محمد رضا صفی زاده
چکیده
این پژوهش برای ارزیابی اثرات شش تیمار پس از برداشت شامل 1- روکش لایه جمع‌شونده، 2- پوشش واکس، 3- روکش پوشال کاغذ، 4- پوشش واکس+ روکش لایه، 5- پوشش واکس+ روکش پوشال کاغذ، 6- بدون پوشش، بر ویژگی‌های کیفی فیزیکی-شیمیایی رقم‌های ’رباب‘ و ’اشکفتو‘ انار انجام شد. میوه‌های تیمار شده در دمای 5/3 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی حدود 85 درصد ...
بیشتر
این پژوهش برای ارزیابی اثرات شش تیمار پس از برداشت شامل 1- روکش لایه جمع‌شونده، 2- پوشش واکس، 3- روکش پوشال کاغذ، 4- پوشش واکس+ روکش لایه، 5- پوشش واکس+ روکش پوشال کاغذ، 6- بدون پوشش، بر ویژگی‌های کیفی فیزیکی-شیمیایی رقم‌های ’رباب‘ و ’اشکفتو‘ انار انجام شد. میوه‌های تیمار شده در دمای 5/3 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی حدود 85 درصد برای مدت حداکثر 12 هفته نگهداری شدند. میانگین کاهش وزن انارهای رقم ’اشکفتو‘ و ’رباب‘ در مقایسه با شاهد 61/۹ درصد به‌ترتیب در میوه‌های روکش لایه جمع‌شونده 19/1 درصد، پوشش واکس+ روکش پوشال کاغذ 94/1 درصد، پوشش واکس 67/۳ درصد و روکش پوشال کاغذ 27/۴ درصد کمتر بود. راندمان کم کردن کاهش وزن پوشش واکس+ روکش لایه )01/۱ درصد( برتر از روکش لایه به تنهایی )19/۱ درصد( نبود. محتوای فنلی کل و فعالیت آنتی‌اکسیدانی میوه‌های رقم҆ اشکفتو҅ در تیمارهای روکش لایه و همچنین پوشش واکس+ روکش لایه به‌طور معنی‌دار بیشتر از شاهد بود، اما در رقم ’رباب‘ فقط آنتوسیانین کل میوه این تیمارها با شاهد تفاوت معنی‌دار نشان داد. روکش لایه+ پوشش واکس نیز در کاهش نشت الکترولیت پوست میوه‌ها خیلی موثر بود و ممکن است مقاومت به دمای سرد را در انارها افزایش داده باشد. رقم҆ اشکفتو҅ دارای بیشترین میزان محتوای فنلی کل، آنتوسیانین کل، اسید قابل تیتر، اتانول، مواد جامد محلول کلو فعالیت آنتی‌اکسیدانی بود.
بشیر ایوب نژادگان؛ حمید حسن پور
چکیده
از رویشگاههای طبیعی ازگیل در ایران، استان آذربایجان شرقی منطقه ارسباران میباشد. به منظور بررسی تأثیر سدیم نیترو پروساید در 4 غلظت صفر، 3، 5 و 8 میکرومولار بر صفات کمی و کیفی میوه ازگیل طی 5 زمان (صفر، 15، 30، 45 و 60 روز) نگهداری در انبار سرد با دمای 1±1 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 95-85 درصد، پژوهشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً ...
