خدیجه احمدی اقدم؛ علی رضا مطلبی آذر؛ فریبرز زارع نهندی؛ غلامرضا گوهری
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بهینه‌سازی محیط کشت برای ریشهزایی ریز نمونه‌های پایه پیرودوارف گلابی در شرایط درون‌شیشه‌ای انجام شد. برای بررسی میزان ریشهزایی، ریز نمونه‌هایی به طول 2 سانتی‌متر به‌طور جداگانه در محیط کشت MS و ½ MS حاوی غلظتهای مختلف ایندول بوتیریک اسید (صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلیگرم در لیتر) و پوتریسین (صفر، 25، 50 و 75 میلیگرم ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بهینه‌سازی محیط کشت برای ریشهزایی ریز نمونه‌های پایه پیرودوارف گلابی در شرایط درون‌شیشه‌ای انجام شد. برای بررسی میزان ریشهزایی، ریز نمونه‌هایی به طول 2 سانتی‌متر به‌طور جداگانه در محیط کشت MS و ½ MS حاوی غلظتهای مختلف ایندول بوتیریک اسید (صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلیگرم در لیتر) و پوتریسین (صفر، 25، 50 و 75 میلیگرم در لیتر) کشت گردیدند. بر اساس نتایج مقایسه میانگین دادهها، درصد ریشهزایی و طول ریشه‌های باززایی شده در محیط کشت ½ MS به ترتیب 67/41 و 30/12 درصد بیشتر از محیط کشت MS بود. بررسی اثر ایندول بوتیریک اسید و پوتریسین بر ریشهزایی شاخساره‌های پیرودوارف نشان داد استفاده همزمان از این دو تنظیم‌کننده رشدی برای ریشهزایی ریزنمونههای درون‌شیشه‌ای ضروری می‌باشد و در محیط کشت فاقد تنظیم‌کننده رشد هیچ نوع ریشهزایی مشاهده نشد. در هر دو نوع محیط کشت (MS و ½ MS) بالاترین درصد ریشهزایی در تیمار 5/0 میلیگرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلیگرم در لیتر پوتریسین حاصل شد. میزان رشد شاخساره‌های کشت شده گلابی پیرودوارف در محیط کشت MS و ½ MS تقریباً مشابه بود با این حال در ترکیب 5/0 میلیگرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلیگرم در لیتر پوتریسین بالاترین رشد ثبت گردید. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، محیط کشت ½ MS همراه با 5/0 میلیگرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلیگرم در لیتر پوتریسین، بهترین ترکیب تیماری برای دستیابی به حداکثر ریشهزایی در شاخساره‌های درون‌شیشه‌ای پایه پیرودوارف بود.
حسین پیری؛ منصور فاضلی رستم پور؛ علی بازند
چکیده
با هدف بررسی تأثیر تنظیمکنندههای رشد مختلف گیاهی بر جوانهزنی بذور نارس ارکیده رقم Dendrobium nobile Lindl در دو محیط کشتMSوM آزمایشی بهصورت تجزیه مرکب در قالب طرح کامل تصادفی با 4 تکرار در مرکز تحقیقات، آموزش کشاورزی و منابع طبیعی بلوچستان طی سال‌های 1394-1395 انجام شد. بیست و دو تیمار تنظیم‌کننده رشد گیاهی شامل شاهد (عدم استفاده ...
