حیدر مفتاحی زاده؛ محمدحسن عصاره
چکیده
به منظور ارزیابی اثر تراکم بوته و کود نیتروژن بر خصوصیات فنولوژیکی، کیفی، ظرفیت فتوسنتزی و اجزای عملکرد توده بومی گوار، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان ایرانشهر در سال زراعی 1397-1396 اجراء گردید. عامل اصلی با چهار سطح تراکم بوته (25، 45، 60 و 85 بوته در متر مربع) و عامل فرعی، چهار سطح ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثر تراکم بوته و کود نیتروژن بر خصوصیات فنولوژیکی، کیفی، ظرفیت فتوسنتزی و اجزای عملکرد توده بومی گوار، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان ایرانشهر در سال زراعی 1397-1396 اجراء گردید. عامل اصلی با چهار سطح تراکم بوته (25، 45، 60 و 85 بوته در متر مربع) و عامل فرعی، چهار سطح کود نیتروژن از منبع اوره (صفر، 50، 100، 150 کیلوگرم در هکتار کود اوره) بود. نتایج تجزیه واریانس دادهها نشان داد اثر تراکم بوته بر تمامی صفات مورد بررسی، به جزء کربوهیدرات، صمغ و پروتئین، در سطح 1 درصد معنیدار بود. مقایسه میانگین تراکم بوته نشان داد تیمار 25و 85 بوته در مترمربع به ترتیب دارای بیشترین و کمترین تعداد شاخه فرعی بودند. تیمار 45 و 85 بوته در مترمربع، به‌ترتیب دارای بیشترین و کمترین میانگین عملکرد بذر و عملکرد بیولوژیکی (کیلوگرم در هکتار) بودند. اثر متقابل100 کیلوگرم کود نیتروژن در تراکم 60 بوته در مترمربع دارای بیشترین درصد پروتئین و اثر متقابل صفر کیلو کود نیتروژن و تراکم 45 بوته در مترمربع دارای حداقل درصد پروتئین بودند. نتایج نشان داد برای دستیابی به عملکرد بذر و صمغ مطلوب، تیمار تراکم 45 بوته در مترمربع و50 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار برای توده بومی گرمبیت پیشنهاد می شود.
الهام رمضانی؛ جمالعلی الفتی؛ تیمور رضوی پور
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر مدت کمپوستسازی بر افزایش بازدۀ زیست‌توده (بیوماس) و بهبود برخی خواص کیفی قارچ دکمهای (Agaricus bisporus) در بسترهای مختلف ناشی از ضایعات کشاورزی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با دوازده ترکیب تیماری (شش نوع بستر و دو تیمار مدت کمپوستسازی) در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای مورد استفاده ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر مدت کمپوستسازی بر افزایش بازدۀ زیست‌توده (بیوماس) و بهبود برخی خواص کیفی قارچ دکمهای (Agaricus bisporus) در بسترهای مختلف ناشی از ضایعات کشاورزی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با دوازده ترکیب تیماری (شش نوع بستر و دو تیمار مدت کمپوستسازی) در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای مورد استفاده در این آزمایش شامل بسترهای حاوی کلش گندم و کلش برنج به‌عنوان مادۀ اصلی و مکملهای کود مرغی، تفالۀ زیتون و کود اسبی و دو مدت کمپوستسازی (کوتاهمدت (16 روزه) و بلندمدت (22روزه)) بودند. بستر حاوی کلش برنج و کود مرغی بیشترین میانگین (18/67 درصد) را ازنظر بازدۀ زیست‌توده داشتند. قارچهای ناشی از بستر کلش برنج و تفالۀ زیتون بیشترین مادۀ خشک (73/8 درصد) را داشتند، درحالی‌که قارچهای مربوط به بستر کلش گندم و تفالۀ زیتون بیشترین نیتروژن (63/6 درصد)، پروتئین (46/41 درصد) و ظرفیت پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) (4/54 درصد) را تولید کردند. قارچهای تولیدشده در بستر کلش برنج و کود اسبی بیشترین خاکستر (83/9 درصد) را داشتند. قارچهای رشد یافته در روش کوتاهمدت ازنظر بازدۀ زیست‌توده بیشترین میانگین (41/42 درصد) را نشان دادند. بر پایۀ نتایج این آزمایش از لحاظ اقتصادی توصیه میشود در استانهای شمالی کشور بهویژه گیلان، بستر کلش برنج و کود مرغی برای تولید قارچ دکمهای استفاده شود.
صادق کاظمی؛ معظم حسن پور اصیل؛ محمود قاسم نژاد
چکیده
بهمنظور بررسی آثار فیزیولوژیک برخی اسانسهای گیاهی در مقایسه با 8-هیدروکسیکوئینولین در گل بریدة لیزیانتوس (Eustoma grandiflorumL.)، آزمایشی به‌صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها عبارت بود از 8-هیدروکسیکوئینولین، اسانس میخک هندی (Pittosporum undudatum) و اسانس رزماری (Rosmarinus officinalis) در دو غلظت 200 و 300 میلیگرم در لیتر و اسانس آویشن ...
