محمد موذنی؛ سعید ریزی؛ مسعود قاسمی قهساره
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی اثر همزیستی مایکوریزایی بر جذب عناصر و شاخصهای مورفولوژی و فیزیولوژی گلوکسینیا انجام شد. بستر گیاهان حاوی صفر (شاهد)، 8 و 16 درصد حجمی از Glomus hoei و Glomus intraradices (GH8، GI8، GH16، GI16) بودند. در پایان آزمایش، سطح برگ، تعداد برگ، قطر گل، تعداد گل، وزن تر و خشک اندام هوایی، غده و ریشه، طول ریشه، حجم ریشه، میزان کلروفیل، کاروتنوئید ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی اثر همزیستی مایکوریزایی بر جذب عناصر و شاخصهای مورفولوژی و فیزیولوژی گلوکسینیا انجام شد. بستر گیاهان حاوی صفر (شاهد)، 8 و 16 درصد حجمی از Glomus hoei و Glomus intraradices (GH8، GI8، GH16، GI16) بودند. در پایان آزمایش، سطح برگ، تعداد برگ، قطر گل، تعداد گل، وزن تر و خشک اندام هوایی، غده و ریشه، طول ریشه، حجم ریشه، میزان کلروفیل، کاروتنوئید و عناصر N، P، K، Mn، Fe و Mg برگ اندازهگیری شدند. تفاوت معنی‌داری بین تیمارها در تعداد و قطر گل، وزن تر اندام هوایی، غده و ریشه، مقدار کلروفیل b و کاروتنوئید مشاهده نشد. تیمار GI16 بیشترین میزان عناصر N و Mn و کمترین میزان Mg و تیمار GH16 بیشترین میزان P و K را نشان داد. بیشترین و کمترین جذب Fe بهترتیب در GH8 و GI8 مشاهده شد. تیمار شاهد کمترین میزان N، P، K و Mn و بیشترین میزان Mg را نشان داد، ولی تیمارهای دارای میکوریزا کمترین مقدار Mg و در نتیجه کمترین میزان کلروفیل a و کلروفیل کل داشتند. گیاهان شاهد در شاخصهای سطح برگ، تعداد برگ، طول ریشه، حجم ریشه و وزن خشک تفاوت معنی‌دار و عملکرد بهتری نسبت به تیمارهای مایکوریزایی داشتند، بنابراین به نظر میرسد که G. hoei و G. intraradices نمی توانند با گلوکسینیا همزیستی موفقیتآمیزی تشکیل دهند.
علیرضا فرامرزپور؛ مجتبی دلشاد؛ مسعود پارسی نژاد
چکیده
عملکرد بالا و همچنین کیفیت مناسب از پیش شرط های لازم جهت دست یافتن به تولید سود آور خیار گلخانه ای می باشد. از طرف دیگر با توجه به بحران کمبود آب در جهان و بالاخص در ایران لازم است که در مصرف این سرمایه بزرگ صرفه جویی بعمل آید. به منظور بهینه سازی مصرف آب در کشت خاکی خیار گلخانه ای و تحت شرایط سیستم آبیاری قطره ای، با استفاده از تانسیومتر، ...
