خدیجه احمدی اقدم؛ علی رضا مطلبی آذر؛ فریبرز زارع نهندی؛ غلامرضا گوهری
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بهینه‌سازی محیط کشت برای ریشه‌زایی ریز نمونههای پایه پیرودوارف گلابی در شرایط درون‌شیشه‌ای انجام شد. برای بررسی میزان ریشه‌زایی، ریز نمونه‌هایی به طول 2 سانتی‌متر به‌طور جداگانه در محیط کشت MS و ½ MS حاوی غلظتهای مختلف ایندول بوتیریک اسید (صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلی‌گرم در لیتر) و پوتریسین (صفر، 25، 50 و 75 میلی‌گرم ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بهینه‌سازی محیط کشت برای ریشه‌زایی ریز نمونههای پایه پیرودوارف گلابی در شرایط درون‌شیشه‌ای انجام شد. برای بررسی میزان ریشه‌زایی، ریز نمونه‌هایی به طول 2 سانتی‌متر به‌طور جداگانه در محیط کشت MS و ½ MS حاوی غلظتهای مختلف ایندول بوتیریک اسید (صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلی‌گرم در لیتر) و پوتریسین (صفر، 25، 50 و 75 میلی‌گرم در لیتر) کشت گردیدند. بر اساس نتایج مقایسه میانگین دادهها، درصد ریشه‌زایی و طول ریشه‌های باززایی شده در محیط کشت ½ MS به ترتیب 67/41 و 30/12 درصد بیشتر از محیط کشت MS بود. بررسی اثر ایندول بوتیریک اسید و پوتریسین بر ریشه‌زایی شاخساره‌های پیرودوارف نشان داد استفاده همزمان از این دو تنظیم‌کننده رشدی برای ریشه‌زایی ریزنمونه‌های درون‌شیشه‌ای ضروری می‌باشد و در محیط کشت فاقد تنظیم‌کننده رشد هیچ نوع ریشه‌زایی مشاهده نشد. در هر دو نوع محیط کشت (MS و ½ MS) بالاترین درصد ریشه‌زایی در تیمار 5/0 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین حاصل شد. میزان رشد شاخساره‌های کشت شده گلابی پیرودوارف در محیط کشت MS و ½ MS تقریباً مشابه بود با این حال در ترکیب 5/0 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین بالاترین رشد ثبت گردید. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، محیط کشت ½ MS همراه با 5/0 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین، بهترین ترکیب تیماری برای دستیابی به حداکثر ریشه‌زایی در شاخساره‌های درون‌شیشه‌ای پایه پیرودوارف بود.
میثم محمدی؛ میترا اعلایی؛ مهدی صیدی
چکیده
به منظور حفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی گل‌های شاخه‌بریده ژربرا پس از برداشت، آزمایشی به‌صورت کرتهای خردشده بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سال 1397 در گروه علوم باغبانی دانشگاه ایلام با چهار تکرار طراحی و اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل محلول‌پاشی قبل از برداشت توسط تیمارهای اسپرمین دو میلیمولار و گاما آمینوبوتیریک اسید (گابا) ...
