میثم محمدی؛ میترا اعلایی؛ مهدی صیدی
چکیده
به منظور حفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی گل‌های شاخه‌بریده ژربرا پس از برداشت، آزمایشی به‌صورت کرتهای خردشده بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سال 1397 در گروه علوم باغبانی دانشگاه ایلام با چهار تکرار طراحی و اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل محلول‌پاشی قبل از برداشت توسط تیمارهای اسپرمین دو میلیمولار و گاما آمینوبوتیریک اسید (گابا) ...
بیشتر
به منظور حفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی گل‌های شاخه‌بریده ژربرا پس از برداشت، آزمایشی به‌صورت کرتهای خردشده بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سال 1397 در گروه علوم باغبانی دانشگاه ایلام با چهار تکرار طراحی و اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل محلول‌پاشی قبل از برداشت توسط تیمارهای اسپرمین دو میلیمولار و گاما آمینوبوتیریک اسید (گابا) یک میلیمولار هر کدام به‌صورت دو مرحله محلول‌پاشی (زمان ظهور شاخه گلدهنده و 7 روز پس از آن) و سه مرحله محلول‌پاشی (زمان ظهور شاخه گلدهنده، 5 و 10 روز پس از آن) به‌عنوان کرت فرعی بودند که همراه با نمونههای شاهد طی صفر، 3، 6 و 9 روز پس از برداشت به عنوان کرت اصلی آزمایش در دمای 1±22 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 65 تا70 درصد مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد تیمارهای اسپرمین سه مرحله محلول‌پاشی، اسپرمین دو مرحله محلول‌پاشی، گابا سه مرحله محلول‌پاشی و گابا دو مرحله محلول‌پاشی به‌ترتیب بین 5/3 تا یک روز عمر گلجایی را نسبت به شاهد افزایش دادند و باعث حفظ کیفیت پس از برداشت گل‌ها شدند. همچنین نتایج نشان داد که در روز نهم بررسی بیشترین وزن تر، جذب محلول گلجایی، مواد جامد محلول، پروتئین، فنل و فلاونوئید کل، فعالیت آنزیم‌های کاتالاز (CAT)، گایاکل پراکسیداز (GPX)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و فنیل‌آلانین آمونیالیاز (PAL) و همچنین کمترین نشت یونی، محتوای مالون‌دی‌آلدهید (MDA) و فعالیت آنزیم پلیفنل اکسیداز (PPO) به‌ترتیب در تیمارهای فوق مشاهده گردید. بنابراین استفاده از تیمار اسپرمین در سه مرحله محلول‌پاشی به‌عنوان برترین تیمار و به‌عنوان برنامهای کاربردی در جهت افزایش عمر گلجایی گل‌های شاخه‌بریده ژربرا رقم "Stanza" توصیه میگردد.
داود عطایی؛ روح انگیز نادری؛ عزیزالله خندان میرکوهی
چکیده
این آزمایش باهدف بررسی تأثیر محلول‌پاشی برگی پوترسین در مرحلۀ پیش از برداشت بر کیفیت رویشی و ویژگیهای پس از برداشت گل شاخه‌بریدۀ لیزیانتوس رقم میاریچی گرند وایت انجام شد. گیاهان در گلدانهای محتوای خاک زراعی، ماسه و خاک‌برگ پوسیده با نسبت 1:1:1 حجمی کشت شدند. تیمارها در مرحلۀ پیش از برداشت شامل پوترسین با چهار غلظت 0 (شاهد)، ...
