سیده فرحناز طالبی؛ سید نجم الدین مرتضوی؛ روح انگیز نادری
چکیده
آزمایشی به منظور بررسی تاثیر سدیم¬نیتروپروساید و تیدیازورون بر میزان فعالیت آنزیم¬های آنتی¬اکسیدانت و پروتئین گل شاخه بریده رز رقم سنسیرو انجام شد. این آزمایش با دو فاکتور تیدیازورون(TDZ) در سه سطح (0، 20 و40 میکرومول¬در¬لیتر) و سدیم¬نیتروپروساید((SNP به عنوان دهنده اکسید¬نیتریک در چهار سطح (0، 20، 40 و60 میکرومول¬در¬لیتر) به ...
بیشتر
آزمایشی به منظور بررسی تاثیر سدیم¬نیتروپروساید و تیدیازورون بر میزان فعالیت آنزیم¬های آنتی¬اکسیدانت و پروتئین گل شاخه بریده رز رقم سنسیرو انجام شد. این آزمایش با دو فاکتور تیدیازورون(TDZ) در سه سطح (0، 20 و40 میکرومول¬در¬لیتر) و سدیم¬نیتروپروساید((SNP به عنوان دهنده اکسید¬نیتریک در چهار سطح (0، 20، 40 و60 میکرومول¬در¬لیتر) به همراه 2 درصد ساکارز بصورت پالسی در سه تکرار و در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. در این آزمایش مقدار پروتئین و میزان فعالیت آنزیم¬های آنتی¬اکسیدانت شامل کاتالاز و پراکسیداز در برگ¬ها و گلبرگ¬های گل شاخه بریده رز رقم سنسیرو مورد ارزیابی قرار گرفت. داده¬های بدست آمده توسط نرم افزارSPSS تجزیه وتحلیل گردید. نتایج نشان داد که 40 میکرومول¬در¬لیتر تیدیازورون بیشترین تاثیر را بر میزان پروتئین برگ¬ها، گلبرگ¬ها و فعالیت کاتالاز برگ¬ها داشت. تیمار 40 میکرومول¬در¬لیتر سدیم¬نیتروپروساید، میزان پروتئین برگ¬ها و گلبرگ¬ها و میزان فعالیت پراکسیداز برگ¬ها و تیمار 60 میکرومول¬در¬لیتر سدیم¬نیتروپروساید کاتالاز گلبرگ¬ها را افزایش داد. بیشترین فعالیت کاتالاز برگ¬ها و گلبرگ¬ها و مقدار پروتئین برگ¬ها از تیمار 40 میکرو¬مول¬سدیم¬نیتروپروساید با 20 میکرومول¬در لیتر¬تیدیازورون حاصل شد.
یونس مستوفی؛ پرگل رسولی؛ روح انگیز نادری؛ غلام باقری مرندی؛ محمدرضا شفیعی
دوره 41، شماره 4 ، اسفند 1389، ، صفحه 301-308
چکیده
جهت بررسی تأثیر اکسید نیتریک بر ماندگاری و برخی صفات کیفی گل بریده میخک (Dianthus caryophyllus cv. Nelson)، گل‌های شاخه بریده با سدیم نیتروپروساید به عنوان منبع اکسید نیتریک در چهار غلظت (0، 20، 50 و 100 میکرومولار) به تنهایی و در ترکیب با سایر بازدارنده‌های بیوسنتز اتیلن شامل تیدیازورون و ساکاروز به صورت فاکتوریل در طرح آماری کاملاً تصادفی با سه تکرار، ...
