مهین شیبک؛ داریوش رمضان؛ محمود توکلی؛ علیرضا سام زاده کرمانی؛ رضا باقری؛ بهناز یوسف شاهی
چکیده
با توجه به اینکه بستر کشت معمول برای تولید قارچهای خوراکی- دارویی تراشه چوب درختان میباشد. اما جایگزینی سایر ترکیبات لیگنوسلولزی مختلف همراه با غنی سازی با مکملهای شیمیایی از اهمیت زیادی در تولید اندام بارده قارچ برخوردار میباشد هدف این پژوهش بررسی بسترهای کشت ترکیبی و غیر ترکیبی و بررسی برخی از ویژگیهای رویشی، زایشی، ...
بیشتر
با توجه به اینکه بستر کشت معمول برای تولید قارچهای خوراکی- دارویی تراشه چوب درختان میباشد. اما جایگزینی سایر ترکیبات لیگنوسلولزی مختلف همراه با غنی سازی با مکملهای شیمیایی از اهمیت زیادی در تولید اندام بارده قارچ برخوردار میباشد هدف این پژوهش بررسی بسترهای کشت ترکیبی و غیر ترکیبی و بررسی برخی از ویژگیهای رویشی، زایشی، ارزش تغذیهای و دارویی قارچ یال شیر جدایه ایرانی بود. تیمارها شامل باگاس نیشکر با تراشه چوب صنوبر (به نسبت 50 به 50)، باگاس نیشکر با سبوس برنج (70 به 30)، تراشه چوب صنوبر با سبوس برنج (65 به 35)، تراشه چوب صنوبر، باگاس نیشکر، کلش گندم، باگاس نیشکر با ضایعات درخت خرما (60 به 40)، تراشه چوب صنوبر با ضایعات درخت خرما (65 به 35)، ضایعات درخت خرما و سبوس گندم با ضایعات درخت خرما (40 به 60) بودند که با مکمل های شیمیایی نیترات آمونیوم (80 میکروگرم بر گرم ماده خشک بستر کشت)، سولفات منگنز (20 میکروگرم در کیلوگرم ماده خشک بستر کشت) و نانو منگنز اکسید (20 میکروگرم در کیلوگرم ماده خشک بستر کشت) غنی شدند. نتایج نشان داد در بستر کشت ترکیبی برگ نخل خرما و سبوس گندم مرحله رشد رویشی قارچ در کمترین زمان کامل گردید. قارچهای تولید شده از بستر کشت ترکیبی باگاس نیشکر با تراشه چوب صنوبر بیشترین مقدار پلی ساکارید کل اندام میوهای را داشتند. همچنین بیشترین عملکرد کل اندام میوهای قارچ (وزن تر) به بستر کشت ترکیبی باگاس نیشکر با تراشه چوب صنوبر غنیشده با مکمل نانو منگنز اکسید اختصاص داشت. بیشترین مقدار ظرفیت آنتی اکسیدانی (45/73 درصد) به قارچهای تولیدشده بر روی بسترهای کشت ترکیبی باگاس نیشکر و تراشه چوب صنوبر غنیشده با مکمل نانو منگنز اکسید اختصاص داشت. همچنین بیشترین مقدار کلسیم اندام میوهای قارچ (07/23 میلیگرم در 100 گرم ماده خشک قارچ) به بستر کشت ترکیبی تراشه چوب صنوبر با سبوس برنج (به نسبت 65 به 35) غنیشده با نیترات آمونیوم اختصاص داشت.
علوم سبزی
عباسعلی کیماسی؛ داریوش رمضان؛ مهدی آران؛ رضا باقری؛ عباس نصیری دهسرخی
چکیده
در این پژوهش از بسترهای کشت خاکاره، کلش گندم، ضایعات برگ خرما، ترکیب خاکاره با کلش گندم (به نسبت مساوی)، ترکیب خاکاره با ضایعات برگ خرما (به نسبت مساوی)، ترکیب کلش گندم با ضایعات برگ خرما (به نسبت مساوی) و همچنین مکملهای شیمیایی اوره (10 گرم در لیتر بهازای هر کیلوگرم بستر کشت، بر اساس وزن تر)، سولفاتمنگنز (7 میکروگرم در ...