بیشتر
به منظور حفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی گل‌های شاخه‌بریده ژربرا پس از برداشت، آزمایشی به‌صورت کرتهای خردشده بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سال 1397 در گروه علوم باغبانی دانشگاه ایلام با چهار تکرار طراحی و اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل محلول‌پاشی قبل از برداشت توسط تیمارهای اسپرمین دو میلیمولار و گاما آمینوبوتیریک اسید (گابا) یک میلیمولار هر کدام به‌صورت دو مرحله محلول‌پاشی (زمان ظهور شاخه گلدهنده و 7 روز پس از آن) و سه مرحله محلول‌پاشی (زمان ظهور شاخه گلدهنده، 5 و 10 روز پس از آن) به‌عنوان کرت فرعی بودند که همراه با نمونههای شاهد طی صفر، 3، 6 و 9 روز پس از برداشت به عنوان کرت اصلی آزمایش در دمای 1±22 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 65 تا70 درصد مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد تیمارهای اسپرمین سه مرحله محلول‌پاشی، اسپرمین دو مرحله محلول‌پاشی، گابا سه مرحله محلول‌پاشی و گابا دو مرحله محلول‌پاشی به‌ترتیب بین 5/3 تا یک روز عمر گلجایی را نسبت به شاهد افزایش دادند و باعث حفظ کیفیت پس از برداشت گل‌ها شدند. همچنین نتایج نشان داد که در روز نهم بررسی بیشترین وزن تر، جذب محلول گلجایی، مواد جامد محلول، پروتئین، فنل و فلاونوئید کل، فعالیت آنزیم‌های کاتالاز (CAT)، گایاکل پراکسیداز (GPX)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و فنیل‌آلانین آمونیالیاز (PAL) و همچنین کمترین نشت یونی، محتوای مالون‌دی‌آلدهید (MDA) و فعالیت آنزیم پلیفنل اکسیداز (PPO) به‌ترتیب در تیمارهای فوق مشاهده گردید. بنابراین استفاده از تیمار اسپرمین در سه مرحله محلول‌پاشی به‌عنوان برترین تیمار و به‌عنوان برنامهای کاربردی در جهت افزایش عمر گلجایی گل‌های شاخه‌بریده ژربرا رقم "Stanza" توصیه میگردد.
سمیه نجارزاده؛ جابر پناهنده؛ سعیده علیزاده سالطه؛ فریبرز زارع نهندی
چکیده
نعناع فلفلی با نام علمیL. Mentha piperita از خانوادۀ Lamiaceae از جمله گیاهان دارویی و معطری است که اسانس آن در صنایع مختلف داروسازی استفاده میشود. به‌منظور ارزیابی برخی شاخصهای فیزیولوژیکی و اسانس نعناع فلفلی آزمایشی به‌صورت فاکتوریل با استفاده از تیمارهای اسید سالیسیلیک (0، 1/0، 1 میلیمولار) و پوتریسین (0، 1/0، 1 میلیمولار) در قالب ...
بیشتر
نعناع فلفلی با نام علمیL. Mentha piperita از خانوادۀ Lamiaceae از جمله گیاهان دارویی و معطری است که اسانس آن در صنایع مختلف داروسازی استفاده میشود. به‌منظور ارزیابی برخی شاخصهای فیزیولوژیکی و اسانس نعناع فلفلی آزمایشی به‌صورت فاکتوریل با استفاده از تیمارهای اسید سالیسیلیک (0، 1/0، 1 میلیمولار) و پوتریسین (0، 1/0، 1 میلیمولار) در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. همۀ صفات در دو چین ارزیابی شدند. نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش نشان داد که میانگین همۀ صفات (به‌جز نسبت سبزینۀ (کلروفیل) a/b، کاروتنوئید، آنتوسیانین و مواد جامد محلول) در چین اول به‌طور معنی‌داری بیشتر از چین دوم بودند. کاربرد غلظتهای مختلف اسید سالیسیلیک منجر به کاهش میزان سبزینۀ کل و a، کارتنوئید و آنتوسیانین شد. همچنین تیمارهای 1/0 و 1 میلیمولار اسید سالیسیلیک درصد اسانس شاخسارۀ نعناع فلفلی را در مقایسه با مصرف نکردن آن، 02/16و 91/32 درصد و نیز درصد اسانس برگ گیاه را نسبت به شاهد، 54/2 و 66/29 درصد افزایش داد. با افزایش مقادیر پوتریسین، عملکرد تر و خشک در واحد سطح، سبزینۀa ، سبزینۀ کل، کاروتنوئید و درصد اسانس برگ افزایش یافت. با به‌کارگیری 1 میلیمولار پوتریسین میزان آنتوسیانین و درصد اسانس برگ در مقایسه با شاهد به ترتیب 91/33 و 36/21 درصد افزایش یافت. افزون بر آن اثر متقابل دو عامل مورد بررسی روی عملکرد تر در واحد سطح، سبزینۀ a وb، سبزینۀ کل، کاروتنوئید، آنتوسیانین، مواد جامد محلول و اثر متقابل سه عامل بر عملکرد خشک در واحد سطح، کاروتنوئید و مواد جامد محلول معنیدار بودند.
