significant between trinexapac-ethyl treatments at
0.02 and 0.04 g a.i./m2 application rates. Root penetration depth, fresh and dry weights
increased by trinexapac-ethyl, while salinity decreased them. The results showed that
total chlorophyll, chlorophyll a, chlorophyll b, and proline concentrations increased by
application of trinexapac-ethyl, while TE had no significant effect on the carotenoid
content. Salinity treatment decreased total chlorophyll, chlorophyll a, chlorophyll b, and
carotenoid content, but increased proline concentration. Overall, it can be suggested that
for improving the tolerance of perennial ryegrass to salinity up to 2.5 dS/m and reduced
mowing frequency, the turf should be sprayed monthly with TE at 0.02 g/m2.