بیشتر
این آزمایش باهدف بررسی تأثیر محلول‌پاشی برگی پوترسین در مرحلۀ پیش از برداشت بر کیفیت رویشی و ویژگیهای پس از برداشت گل شاخه‌بریدۀ لیزیانتوس رقم میاریچی گرند وایت انجام شد. گیاهان در گلدانهای محتوای خاک زراعی، ماسه و خاک‌برگ پوسیده با نسبت 1:1:1 حجمی کشت شدند. تیمارها در مرحلۀ پیش از برداشت شامل پوترسین با چهار غلظت 0 (شاهد)، 5/0، 1 و 2 میلیمولار بودند که در مرحلۀ انگیزش غنچه انجام شد. صفات مربوط به کیفیت رویشی شامل طول و قطر غنچه، ارتفاع ساقۀ گلدهنده و وزن تر و خشک آن، سطح برگ و محتوای سبزینه (کلروفیل) بودند. نتایج نشان داد، تیمار پوترسین منجر به افزایش بسیاری از ویژگیها مانند طول و قطر غنچه، ارتفاع ساقۀ گلدهنده و وزن تر و خشک آن، سطح برگ و محتوای سبزینۀ برگ نسبت به تیمار شاهد شد. همچنین در بین غلظتها پوترسین 2 میلیمولار بیشترین تأثیر را بر عاملهای اندازهگیریشده داشتند. به‌منظور بررسی تأثیر تیمارهای پیش از برداشت پوترسین بر ویژگیهای پس از برداشت گل شاخه‌بریدۀ لیزیانتوس، گل‌ها در مرحلهای که دو غنچۀ آن به‌طور کامل باز شدند، برداشت شدند. نتایج نشان داد، تیمارهای پیش از برداشت منجر به افزایش عمر گلجایی، حفظ بهتر وزن تر نسبی و جذب آب نسبی نسبت به تیمار شاهد شدند. همچنین کاهش میزان نشت یونی، تجمع کمتر مالوندیآلدئید، فعالیت کمتر آنزیم لیپوکسیژناز، تجمع کمتر H2O2 و بهبود آنزیم‌های پاداکسندۀ (آنتی‌اکسیدان) کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در غلظت 2 میلیمولار پوترسین نسبت به تیمار شاهد به دست آمد.
امین صادقی؛ فاطمه نصیبی؛ همایون فرهمند؛ فخر السادات حسینی تربتی
چکیده
در این بررسی آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار برای بررسی تأثیر غلظت‌های مختلف هیدروژن پراکسید (600،400،200 میکرومولار) بر عمر گلجایی (vase life) و بهبود کیفیت پس از برداشت گل شاخه‌بریدۀ آلسترومریا انجام شد. همۀ غلظت‌های به‌کاررفتۀ هیدروژن پراکسید (H2O2) عمر گلجایی را افزایش داد که بیشترین عمر گلجایی در تیمار هیدروژن پراکسید 600 میکرومولار ...
بیشتر
در این بررسی آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار برای بررسی تأثیر غلظت‌های مختلف هیدروژن پراکسید (600،400،200 میکرومولار) بر عمر گلجایی (vase life) و بهبود کیفیت پس از برداشت گل شاخه‌بریدۀ آلسترومریا انجام شد. همۀ غلظت‌های به‌کاررفتۀ هیدروژن پراکسید (H2O2) عمر گلجایی را افزایش داد که بیشترین عمر گلجایی در تیمار هیدروژن پراکسید 600 میکرومولار مشاهده شد که هفت روز بیشتر از گل‌های شاهد بود. هیدروژن پراکسید همچنین باعث کاهش پژمردگی گلچه‌ها، میزان MDA و کاهش هدررفت آب در مقایسه با گل‌های شاهد شد. درحالی‌که فعالیت آنزیم‌های آسکوربات پراکسیداز وگایاکول پراکسیداز را در گلبرگ‌ها افزایش داد. فعالیت آنزیم کاتالاز تنها در تیمار 600 میکرومولار افزایش معنی‌دار داشت. سنجش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز نشان داد که هیدروژن پراکسید فعالیت این آنزیم را در گلبرگ‌ها به میزان معنی‌داری نسبت به گل‌های شاهد کاهش داده است. داده‌های به‌دست‌آمده از این پژوهش نشان داد، کاربرد هیدروژن پراکسید برون‌زا در غلظت‌های بهینه به‌عنوان یک مولکول سیگنال عمل کرده و از راه کاهش پراکسیداسیون لیپید، القاء فعالیت آنزیم‌های پاداکسنده (آنتی‌اکسیدان) و جلوگیری از فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز باعث افزایش عمر گلجایی و بهبود کیفیت پس از برداشت گل آلسترومریا شد.