بیشتر
جهت بررسی تأثیر اکسید نیتریک بر ماندگاری و برخی صفات کیفی گل بریده میخک (Dianthus caryophyllus cv. Nelson)، گل‌های شاخه بریده با سدیم نیتروپروساید به عنوان منبع اکسید نیتریک در چهار غلظت (0، 20، 50 و 100 میکرومولار) به تنهایی و در ترکیب با سایر بازدارنده‌های بیوسنتز اتیلن شامل تیدیازورون و ساکاروز به صورت فاکتوریل در طرح آماری کاملاً تصادفی با سه تکرار، در شرایط محیطی دمای 2?20 درجه سانتی‌گراد، رطوبت نسبی 60 تا 70 درصد، شدت نور 20- 15 میکرو مول بر ثانیه بر مترمربع و طول روز 12 ساعت به مدت 48 ساعت تیمار شده و سپس به آب مقطر منتقل شدند. طول عمر گل بریده، کیفیت ظاهری، استحکام ساقه، کلروفیل برگ و جذب آب مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد غلظت 50 و 100 میکرومولار سدیم نیتروپروساید باعث افزایش عمر گلدانی در مقایسه با شاهد شده، همچنین غلظت 50 میکرومولار سدیم نیتروپروساید موجب حفظ کلروفیل برگ در مقایسه با شاهد در روز هشتم پس از تیمار شده است. تیمار با غلظت 50 میکرومولار تیدیازورون بهترین کیفیت ظاهری و تیمار با غلظت 50 میکرومولار تیدیازورون و نیز تیمار با غلظت 30 میلی‌مولار ساکارز موجب جذب آب بیشتر در مقایسه با شاهد شده است. تیمار با 100 میکرومولار سدیم نیتروپروساید به تنهایی و تیمار با 20 میکرومولار سدیم نیتروپروساید+50 میکرومولار تیدیازورون بر صفت استحکام ساقه گل شاخه بریده معنی‌دار شده است.
سپیده کلاته جاری؛ احمد خلیقی؛ فواد مرادی؛ محمدرضا فتاحی مقدم
دوره 39، شماره 1 ، اسفند 1387
چکیده
در این آزمایش اثر تیمارهای مختلفی شامل محلول نگهدارنده (200 میلی گرم در لیتر ماده8- HQS همراه با 20 گرم در لیتر ساکارز) به تنهایی یا در ترکیب با بنزیل آدنین (BA) و تیدیازورون (TDZ) به صورت تیمار کوتاه مدت (پالسی) یا افشانه (اسپری) بر صفات مرتبط با پیری و همچنین طول عمر گل های شاخه بریده رز رقم رد جانت بررسی شد. تیمارهای محلول نگهدارنده و همچنین ...
بیشتر
در این آزمایش اثر تیمارهای مختلفی شامل محلول نگهدارنده (200 میلی گرم در لیتر ماده8- HQS همراه با 20 گرم در لیتر ساکارز) به تنهایی یا در ترکیب با بنزیل آدنین (BA) و تیدیازورون (TDZ) به صورت تیمار کوتاه مدت (پالسی) یا افشانه (اسپری) بر صفات مرتبط با پیری و همچنین طول عمر گل های شاخه بریده رز رقم رد جانت بررسی شد. تیمارهای محلول نگهدارنده و همچنین BA به میزان 25 میلی مولار بصورت تیمار کوتاه مدت بعلاوه محلول نگهدارنده موجب حفظ وزن تر نسبی و میزان آب گلبرگ و برگ، افزایش میزان جذب محلول، جلوگیری از کاهش کربوهیدراتهای گلبرگ و برگ، جلوگیری از تخریب پروتئین های محلول گلبرگ و کلروفیل برگ ها در طی دوره آزمایش شدند. میزان آنتوسیانین گلبرگ ها و قطر گل ها در تیمار 25 میلی مولار BA بعلاوه محلول نگهدارنده بیشتر از محلول نگهدارنده به تنهایی بود. بیشترین طول عمر پس از برداشت گل ها نیز در دو تیمار فوق مشاهده گردید. با کاربرد سیتوکینین های مختلف بعلاوه محلول نگهدارنده نه تنها افزایشی در طول عمر گل ها نسبت به محلول نگهدارنده به تنهایی مشاهده نشد بلکه طول عمر آنها اندکی نیز کاهش یافت.