بیشتر
در این پژوهش از بسترهای کشت خاکاره، کلش گندم، ضایعات برگ خرما، ترکیب خاکاره با کلش گندم (به نسبت مساوی)، ترکیب خاکاره با ضایعات برگ خرما (به نسبت مساوی)، ترکیب کلش گندم با ضایعات برگ خرما (به نسبت مساوی) و همچنین مکملهای شیمیایی اوره (10 گرم در لیتر بهازای هر کیلوگرم بستر کشت، بر اساس وزن تر)، سولفاتمنگنز (7 میکروگرم در کیلوگرم براساس ماده خشک بستر کشت)، فسفاتآمونیوم (15 گرم در لیتر بهازای هر کیلوگرم بستر کشت، براساس وزن تر) و مکملهای زیستی مایکوریزا (یک میلیلیتر ماده تلقیح قارچ Glomus mosseaeبهازای هر کیلوگرم اسپاون قارچ سالمون) و ورمیکمپوست (6 درصد وزنتر بستر کشت) بهصورت فاکتوریل (دو فاکتور بستر کشت و مکمل) بر پایه طرح پایه کاملاً تصادفی، با سه تکرار استفاده گردید. نتایج نشان داد که بیشترین میزان نیتروژن اندام بارده بالغ قارچ، به بستر کشت ضایعات برگ خرما اختصاص داشت. همچنین مقادیر لوواستاتین اندام بارده بالغ قارچ در بستر کلش گندم غنیشده با سولفاتمنگنز و بستر ضایعات برگ خرما غنیشده با قارچ مایکوریزا بهترتیب 600 و20/219 میلیگرم بر 100 گرم وزن خشک قارچ بود. نتایج نشان داد که ماده خشک قارچهای چین سوم حاصل از 6 بسترکشت غیرترکیبی و ترکیبی در مقایسه با قارچهای چین اول و دوم بیشتر بود. همچنین بیشترین (20/12 روز) و کمترین (80/7 روز) زمان برای کاملشدن رشد رویشی میسلیوم به ترتیب به بسترهای کشت غیرترکیبی ضایعات برگ خرما و کلش گندم اختصاص داشت. نتایج مربوط به عملکرد کل اندام میوهای نشان داد که بیشترین (1499 گرم) و کمترین (80/904 گرم) وزن اندام میوهای بهترتیب به بستر کشت کلش گندم و بستر کشت ضایعات برگ خرما اختصاص داشت. همچنین بیشترین (1312 گرم) وزن تر اندام بالغ میوهای (عملکرد) به مکمل شیمیایی سولفاتمنگنز اختصاص داشت و نیز تفاوت معنیداری بین این مکمل با سه مکمل غذایی دیگر از نظر عملکرد در سطح احتمال 5 درصد وجود داشت؛ بنابراین ترکیب کلش گندم و سولفاتمنگنز بستر کشت مناسبی جهت تولید قارچ صدفی سالمون توصیه میگردد.
علوم سبزی
داریوش رمضان؛ فاطمه مرادی پور؛ محمدمهدی ضرابی
چکیده
ترکیب غذایی بستر کشت، یکی از مهمترین عوامل اصلی در رشد و نمو قارچ صدفی (Pleurotus ostreatus) میباشد. در این پژوهش اثرات ترکیبی مکملهای شیمیایی شامل سولفاتمس (100 میکروگرم بر گرم ماده خشک بستر کشت)، نیتراتآمونیوم (150 میکروگرم بر گرم ماده خشک بستر کشت)، نیتراتمنیزیم (100 میکروگرم بر گرم ماده خشک بستر کشت) و مکمل زیستی باکتری ریزوبیوم ...