بیشتر
بهمنظور بررسی آثار فیزیولوژیک برخی اسانسهای گیاهی در مقایسه با 8-هیدروکسیکوئینولین در گل بریدة لیزیانتوس (Eustoma grandiflorumL.)، آزمایشی به‌صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها عبارت بود از 8-هیدروکسیکوئینولین، اسانس میخک هندی (Pittosporum undudatum) و اسانس رزماری (Rosmarinus officinalis) در دو غلظت 200 و 300 میلیگرم در لیتر و اسانس آویشن شیراز (Zataria multiflora) در دو غلظت 50 و 100 میلیگرم در لیتر که همراه با ساکارز 3درصد استفاده شدند و سه تیمار آب‌مقطر، اتانول 500 پیپیام و ساکارز 3درصد به‌منزلة تیمارهای شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد 8-هیدروکسیکوئینولین در غلظت 300 میلیگرم در لیتر بیشترین ماندگاری (4/18 روز) را در مقایسه با تیمارهای شاهد (آب‌مقطر 3/10، اتانول 8/10 و ساکارز 1/12) داشت. در بین اسانسهای گیاهی، اسانس میخک هندی در غلظت 300 میلیگرم در لیتر، اسانس رزماری در غلظت 200 میلیگرم در لیتر و اسانس آویشن شیراز در سطح 100 میلیگرم در لیتر به‌ترتیب با میانگین 8/15، 6/15 و 5/15روز اختلاف معناداری را با تیمارهای شاهد داشتند. اسانس رزماری در غلظت 200 میلیگرم در لیتر بیشترین تأثیر را بر کلروفیل کل داشته است. 8-هیدروکسیکوئینولین و اسانس میخک هندی در غلظت 300 میلیگرم در لیتر به‌ترتیب بیشترین تأثیر را بر میزان آنتوسیانین، پروتئین، مالوندیآلدئید و آنزیمها داشتند. با توجه به نتایج حاصله، استفاده از اسانسهای گیاهی به جای ترکیبات شیمیایی میتواند راه مؤثری برای بهبود ماندگاری در گلهای شاخه‌بریدة لیزیانتوس باشد.
علیرضا طلایی؛ ناصر قادری؛ علی عبادی؛ حسین لسانی
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 301-308
چکیده
به منظور بررسی اثر تغییرات پتانسیل آب خاک بر برخی تغییرات بیوشیمیایی دو رقم انگور (ساهانی و بیدانه سفید) آزمایشی با چهار تیمار شامل پتانسیل آب خاک در حد 2/0- مگاپاسکال (شاهد)، 6/0-، 1- و 5/1- مگاپاسکال پتانسیل آب خاک (تیمارهای تنش) در سال 1387 به اجرا درآمد. در این آزمایش گیاهان دو ساله انگور در گلدان‌های 18 لیتری محتوی خاک لومی کاشته شدند. هر تیمار ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر تغییرات پتانسیل آب خاک بر برخی تغییرات بیوشیمیایی دو رقم انگور (ساهانی و بیدانه سفید) آزمایشی با چهار تیمار شامل پتانسیل آب خاک در حد 2/0- مگاپاسکال (شاهد)، 6/0-، 1- و 5/1- مگاپاسکال پتانسیل آب خاک (تیمارهای تنش) در سال 1387 به اجرا درآمد. در این آزمایش گیاهان دو ساله انگور در گلدان‌های 18 لیتری محتوی خاک لومی کاشته شدند. هر تیمار شامل سه تکرار و هر تکرار با واحد آزمایشی شامل دو گلدان و هر گلدان دارای یک گیاه بود. زمانی که پتانسیل آب خاک به حد فوق‌الذکر رسید میزان کلروفیل، کربوهیدرات‌های محلول، پروتئین کل، فعالیت آنزیم پراکسیداز و نسبت وزن خشک برگ بر سطح آن (LMA) اندازه‌گیری شدند. بر اساس نتایج این پژوهش تیمارهای خشکی اثر معنی‌داری بر میزان کلروفیل برگ دو رقم انگور مورد مطالعه گذاشته و در دو تیمار 1- و 5/1- مگاپاسکال نسبت به شاهد به طور معنی‌داری کاهش یافت. رقم ساهانی دارای مقدار کلروفیل بیشتری در مقایسه با بیدانه سفید بود. نسبت وزن خشک برگ بر سطح آن در رقم بیدانه سفید تحت تیمار تنش شدید خشکی نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. میزان LMA در رقم ساهانی بالاتر از رقم بیدانه سفید بود. میزان پروتئین‌های محلول در اثر تنش خشکی در تیمارهای 1- و 5/1- مگاپاسکال نسبت به همدیگر و تیمارهای شاهد و 6/0- مگاپاسکال تفاوت معنی‌داری را نشان دادند. فعالیت آنزیم پراکسیداز تحت تأثیر تیمارهای تنش خشکی قرار گرفته و به طور معنی‌داری در تیمارهای 1- و 5/1- مگاپاسکال نسبت به تیمارهای شاهد و 6/0- مگاپاسکال افزایش یافت. در کل فعالیت این آنزیم در رقم بیدانه‌سفید بالاتر از رقم ساهانی بود. با افزایش شدت تنش خشکی افزایش فعالیت آنزیم در رقم ساهانی در مقایسه با رقم بیدانه‌سفید افزایش بیشتری را نشان داد. میزان کربوهیدرات‌های محلول تحت تأثیر تیمارهای تنش خشکی قرار گرفته و به طور معنی‌داری در هر سه تیمار 6/0-، 1- و 5/1- مگاپاسکال در مقایسه با تیمار شاهد افزایش یافت. با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان گفت که رقم ساهانی دارای پتانسیل بالاتری برای مقابله با شرایط کم آبی در مقایسه با رقم بیدانه سفید می‌باشد.