بیشتر
از رویشگاههای طبیعی ازگیل در ایران، استان آذربایجان شرقی منطقه ارسباران میباشد. به منظور بررسی تأثیر سدیم نیترو پروساید در 4 غلظت صفر، 3، 5 و 8 میکرومولار بر صفات کمی و کیفی میوه ازگیل طی 5 زمان (صفر، 15، 30، 45 و 60 روز) نگهداری در انبار سرد با دمای 1±1 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 95-85 درصد، پژوهشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام شد. بر اساس نتایج بیشترین و کمترین درصد کاهش وزن میوه در طول دوره انبارداری به ترتیب در شاهد (24/2 درصد) و 5 میکرومولار (36/1درصد) به‌دست آمد. شاخص‌های مرتبط با رنگ میوه شامل L*, Hue, Chroma و میزان سفتی میوه در غلظت 5 میکرومولار سدیم نیترو پروساید نسبت به شاهد بهتر حفظ شدند. سدیم نیترو پروساید در غلظت 3 میکرومولار توانست میزان فنل کل، فلاونوئید کل، تانن کل را در حد بالایی حفظ کند و از افزایش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز(PPO) در طول دوره انبارداری نسبت به شاهد جلوگیری کند. همچنین میزان ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل به روش دی پی پی اچ (DPPH) و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی کاتالاز (CAT) و گایاگول پراکسیداز (GPX) در غلظت 8 میکرومولار سدیم نیترو پروساید نسبت به شاهد بیشتر بود. بنابراین به نظر می‌رسد سدیم نیترو پروساید با حفظ تمامیت غشاء، حفظ ترکیبات فنلی و کاهش فعالیت آنزیم PPO باعث افزایش کیفیت پس از برداشت میوه ازگیل شده است. بطور کلی میتوان گفت که غلظت 3 میکرومولار سدیم نیترو پروساید در طی انباداری توانست از کاهش بیش از حد صفات مرتبط با کیفیت میوه ازگیل جلوگیری کند.
مهنوش رحمانی؛ عزیزاله خیری؛ محسن ثانی خانی؛ نجم الدین مرتضوی؛ نرجس فرزین
چکیده
بهمنظور بررسی اثر کم‌آبیاری و کیتوزان بر برخی صفات فیزیولوژیکی گیاه نعناع معمولی(Mentha spicata L.) آزمایشی بهصورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه زنجان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در دو سطح (100 درصد و 60 درصد ظرفیت زراعی) بهعنوان فاکتور اصلی و تیمار کیتوزان در سه سطح (صفر، 50 و 100 میلیگرم ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر کم‌آبیاری و کیتوزان بر برخی صفات فیزیولوژیکی گیاه نعناع معمولی(Mentha spicata L.) آزمایشی بهصورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه زنجان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در دو سطح (100 درصد و 60 درصد ظرفیت زراعی) بهعنوان فاکتور اصلی و تیمار کیتوزان در سه سطح (صفر، 50 و 100 میلیگرم در لیتر)، بهعنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد محلول‌پاشی با کیتوزان باعث افزایش میزان کلروفیل شد. بالاترین میزان کلروفیل ( mg gr-1 f.w240/1) در غلظت mg/l100 کیتوزان در شرایط آبیاری کامل (100 درصد ظرفیت زراعی) به‌دست آمد. کاربرد محلول‌پاشی mg/l100 کیتوزان و شرایط کم‌آبیاری (60 درصد ظرفیت زراعی) باعث تشکیل بیشترین میزان کاروتنوئید (mg gr-1 f.w 442/0)، فنل (mg gr-1 f.w 989/9)، فلاونوئید (mg gr-1 f.w 993/6) و پرولین (mol gr-1 f.w 96/23) در گیاهان تحت این تیمار گردید. بالاترین میزان فعالیت آنتی‌اکسیدانی ( 16/91 درصد) در غلظت mg/l50 کیتوزان در شرایط کم‌آبیاری مشاهده شد. همچنین کم‌آبیاری و کیتوزان اثر مثبتی بر عملکرد اسانس داشتند، بهطوریکه بیشترین میزان عملکرد اسانس (kg/h 44/10) در غلظت mg/l50 کیتوزان و در شرایط کم آبیاری حاصل شد. به‌طورکلی نتایج نشان داد تیمار کیتوزان در شرایط تنش خشکی و غیر تنش اثرات مثبتی بر صفات مذکور داشت و اثرات منفی ناشی از تنش را بهبود بخشید.
سمیه طالبی؛ مهدی علیزاده؛ سیده ساناز رمضانپور؛ عظیم قاسم نژاد
چکیده
در این پژوهش توانمندی آنتی‌اکسیدانی 15 ژنوتیپ مختلف زرشک به روشهای چهارگانه DPPH، قدرت کاهندگی آهن، بتاکاروتن لینولئیک اسید و فعالیت آنتی‌اکسیدانی براساس روش TFPL در سال 1396 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان مورد بررسی قرار گرفت. 14 ژنوتیپ دانهدار وحشی و یک ژنوتیپ بیدانه زراعی زرشک از استانهای شمال ...