بیشتر
ترکیب غذایی بستر کشت، یکی از مهمترین عوامل اصلی در رشد و نمو قارچ صدفی (Pleurotus ostreatus) میباشد. در این پژوهش اثرات ترکیبی مکملهای شیمیایی شامل سولفاتمس (100 میکروگرم بر گرم ماده خشک بستر کشت)، نیتراتآمونیوم (150 میکروگرم بر گرم ماده خشک بستر کشت)، نیتراتمنیزیم (100 میکروگرم بر گرم ماده خشک بستر کشت) و مکمل زیستی باکتری ریزوبیوم (108 باکتری در هر میلیلیتر برای یک کیلوگرم اسپاون) و همچنین بسترهای کشت خاک اره، کلش گندم، باگاس نیشکر، کلش برنج و ضایعات صنایع روغنکشی زیتون و ترکیبی از آنها، جهت پرورش قارچ، مورد مطالعه قرار گرفتند. مقادیر نیتروژن اندام بارده قارچ در بستر کشت ترکیبی کلش گندم و ضایعات زیتون و بستر کشت غیرترکیبی خاکاره بهترتیب، 91/8 میلیگرم در 100 گرم وزن خشک و 6/2 میلیگرم در 100 گرم وزن خشک بود. همچنین مقدار ریبوفلاوین قارچهای حاصل از بستر کشت ترکیبی باگاس نیشکر و تفاله زیتون و بستر کشت غیرترکیبی خاکاره بهترتیب 9/4 میلیگرم در 100 گرم ماده خشک و 4/1 میلیگرم در 100 گرم ماده خشک ثبت شد. همچنین مرحله پنجهدوانی میسلیوم در بسترکشت ترکیبی کلش گندم با ضایعات زیتون در مدتزمان 2/16 روز انجام شد. نتایج نشان داد که عملکرد کل (مجموع سه چین) اندام میوهای در بستر کشت ترکیبی کلش گندم و تفاله زیتون غنیشده با نیتراتآمونیوم و بستر کشت غیرترکیبی خاکاره غنیشده با سولفاتمس بهترتیب 35/1862 و 90/840 گرم بود؛ بنابراین در این پژوهش بستر کشت ترکیبی کلش گندم و ضایعات صنایع روغنگیری زیتون که با نیتراتآمونیوم غنی شده بود، بستر مناسبی جهت تولید قارچ صدفی میباشد.
علوم سبزی
داریوش رمضان؛ فاطمه مرادی پور؛ بهمن زاهدی؛ کبری سپهوند؛ محمدمهدی ضرابی
چکیده
شوری، عامل بسیار مهمی در محدود نمودن تولید محصولات کشاورزی در بیشتر کشورهاست. امروزه با استفاده از تکنیک پیوند، توانستهاند بر مشکل شوری آب و خاک در تولید سبزیها فائق آمده و محصولاتی با کیفیت بالاتر تولید کنند. در این تحقیق، گیاهان هندوانه رقم چارلستونگری روی پایههای هیبرید کدوی شینتوزا، کدوی مسمایی، کدوی قلیانی، هندوانه ...
بیشتر
شوری، عامل بسیار مهمی در محدود نمودن تولید محصولات کشاورزی در بیشتر کشورهاست. امروزه با استفاده از تکنیک پیوند، توانستهاند بر مشکل شوری آب و خاک در تولید سبزیها فائق آمده و محصولاتی با کیفیت بالاتر تولید کنند. در این تحقیق، گیاهان هندوانه رقم چارلستونگری روی پایههای هیبرید کدوی شینتوزا، کدوی مسمایی، کدوی قلیانی، هندوانه ابوجهل، هندوانه توده محلی کرمانشاه و توده محلی همدان به روش حفرهای پیوند شده و در گلخانه و مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان، در سال 1395 پرورش داده شدند. گیاهان پیوندی و غیر پیوندی (شاهد) از نظر برخی صفات رویشی و بیوشیمیایی تحت سطوح شوری 0، 30 و 60 میلیمولار کلرید سدیم با هم مقایسه شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که بین هر سه سطح تیمار شوری، از لحاظ آماری تفاوت معنیداری در سطح احتمال 5 درصد از لحاظ مقادیر کاروتنویید برگ وجود داشت. در این پژوهش برخی از صفات رویشی همچون طول شاخه اصلی (220 سانتیمتر، وزن تر ساقه (420 گرم) و وزن تر ریشه (30 گرم) در گیاهان پیوندی با پایه شینتوزا در هر سه تیمار شوری بیشتر از گیاهان غیرپیوندی که به ترتیب 102 سانتیمتر، 225 گرم و 10 گرم بود. همچنین بیشترین (28467 کیلوگرم در هکتار) و کمترین (10496 کیلوگرم در هکتار) عملکرد کل میوه به ترتیب مربوط به هندوانه پیوندی روی پایه شینتوزا و گیاهان شاهد بود. همچنین پایه های شینتوزا، کدوی قلیانی، هندوانه همدان و کرمانشاه از لحاظ عملکرد کل در یک گروه آماری قرار داشتند. بنابراین پایه شینتوزا به عنوان پایه مناسبی جهت پیوند هندوانه رقم چارلستونگری تحت شرایط تنش شوری مشخص شد.