بیشتر
عملکرد بالا و همچنین کیفیت مناسب از پیش شرط های لازم جهت دست یافتن به تولید سود آور خیار گلخانه ای می باشد. از طرف دیگر با توجه به بحران کمبود آب در جهان و بالاخص در ایران لازم است که در مصرف این سرمایه بزرگ صرفه جویی بعمل آید. به منظور بهینه سازی مصرف آب در کشت خاکی خیار گلخانه ای و تحت شرایط سیستم آبیاری قطره ای، با استفاده از تانسیومتر، آزمایشی در یکی از گلخانه های سبزیکاری پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران صورت گرفت. هدف از انجام این آزمایش تعیین نقطه ی بهینه پتانسیل آب موجود در خاک به منظور دستیابی به حداکثر رشد و عملکرد خیار گلخانه ای است. سه آستانه پتانسیل 25 ،45 و 65 سانتی بار جهت شروع آبیاری مورد مقایسه قرار گرفتند. میزان حجم آب مصرفی در نقطه پتانسیلی 25 سانتی بار، 24/1 برابر بیشتر از نقطه پتانسیلی 45 سانتی بار و 03/2 برابر بیشتر از نقطه پتانسیلی 65 سانتی بار بود. تغییر در پتانسیل آب موجود در خاک سبب تغییر در کارایی مصرف آب گردید و با کاهش میزان حجم آب مصرفی کارایی مصرف آب افزایش یافت به طوریکه میزان کارایی مصرف آب در نقطه پتانسیلی 65 سانتی بار 48 درصد بیشتر از نقطه پتانسیلی 25 سانتی بار و 46 درصد بیشتر از نقطه پتانسیلی 45 سانتی بار بود. پتانسیل بیشتر آب در خاک سبب افزایش رشد رویشی گردید. کیفیت محصول رضایت بخش بود و تحت تاثیر سطوح مختلف رطوبتی خاک قرار نگرفت. در تیمار نقطه پتانسیلی 65 سانتی بار چون میزان کارایی مصرف آب نسبت به دو تیمار دیگر 48 درصد بیشتر بود و از طرفی دیگر چون کاهش کیفیت میوه رخ نداد در نتیجه نقطه پتانسیلی 65 سانتی بار نقطه ای بهینه جهت آبیاری خیار گلخانه ای قابل توصیه است.
اعظم کریمی افشار؛ مجتبی دلشاد؛ مصباح بابالار
دوره 40، شماره 2 ، شهریور 1388
چکیده
این مطالعه به منظور ارزیابی پاسخ دو رقم گوجه‌فرنگی خوشه‌ای به محلول‌های غذایی با سطوح مختلف هدایت الکتریکی (EC) و درک بهتر واکنش این محصول به محلول‌هایی با EC های ثابت یا متغیر انجام شد. بدین منظور دو رقم گوجه‌فرنگی گلخانه‌ای (رازان و ارگون) در سیستم آبکشت در بستر پرلیت کشت شدند. گیاهان کشت شده با محلول‌های غذایی با EC های ثابت 2 و 3 میلی ...
بیشتر
این مطالعه به منظور ارزیابی پاسخ دو رقم گوجه‌فرنگی خوشه‌ای به محلول‌های غذایی با سطوح مختلف هدایت الکتریکی (EC) و درک بهتر واکنش این محصول به محلول‌هایی با EC های ثابت یا متغیر انجام شد. بدین منظور دو رقم گوجه‌فرنگی گلخانه‌ای (رازان و ارگون) در سیستم آبکشت در بستر پرلیت کشت شدند. گیاهان کشت شده با محلول‌های غذایی با EC های ثابت 2 و 3 میلی موس و یا با محلول‌هایی با EC های متغیر5/1، 2 و3 میلی‌موس بر سانتیمتر در طول روز تغذیه شدند. اساس تغییرات در تیمار EC متغیر، تبخیر و تعرق گیاهان براساس میزان تابش نور بود. یافته‌های این تحقیق نشان داد که استفاده از محلول‌های غذایی با EC های متغیر در طول روز می‌تواند میزان مواد جامد محلول (TSS) میوه‌ها را بهبود بخشد. تیمارهای محلول غذایی از نظر میزان دیگر صفات کیفی (سفتی، pH، اسیدیته قابل تیتراسیون و ویتامین ث میوه) و عملکرد تفاوت معنی‌داری نشان ندادند. عدم مشاهده تفاوت معنی‌دار در عملکرد تیمار ECهای متغیر نسبت به تیمار EC رایج (3 میلی‌موس بر سانتیمتر) امکان صرفه جویی در نمک‌های مورد استفاده برای تهیه محلول غذایی جهت پرورش گوجه‌فرنگی در سیستم آبکشت را نشان می‌دهد. ارقام مورد استفاده در این تحقیق تفاوت معنی‌داری از نظر عملکرد میوه‌های درجه 1، درجه 2 و عملکرد کل و برخی صفات کیفی نشان دادند. رقم ارگون دارای عملکرد بالاتر و رقم رازان دارای محتوی TSS بیشتری بود.