بیشتر
در این پژوهش توانمندی آنتی‌اکسیدانی 15 ژنوتیپ مختلف زرشک به روشهای چهارگانه DPPH، قدرت کاهندگی آهن، بتاکاروتن لینولئیک اسید و فعالیت آنتی‌اکسیدانی براساس روش TFPL در سال 1396 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان مورد بررسی قرار گرفت. 14 ژنوتیپ دانهدار وحشی و یک ژنوتیپ بیدانه زراعی زرشک از استانهای شمال شرق ایران جمعآوری و بررسی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد ژنوتیپ دارای اثر معنیداری بر میزان فنل، فلاونوئید، آنتوسیانین و توانمندی آنتی‌اکسیدانی میوه با استفاده از روشهای DPPH، قدرت کاهندگی آهن، بتاکاروتن لینولئیک اسید و TFPL بود. در این پژوهش بیشترین و کمترین میزان فنل کل به ترتیب به مقدار 169و 149 میلیگرم بر گرم (وزن خشک) در ژنوتیپهای درگز1 و بیرجند بیدانه حاصل شد. همچنین ژنوتیپهای گلستان1 و شیروان 5 به ترتیب بالاترین میزان فلاونوئید (6/88 میلیگرم بر گرم وزن خشک) و آنتوسیانین (619 میکروگرم بر گرم وزن خشک) را دارا بودند. همچنین نتایج نشان داد فعالیت آنتی‌اکسیدانی بر مبنای TFPL اندازهگیری شده میوهی ژنوتیپهای زرشک در روشهای مختلف اندازهگیری متفاوت بودند. توانمندی آنتی‌اکسیدانی اندازهگیری شده با روشهای مختلف از قبیل روش DPPH، قدرت کاهندگی آهن، بتاکاروتن لینولئیک اسید اسید به ترتیب در ژنوتیپهای شیروان4 (7/63 میلیگرم بر گرم)، بیرجند بیدانه (5/54 میکرومول بر گرم)، درگز2 (78 درصد) بیشترین میزان بود. همچنین فعالیت آنتی‌اکسیدانی بر مبنای TFPL در ژنوتیپ گلستان3 (9/29 میکروگرم بر میلی لیتر) بیشتر از سایر ژنوتیپها بود. نتایج نشان داد توانمندی آنتی‌اکسیدانی بر مبنای TFPL در ژنوتیپهای مختلف زرشک با ترکیبات فنلی رابطه مستقیم دارد و ژنوتیپهایی که دارای بالاترین میزان ترکیبات فنلی به خصوص فنل کل هستند، دارای خاصیت آنتی اکسیدانی بالاتری نیز میباشند. نتایج مقایسه روشهای اندازهگیری فعالیت آنتی‌اکسیدانی ژنوتیپهای مختلف زرشک نشان داد روش میزان فعالیت آنتی‌اکسیدانی بر مبنای TFPL به دلیل ارتباط بیشتر با ترکیبات آنتیاکسیدانت از قبیل فنل کل روش بهتری برای اندازهگیری میزان فعالیت آنتی‌اکسیدانی در ژنوتیپهای زرشک بود و ژنوتیپ درگز1 با مقادیر بالای فنل کل دارای فعالیت آنتی‌اکسیدانی بالایی است که میتوان از این ژنوتیپ در مطالعات بالینی استفاده نمود.
علوم میوه
احسان رنجبران؛ منصور غلامی
چکیده
اثر پرتو فرابنفش نوع C (UV-C) بهتنهایی یا در ترکیب با دیگر تیمارها بر سنتز ترکیبات ثانویه در گیاهان، اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، اثر پرتو UV-C بر برخی ویژگی‌های فیتوشیمایی و فعالیت برخی آنزیم‌های دخیل در متابولیسم ترکیبات فنلی در انگور مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا حبههای انگور رقم بیدانهسفید در معرض پرتو UV-C در شدتهای0 ...