علوم سبزی
داریوش رمضان؛ فاطمه مرادی پور؛ بهمن زاهدی
چکیده
امروزه با استفاده از روش پیوند می‌توان بر بسیاری از مشکلات تولید گیاه گوجه‌فرنگی ازجمله شوری آب آبیاری و خاک فائق آمده و محصولی با کیفیت بالاتر تولید نمود. در این تحقیق، نشاهای گوجه‌فرنگی گلخانهای رقم کویین (Queen) روی پایههای هیبریدی رقم‌های آر-9704 (AR-9704)، هلپر (Helper) و پرا (Pera) به روش اسکنهای پیوند شده و در گلخانه با سامانۀ ...
بیشتر
امروزه با استفاده از روش پیوند می‌توان بر بسیاری از مشکلات تولید گیاه گوجه‌فرنگی ازجمله شوری آب آبیاری و خاک فائق آمده و محصولی با کیفیت بالاتر تولید نمود. در این تحقیق، نشاهای گوجه‌فرنگی گلخانهای رقم کویین (Queen) روی پایههای هیبریدی رقم‌های آر-9704 (AR-9704)، هلپر (Helper) و پرا (Pera) به روش اسکنهای پیوند شده و در گلخانه با سامانۀ آبکشتی (هیدروپونیک) پرورش داده شدند. گیاهان پیوندی و غیرپیوندی (کویین بدون پیوند) از نظر کیفیت میوه و عملکرد در تیمارهای شوری 0، 30 و 60 میلیمولار کلرید سدیم با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که غلظت عنصرهای سدیم و کلر میوه در گیاهان پیوندی در هر سه تیمار شوری بیشتر از گیاهان غیرپیوندی بود. در این پژوهش بیشترین (601 میلیگرم در 100 گرم) و کمترین (360 میلیگرم در 100 گرم) مقدار لیکوپن میوه در سطح شوری 30 میلیمولار به ترتیب به ترکیب پیوندی کویین روی پایه آر-9704 و گیاهان کویین غیرپیوندی مربوط بود. بیشترین (5090 گرم) و کمترین (4052 گرم) وزن میوه در بوته در سطح 0 میلیمولار کلرید سدیم به ترتیب به ترکیب پیوندی کویین روی پایه دورگه پرا و کویین غیرپیوندی مربوط بود. همچنین در سطح شوری 60 میلیمولار بیشترین (3200 گرم) و کمترین (1962 گرم) وزن میوه (عملکرد) در گیاه به ترتیب به گیاهان پیوندی روی پایه آر-9704 و گیاهان کویین غیرپیوندی اختصاص داشت. نتایج نشان داد که کولتیوار هیبریدی آر-9704 در مقایسه با دو رقم هیبریدی هلپر و پرا و گیاهان غیرپیوندی (پیوندک کویین) همراه با مطالعات تکمیلی بیشتر می‌تواند پایۀ مناسبی جهت پیوند گوجه‌فرنگی رقم کویین در شرایط شوری توصیه گردد.
داریوش رمضان؛ معظم حسن پور اصیل؛ رضا صالحی؛ حسین دهقانی سانیچ
چکیده
در این بررسی، طالبی تو سبز ساوه‌ای پیوندشده روی فرو-آر-ذ (Ferro-RZ)، شینتوزا (Shintozwa)، همراه با گیاهان طالبی خود پیوندی و طالبی غیر پیوندی با سه رژیم آبیاری شامل 100 درصد (شاهد)، 80 درصد و 60 درصد (بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی آسان خاک) که بهترتیب 21/5792، 20/4815 و 60/3867 مترمکعب آب در هکتار به مدت 84 روز پس از انتقال نشاء، بهصورت آزمایش صحرایی با طرح آماری کرت‌های ...