بیشتر
با هدف بررسی تأثیر تنظیمکنندههای رشد مختلف گیاهی بر جوانهزنی بذور نارس ارکیده رقم Dendrobium nobile Lindl در دو محیط کشتMSوM آزمایشی بهصورت تجزیه مرکب در قالب طرح کامل تصادفی با 4 تکرار در مرکز تحقیقات، آموزش کشاورزی و منابع طبیعی بلوچستان طی سال‌های 1394-1395 انجام شد. بیست و دو تیمار تنظیم‌کننده رشد گیاهی شامل شاهد (عدم استفاده از تنظیم‌کننده رشد)، 4 غلظت (5/0، 1، 5/1 و 2) میلیگرم بر لیتر NAA یا α-Naphthaleneacetic acid، 4 غلظت (5/0، 1، 5/1 و 2) میلیگرم بر لیتر Kin یا Kinetin، 4 غلظت (5/0، 1، 5/1 و 2) میلیگرم بر لیتر IAA یاIndole-3-acetic acid، 3 غلظت از ترکیب Kin+IAA شامل (5/0+1)، (1+5/0) و (1 +1) میلیگرم بر لیتر، 3 غلظت از ترکیب NAA+IAA شامل (5/0+1)، (1+ 5/0) و (1+1) میلیگرم بر لیتر و 3 غلظت از ترکیب NAA+Kin شامل (5/0+1)، (1+5/0) و (1+1) میلیگرم بر لیتر در دو محیط کشت M و MS بود. اثر ساده محیط کشت بر همه صفات اندازه‌گیری شده معنیدار نبود، اما اثر ساده تنظیمکنندههای رشد و همچنین اثر متقابل تنظیمکنندههای رشد و محیط کشت بر تمام صفات اندازه‌گیری شده در سطح 1 درصد معنیدار بود. نتایج نشان داد که کمترین و بیشترین درصد جوانهزنی به‌ترتیب در تیمارهای شاهد و (mgl-15/0+1) NAA+Kin در محیط کشت M مشاهده شد. کمترین مدت زمان شروع جوانهزنی در شرایط کاربرد NAA; 1.5mgl-1 و در محیط کشت M و بیشترین مدت زمان آغاز جوانهزنی در شرایط عدم استفاده از هورمون در هر دو محیط کشت بود. همچنین کمترین مدت زمان ایجاد اسفرول در شرایط کاربرد NAA; 1.5mgl-1 و در محیط کشت M و بیشترین مدت زمان جهت ایجاد اسفرول در شرایط عدم استفاده از هورمون در هر دو محیط کشت، و تیمار Kin+IAA (1+1mgl-1) در محیط کشت MS بود. کمترین و بیشترین مدت زمان تشکیل پروتوکورم بترتیب در شرایط کاربرد NAA; 1.5mgl-1 و در محیط کشت M و در شرایط عدم استفاده از هورمون و در هر دو محیط کشت بود. به‌طور کلی تیمار NAA;1.5mgl-1 در محیط کشت M بهترین و اقتصادی‌ترین تیمار در مقایسه با سایر تیمارها در دو محیط کشت بود، که نتیجه ترکیب و غلظت عناصر موجود در این محیط کشت مختص ارکیده‌ها می‌باشد.
نسرین فرهادی؛ جابر پناهنده؛ علیرضا مطلبی آذر؛ سعیده علیزاده سالطه
چکیده
در این پژوهش تأثیر ترکیبی از غلظتهای مختلف بنزیل‌آمینو پورین (0، 1، 5/1 و 2 میلیگرم در لیتر) و نفتالین استیک اسید (0، 25/0، 5/0 و 1 میلیگرم در لیتر) بر پیازچهزایی مستقیم و غیرمستقیم ریزنمونههای پیاز یعنی سوخ چهار بوم‌جور (اکوتیپ) موسیر (لرستان، زنجان، سنندج و اراک) در محیط کشت MS بررسی شد. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف هورمونی ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر ترکیبی از غلظتهای مختلف بنزیل‌آمینو پورین (0، 1، 5/1 و 2 میلیگرم در لیتر) و نفتالین استیک اسید (0، 25/0، 5/0 و 1 میلیگرم در لیتر) بر پیازچهزایی مستقیم و غیرمستقیم ریزنمونههای پیاز یعنی سوخ چهار بوم‌جور (اکوتیپ) موسیر (لرستان، زنجان، سنندج و اراک) در محیط کشت MS بررسی شد. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف هورمونی و بوم‌جور، زمان و درصد سوخک (Bulblet)زایی، شمار، طول و وزن سوخکهای باززایی‌شدۀ موسیر را تحت تأثیر قرار دادند. استفاده از بنزیل آمینو پورین (BAP) و نفتالین استیک اسید (NAA) باعث تسریع در سوخکزایی شد و در تیمار 5/1 میلیگرم در لیتر BAP همراه با 5/0 میلیگرم در لیتر NAA، بالاترین درصد سوخکزایی مستقیم (26/82%) با میانگین 13/14 عدد بیشترین شمار سوخک به دست آمد. سوخ‌های بوم‌جور اراک، درصد بالایی از سوخکزایی (61/64%) و شمار بیشتری سوخک باززایی‌شده از هر ریز نمونه (33/10) را نشان دادند. پینه (کالوس)زایی تنها در تیمار 2 میلیگرم در لیتر BAP به همراه 1 میلیگرم در لیتر NAA (05/73 درصد) و تیمار 1 میلیگرم در لیتر BAP به همراه 5/0 میلیگرم در لیتر NAA (67/23 درصد) مشاهده شد. ریشهزایی در محیط کشت بدون هورمون اکسین در زمان کمتری در مقایسه با دیگر تیمارها صورت گرفت و با درصد بالایی از ریشهزایی (92/79%) نیزهمراه بود. بنابر نتایج به‌دست‌آمده کشت سوخ‌های موسیر منطقۀ اراک در محیط کشت دارای 5/1 میلیگرم در لیتر BAP همراه با 5/0 میلیگرم در لیتر NAA برای تولید انبوه سوخکهای درون شیشهای موسیر توصیه میشود.
معصومه منصوریار؛ جواد عرفانی مقدم؛ حمید عبداللهی؛ سید علیرضا سلامی
چکیده
به منظور ریزازدیادی چهار پایة پر رشد گلابی شامل پایههای کنجونی، Pyrus betulifolia، درگزی و پایة Gh1 اثر چند محیط کشت پایه (MS، QL و QL تغییریافته)، سایتوکینین و اکسین بر میزان باززایی، پرآوری و ریشهزایی آن‌ها در شرایط درون شیشهای در مؤسسة تحقیقات اصلاح و تهیة نهال و بذر کرج بررسی شد. نتایج نشان داد در بین محیط‌های کشت پایه، بیشترین میزان ...
بیشتر
به منظور ریزازدیادی چهار پایة پر رشد گلابی شامل پایههای کنجونی، Pyrus betulifolia، درگزی و پایة Gh1 اثر چند محیط کشت پایه (MS، QL و QL تغییریافته)، سایتوکینین و اکسین بر میزان باززایی، پرآوری و ریشهزایی آن‌ها در شرایط درون شیشهای در مؤسسة تحقیقات اصلاح و تهیة نهال و بذر کرج بررسی شد. نتایج نشان داد در بین محیط‌های کشت پایه، بیشترین میزان پرآوری برای همة پایهها، در محیط کشت QL مشاهده شد. در بین پایههای گلابی، پایة Gh1 در هر دو محیط کشت QL و QL تغییریافته، باززایی مطلوبی را نشان داد. نتایج مربوط به پرآوری ریزنمونهها در غلظتهای 1 و 2 میلیگرم در لیتر BAP و 0، 1 و 2 میلیگرم در لیتر 2ip نشان داد، بیشترین پرآوری در غلظت 1 میلیگرم در لیتر BAP به دست آمد، اما با اضافه کردن 2ip به محیط کشت، تأثیر معنا‌داری بر پرآوری ریزنمونهها نداشت. همچنین درصد ریشهزایی پایهها با استفاده از غلظتهای مختلف IBA نشان داد که بیشینه ریشهزایی در غلظت 1 میلیگرم در لیتر IBA به دست آمد. ارزیابی درصد ریشهزایی در دو محیط کشت حاوی آگار و پرلایت نشان داد که بیشترین ریشهزایی پایهها به‌غیراز پایة P. betulifolia، در محیط کشت حاوی پرلایت به دست آمد. درمجموع به منظور موفقیت در ریزازدیادی پایههای یادشده در شرایط درون شیشهای استفاده از محیط کشت QL حاوی BAP (1 میلیگرم در لیتر) برای پرآوری مطلوب و تیمار 1 میلیگرم در لیتر IBA در شرایط پرلیت برای ریشهزایی مطلوب، قابل توصیه است.