بیشتر
اثر پرتو فرابنفش نوع C (UV-C) بهتنهایی یا در ترکیب با دیگر تیمارها بر سنتز ترکیبات ثانویه در گیاهان، اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، اثر پرتو UV-C بر برخی ویژگی‌های فیتوشیمایی و فعالیت برخی آنزیم‌های دخیل در متابولیسم ترکیبات فنلی در انگور مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا حبههای انگور رقم بیدانهسفید در معرض پرتو UV-C در شدتهای0 (شاهد)، 8/0، 2/1 و 2/4 کیلوژول بر مترمربع قرار گرفته و سپس در دمای 15 درجه سانتیگراد بهمدت 6 روز نگهداری شدند. شدتهای کم پرتو فرابنفش، تجمع فنل کل در پوست حبه را القا کرد. کمترین میزان فلاونوئید کل در حبههای تیمار شده با بالاترین شدتUV-C (kJm-2 2/4) در روز اول مشاهده شد درحالیکه حبههای تیمارشده با شدت کم UV-C (kJm-2 8/0) پس از گذشت 5 روز بیشترین میزان فلاونوئید را داشتند (45/0 میلیگرم روتین در گرم وزن تر). همچنین کاربرد تابش UV-C منجر به افزایش ظرفیت پاداکسایشی نمونههای تیمارشده در مقایسه با شاهد گردید. لازم به ذکر است پرتوتابی باUV-C اثر معنیداری بر مقدار تانن کل پوست حبه نداشت؛ با این وجود اثر UV-C بر فعالیت آنزیم فنیلآلانینآمونیالیاز (PAL) در طول مدت نگهداری قابلتوجه بود. UV-C فعالیت آنزیم پراکسیداز (POD) را تا اوسط مدت نگهداری کنترل کرد؛ ولی در مورد آنزیم پلی‌فنل‌اکسیداز (PPO) این رفتار وابسته به شدت UV-C بود. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد UV-C در شدتهای پایین، روش مناسبی برای افزایش میزان ترکیبات فنلی و ظرفیت پاداکسایشی انگور تازهخوری رقم بیدانهسفید در طول مدت نگهداری کوتاه میباشد.
علوم میوه
مهرداد نوروزی؛ حمید رضا کریمی؛ سید حسین میردهقان
چکیده
بهمنظور ارزیابی تأثیر نوع پایه، پیوندک و برخی روشهای چوپیوند و کوپیوند در افزایش نهال انار و دستیابی به بهترین روش پیوند انار، آزمایشی بهصورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در اسفندماه 1391 در گلخانة دانشگاه ولی‌عصر(عج) رفسنجان اجرا شد. عامل‌ها شامل پایه، پیوندک، روش پیوند و زمان بود. رقم‌های پوستقرمز علیآقایی، ...
بیشتر
بهمنظور ارزیابی تأثیر نوع پایه، پیوندک و برخی روشهای چوپیوند و کوپیوند در افزایش نهال انار و دستیابی به بهترین روش پیوند انار، آزمایشی بهصورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در اسفندماه 1391 در گلخانة دانشگاه ولی‌عصر(عج) رفسنجان اجرا شد. عامل‌ها شامل پایه، پیوندک، روش پیوند و زمان بود. رقم‌های پوستقرمز علیآقایی، گرچ داداشی و گرچ شهوار بهعنوان پایه، رقم‌های رباب نیریز و خفر جهرم بهعنوان پیوندک و از پیوندهای اسکنه و تراشهای بهعنوان روش پیوند استفاده شد. صفات رویشی مورداندازه‌گیری 60، 120 و 180 روز پس از پیوند بررسی شد. نتایج نشان داد روش پیوند بر درصد گیرای پیوند و گیاهان پیوندی باقیمانده در انار تأثیرگذار بود بهطوریکه روش پیوند اسکنه گیرایی بالاتری نسبت به روش پیوند تراشهای داشت ولی پایه و پیوندکهای مورداستفاده بر درصد گیرایی و گیاهان پیوندی باقیمانده تأثیری نداشت. فراسنجه (پارامتر)های رویشی در همة ترکیبهای پیوندی در زمان 180 روز پس از پیوند نسبت به دو زمان دیگر بیشترین میزان را داشتند. میزان ترکیبات فنلی پایه و پیوندک با درصد گیرایی و گیاهان پیوندی باقیمانده همبستگی منفی داشت. درنهایت پیوند اسکنه در روش قلمة پیوند برای افزایش انار و تغییر رقم توصیه میشود.