بیشتر
در این بررسی، طالبی تو سبز ساوه‌ای پیوندشده روی فرو-آر-ذ (Ferro-RZ)، شینتوزا (Shintozwa)، همراه با گیاهان طالبی خود پیوندی و طالبی غیر پیوندی با سه رژیم آبیاری شامل 100 درصد (شاهد)، 80 درصد و 60 درصد (بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی آسان خاک) که بهترتیب 21/5792، 20/4815 و 60/3867 مترمکعب آب در هکتار به مدت 84 روز پس از انتقال نشاء، بهصورت آزمایش صحرایی با طرح آماری کرت‌های خردشده در قالب بلوک کامل تصادفی در کرج اجرا شد. تجزیۀ واریانس مربوط به فنول کل و کل مواد جامد محلول میوه نشان داد که تفاوت معنیداری بین پایههای مورد آزمایش وجود ندارد. بیشترین (07/68 درصد) و کمترین (09/59 درصد) شاخص آماس یاخته‌ای برگ به ترتیب در طالبی تو سبز ساوه‌ای پیوندی با پایۀ تجاری کدوی شینتوزا و طالبی خود پیوندی مشاهده شد. همچنین با کاهش حجم آبیاری ظرفیت پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) میوه افزایش یافت، درحالی‌که تفاوت معنیداری از نظر میزان ویتامین ث میوه‌ها وجود نداشت. همچنین تفاوت معنیداری در کارایی نظام نوری 2 (فتوسیستم II) بین پایههای کدو و گیاهان شاهد (غیر پیوندی و خود پیوندی) وجود داشت. مقایسۀ میانگین‌ها نشان داد که بیشترین (22/31 تن در هکتار) و کمترین (85/23 تن در هکتار) عملکرد کل در هکتار به ترتیب به گیاهان پیوندی با پایۀ شینتوزا و گیاهان خود پیوندی اختصاص داشت. بررسی محتوای عنصرهای کانی برگ گیاهان نشان داد که درصد افزایش نیتروژن کل برگ در ترکیب پیوندی طالبی تو سبز ساوه‌ای روی پایههای دورگۀ (هیبریدی) فرو و طالبی تو سبز ساوه‌ای روی شینتوزا در مقایسه با شاهد (طالبی تو سبز ساوه‌ای غیر پیوندی) به ترتیب 14/18 و 02/19 درصد بود.
داریوش رمضان؛ معظم حسن پور اصیل؛ رضا صالحی؛ حسین دهقانی سانیچ
چکیده
در این پژوهش از تودۀ بومی خربزۀ زرد جلالی به‌عنوان پیوندک و از کدوهای تجاری رقم‌های شینتوزا (Shintozwa) و فرو (Ferro-RZ) به‌عنوان پایه استفاده شد. گیاهان پیوندشده روی کدو همراه با گیاهان خود پیوندی و غیر پیوندی در سه سطح آبیاری 60، 80 و 100 درصد، که به ترتیب برابر با 32/4984، 82/6124 و 41/7239 مترمکعب در هکتار بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی خاک، تحت نظام آبیاری قطره‌ای ...
