زهرا شمس؛ سعید عشقی؛ عنایت اله تفضلی؛ علی قرقانی
چکیده
مطالعه حاضر به‌منظور بررسی تنوع در ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی، ترکیبات فنلی، صفات کمی میوه و میزان رنگدانه‌های ژنوتیپ‌های وحشی تمشک‌سیاه ایران انجامگرفت. برای این منظور، چهار ژنوتیپ تمشک سیاه شامل بابلسر، نمک‌آبرود، بندرگز و ناهارخوران متعلق به گونه Rubus sanctus که از شمال ایران جمع آوری شده بودند و در کلکسیون تمشک سیاه دانشگاه ...
بیشتر
مطالعه حاضر به‌منظور بررسی تنوع در ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی، ترکیبات فنلی، صفات کمی میوه و میزان رنگدانه‌های ژنوتیپ‌های وحشی تمشک‌سیاه ایران انجامگرفت. برای این منظور، چهار ژنوتیپ تمشک سیاه شامل بابلسر، نمک‌آبرود، بندرگز و ناهارخوران متعلق به گونه Rubus sanctus که از شمال ایران جمع آوری شده بودند و در کلکسیون تمشک سیاه دانشگاه شیراز نگهداری می‌شدند، انتخاب و در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار و در دو سال متوالی مورد بررسی قرار‌گرفتند. سپس در سه مرحله مختلف رسیدگی میوه (سبز، قرمز، سیاه) از ژنوتیپ‌های مورد نظر نمونه تهیهشد. براساس نتایج تفاوت معنی‌داری بین ژنوتیپ‌های مطالعهشده از لحاظ صفات IC50 (50/25-65/46درصد)، فنل کل (53/350-67/224میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک)، فلاونوئید (37/812 - 71/531 میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک)، فلاونون (55/75-47/18 میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک)، آنتوسیانین (57/281- 23/92 میلی‌گرم در 100 گرم ماده تازه) به‌همراه دیگر صفات وجود داشت. علاوه بر این، میزان ترکیبات فنلی و آنتی‌اکسیدان میوه سیاه رنگ در مقایسه با دیگر مراحل رسیدگی بیشترین مقدار بود. همچنین ارتباط مثبت و معنی‌داری بین میزان آنتی‌اکسیدان و ترکیبات فنلی مشاهده شد. ژنوتیپ بابلسر با دارا بودن بیشترین میزان فنل (53/350 میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک)، آنتوسیانین (57/281 میلی‌گرم در 100 گرم ماده تازه)، فلاونون (55/75 میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک)، فلاونوئید (37/812 میلی‌گرم در 100 گرم ماده خشک) و کمترین میزان IC50 (25/46 درصد) به عنوان بهترین ژنوتیپ از لحاظ ارزش غذایی مشخص گردید.
علوم میوه
ابراهیم لطیفی خواه؛ سعید عشقی؛ علی قرقانی؛ عنایت اله تفضلی؛ فاطمه رزاقی
چکیده
به خاطر کمبود منابع آب شیرین، این پژوهش با هدف تعیین دامنه تحمل شوری توتفرنگی رقمهای ʼ پاروسʻ و ʼ آروماسʻ و نقش احتمالی براسینواستروئید در تخفیف اثر منفی شوری برنامهریزی شد. در این پژوهش محلول‌پاشی برگی با 24- اپی براسینولید (0، 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم در لیتر) و چهار سطح شوری (0، 20، 40 و60 میلیمولارکلرید سدیم) بهصورت آزمایش فاکتوریل ...
بیشتر
به خاطر کمبود منابع آب شیرین، این پژوهش با هدف تعیین دامنه تحمل شوری توتفرنگی رقمهای ʼ پاروسʻ و ʼ آروماسʻ و نقش احتمالی براسینواستروئید در تخفیف اثر منفی شوری برنامهریزی شد. در این پژوهش محلول‌پاشی برگی با 24- اپی براسینولید (0، 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم در لیتر) و چهار سطح شوری (0، 20، 40 و60 میلیمولارکلرید سدیم) بهصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط آبکشت در گلخانه اجرا شد. نشاهای ریشهدار در گلدانهای پلاستیکی چهار لیتری حاوی محیط کشت پرلایت و کوکوپیت (1:1) کشت شدند. نتایج نشان داد که شوری به‌طور معنی‌داری باعث کاهش عملکرد گیاه گردید، در غلظت 60 میلیمولار حدود 44 درصد کاهش عملکرد در گیاهان تحت تنش شوری مشاهده شد. کاربرد براسینواستروئید در غلظتهای 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر توانست اثر منفی شوری بر کاهش عملکرد را کاهش دهد. همچنین باعث افزایش سطح برگ، وزن خشک شاخساره، ریشه و عملکرد گردید. بنابراین، براساس نتایج بهدستآمده در این پژوهش استفاده از تیمار براسینواستروئید با غلظتهای 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر، راهکاری مناسب در جهت حل مشکلات ناشی از تنش شوری میباشد و رقم ʼآروماسʻ نسبت به تنش شوری و محلول‌پاشی با براسینواستروئید پاسخ بهتری نسبت به رقمʼپاروسʻ نشان داد.