بیشتر
در این پژوهش از تودۀ بومی خربزۀ زرد جلالی به‌عنوان پیوندک و از کدوهای تجاری رقم‌های شینتوزا (Shintozwa) و فرو (Ferro-RZ) به‌عنوان پایه استفاده شد. گیاهان پیوندشده روی کدو همراه با گیاهان خود پیوندی و غیر پیوندی در سه سطح آبیاری 60، 80 و 100 درصد، که به ترتیب برابر با 32/4984، 82/6124 و 41/7239 مترمکعب در هکتار بر پایۀ تخلیۀ رطوبتی خاک، تحت نظام آبیاری قطره‌ای ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که با افزایش تنش کم‌آبی سفتی گوشت میوه، محتوای نسبی آب برگ و سبزینۀ (کلروفیل) برگ گیاه کاهش یافت. مقایسۀ میانگین‌ها، نشان داد که عملکرد کل بیشترین (76/40 تن در هکتار) و کمترین (16/31 تن در هکتار) به ترتیب به پایۀ شینتوزا و گیاه خود پیوندی اختصاص داشت. تغییرپذیری نسبی تأثیر پیوند در افزایش عملکرد کل در پایههای شینتوزا و فرو در مقایسه با گیاهان غیر پیوندی به ترتیب 07/23 و 19/14 درصد در شرایط تنش کم‌آبی بود. همچنین افزایش عملکرد ناشی از افزایش در وزن میوه بود به‌طوری‌که میانگین وزن میوه در پایۀ شینتوزا (51/3 کیلوگرم) و پایۀ فرو (59/3 کیلوگرم) در مقایسه با گیاهان غیر پیوندی (97/2 کیلوگرم) بیشتر بود. بین سطوح آبیاری شاهد و 80 درصد تفاوت معنیداری از نظر عملکرد و میانگین وزن میوه وجود نداشت. همچنین بیشترین (18/38 تن در هکتار) و کمترین (22/26 تن در هکتار) عملکرد بازارپسند به ترتیب به سطوح آبیاری 100 و 60 درصد اختصاص داشت. بیشترین (70/6 کیلوگرم بر مترمکعب) و کمترین (05/5 کیلوگرم بر مترمکعب) میزان کارایی مصرف آب به ترتیب به پایههای شینتوزا و گیاهان خود پیوندی مربوط بود.
معظم حسن پور اصیل؛ داریوش رمضان
چکیده
خراش‌دهی [1] عملی است که در آن خاک پوششیحاویمیسلیوم، کاملاً به هم زده می‌شود. به منظور بررسی تأثیر خراش‌دهی خاک‌های پوششی مختلف قارچ دکمهای آزمایشی با سه سطح خراش‌دهی (بدون خراش‌دهی، خراش‌دهی عمقی و خراش‌دهی سطحی) و هشت خاک پوششی مختلف شامل خاک هلندی (1c)، پیت شمال (2c)، پیت جنوب (3c)، کمپوست مصرف‌شده (4c)، ترکیب رس و شن (65درصد و 35درصد) ...
بیشتر
خراش‌دهی [1] عملی است که در آن خاک پوششیحاویمیسلیوم، کاملاً به هم زده می‌شود. به منظور بررسی تأثیر خراش‌دهی خاک‌های پوششی مختلف قارچ دکمهای آزمایشی با سه سطح خراش‌دهی (بدون خراش‌دهی، خراش‌دهی عمقی و خراش‌دهی سطحی) و هشت خاک پوششی مختلف شامل خاک هلندی (1c)، پیت شمال (2c)، پیت جنوب (3c)، کمپوست مصرف‌شده (4c)، ترکیب رس و شن (65درصد و 35درصد) (5c)، ضایعات کارخانههای چایسازی و خاک لوم (50درصد و50درصد) (6c)، کود دامی پوسیده (7c) و ترکیب خاک رس و پیت شمال (65 و 35درصد) (8c) در سه تکرار بهصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی طی سال 1389 در کارگاه تولیدی قارچ پارسیان، واقع در شهرستان شهریار انجام شد. نتایج نشان داد که تأثیر خراش‌دهی بر صفات اندازهگیریشده در سطح احتمال یکدرصد معنادار بود. همچنین خراش‌دهی عمیق بهطور معناداری سبب افزایش میزان محصول (عملکرد کل قارچ) در خاک‌های هلندی (65/16درصد) و پیت شمال (11/14درصد) شد. از طرفی نتایج آزمایش نشان داد که خراش‌دهی تعداد قارچ های درشت (کلاهک بزرگتر از 4 سانتیمتر) را بهطور معناداری افزایش داد. همچنین شروع تشکیل سرسنجاقیها در تیمار خاک پوششی که خراش‌دهی در آن انجام شده بود، در زمان طولانیتری ایجاد شد.