علوم میوه
شهرام آزادی بوگر؛ علی قرقانی
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی کلسیم و بُر بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی میوۀ سیب رقم گلاب کهنز، آزمایشی در دو سال در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با ده تیمار و چهار تکرار (درمجموع شامل چهل درخت) انجام گرفت. تیمارهای محلول‌پاشی شامل سه غلظت 5/0، 75/0، 1 درصد، کلرید کلسیم و همچنین سه غلظت یادشده در ترکیب با اسید بوریک 05/0 درصد، سه ترکیب ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی کلسیم و بُر بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی میوۀ سیب رقم گلاب کهنز، آزمایشی در دو سال در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با ده تیمار و چهار تکرار (درمجموع شامل چهل درخت) انجام گرفت. تیمارهای محلول‌پاشی شامل سه غلظت 5/0، 75/0، 1 درصد، کلرید کلسیم و همچنین سه غلظت یادشده در ترکیب با اسید بوریک 05/0 درصد، سه ترکیب تجاری کلبرون (کلسیم 34درصد و بُر 1درصد)، کلسیوگرین (کلسیم 34درصد) و ست (کلسیم 8درصد و بُر 5/0درصد) و تیمار شاهد بود. میزان ریزش میوه پیش از برداشت، برخی از ویژگی‌های کمی و کیفی میوه، عنصرهای کانی پتاسیم، کلسیم و بُر و همچنین فعالیت آنزیم‌های پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) سوپر اکسید دیسموتاز، اسکوربیک پراکسیداز و کاتالاز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد، همۀ تیمارهای کلرید کلسیم به تنهایی، کلرید کلسیم در ترکیب با بُر و ترکیبهای تجاری در مقایسه با تیمار شاهد، میزان ریزش میوه، میزان لک، میزان زنگار و همچنین رنگ میوه را کاهش و میزان سفتی، pH، ویتامین ث، محتوای کلسیم و بُر میوه و همچنین فعالیت هر سه آنزیم پاداکسندگی را افزایش داد. تیمارهای ترکیبی کلسیم و بُر نسبت به تیمارهای کلسیم به تنهایی، در بیشتر ویژگی‌ها برتر بودند و یا اختلاف معنی‌داری نداشتند. اگرچه بین غلظتهای مختلف کلرید کلسیم و همچنین بین ترکیبهای تجاری و کلرید کلسیم در بیشتر ویژگی‌ها اختلاف معنی‌داری وجود نداشت، ولی به‌طورکلی در بین تیمارها، کلرید کلسیم 75/0 درصد در ترکیب با اسید بوریک 05/0 درصد بهترین تیمار بود.
علی قرقانی؛ سعید عشقی؛ یاسمین خواجه نوری؛ مجید راحمی
چکیده
مطالعۀ حاضر به‌منظور بررسی آثار کاربرد کائولین برای کاهش آثار سوء دماهای بالا به‌ویژه آفتاب‌سوختگی میوه در سیب انجام شد. تیمارهای استفاده‌شده در این پژوهش شامل چهار غلظت کائولین (0،2، 4 و 6 درصد) روی دو رقم مهم و تجاری سیب استان فارس ‘گلدن دلیشز’ و ‘استارکینگ دلیشز’ بود. شاخصهای اندازه‌گیری شده در این پژوهش شامل شاخصهای ...
بیشتر
مطالعۀ حاضر به‌منظور بررسی آثار کاربرد کائولین برای کاهش آثار سوء دماهای بالا به‌ویژه آفتاب‌سوختگی میوه در سیب انجام شد. تیمارهای استفاده‌شده در این پژوهش شامل چهار غلظت کائولین (0،2، 4 و 6 درصد) روی دو رقم مهم و تجاری سیب استان فارس ‘گلدن دلیشز’ و ‘استارکینگ دلیشز’ بود. شاخصهای اندازه‌گیری شده در این پژوهش شامل شاخصهای فیزیولوژیکی، آفتاب‌سوختگی میوه و صفات کمّی و کیفی میوه بود. نتایج نشان داد با افزایش غلظت کائولین محلول‌پاشی شده در هر دو رقم میزان فتوسنتز افزایش و دمای برگ و تعرق کاهش یافت. رقم ‘استارکینگ دلیشز’ آفتاب‌سوختگی بیشتری نسبت به رقم ‘گلدن دلیشز’ داشت و با افزایش غلظت کائولین، میزان آفتاب‌سوختگی کاهش پیدا کرد. تیمار کائولین بدون اختلاف معنادار بین سطوح آن، شاخصهای کمّی میوه را نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. در بین شاخصهای کیفی میوه تیمار کائولین سبب افزایش وزن خشک و رنگ زمینه و کاهش زنگارزدگی و آبگزیدگی میوه شد. تیمار کائولین بر سفتی، مواد جامد محلول، اسیدیته و رنگ سطحی میوه تأثیر معناداری نداشت.