داود هاشم آبادی؛ حمیده باقری؛ محمدرضا شفیعی؛ محدثه رضا علی پور
چکیده
میخک یکی از پرطرفدارترین گل‌های تولیدی در سطح جهان است. انسداد آوندهای چوبی و تنش آبی از مهم‌ترین دلایل کاهش ماندگاری پس از برداشت این گل شاخه‌بریده است. این پژوهش با هدف تأثیر عصارۀ گیاهی مورخوش با غلظت‌های (0، 10، 20 و 30 درصد) و 8-هیدروکسی کینولین سولفات با غلظت‌های (0، 200، 400 و 600 میلی‌گرم در لیتر) روی عمر گلجایی (Vase life) میخک‌های بریدۀ ...
بیشتر
میخک یکی از پرطرفدارترین گل‌های تولیدی در سطح جهان است. انسداد آوندهای چوبی و تنش آبی از مهم‌ترین دلایل کاهش ماندگاری پس از برداشت این گل شاخه‌بریده است. این پژوهش با هدف تأثیر عصارۀ گیاهی مورخوش با غلظت‌های (0، 10، 20 و 30 درصد) و 8-هیدروکسی کینولین سولفات با غلظت‌های (0، 200، 400 و 600 میلی‌گرم در لیتر) روی عمر گلجایی (Vase life) میخک‌های بریدۀ رقم ’وایت لایبرتی‘ در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایۀ طرح کامل تصادفی انجام شد و ویژگیهایی همچون عمر گلجایی، درصد وزن خشک، کاهش وزن تر، جذب محلول، شمارش باکتری در محلول و انتهای ساقه، رنگیزۀ کاروتنوئید گلبرگ، میزان اتیلن و پروتئین گلبرگ ارزیابی شد. نتایج نشان داد که بیشترین عمر گلجایی مربوط به اثر دوجانبه 30 درصد عصارۀ مورخوش + 200 میلی‌گرم در لیتر 8-هیدروکسی کینولین سولفات بود که عمر گل‌های شاخه‌بریدۀ میخک را 87/7 روز نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. همچنین نتایج نشان داد، عصارۀ مورخوش در غلظت‌های 20 و 30 درصد بیشترین تأثیر را در افزایش طول عمر گلجایی نسبت به گل‌های تیمارشده با 8-هیدروکسی کینولین سولفات دارد.
موسی سلگی؛ منصور قربانپور
چکیده
در این پژوهش نانوذرات نقرۀ تولید‌شده با استفاده از عصارۀ گلبرگهای زعفران در 3 آزمایش جداگانه در جلوگیری از رشد باکتریهای موجود در محلول نگهدارنده با هدف افزایش عمر گلجایی گل شاخه‌بریدۀ رز رقم ’وایت نااُمی‘ به کار برده شد. در آزمایش اول تأثیر نسبتهای مختلف نانوذرات نقره و عصارۀ گلبرگهای زعفران (1:20، 1:5 و 1:2) بر ...
بیشتر
در این پژوهش نانوذرات نقرۀ تولید‌شده با استفاده از عصارۀ گلبرگهای زعفران در 3 آزمایش جداگانه در جلوگیری از رشد باکتریهای موجود در محلول نگهدارنده با هدف افزایش عمر گلجایی گل شاخه‌بریدۀ رز رقم ’وایت نااُمی‘ به کار برده شد. در آزمایش اول تأثیر نسبتهای مختلف نانوذرات نقره و عصارۀ گلبرگهای زعفران (1:20، 1:5 و 1:2) بر جلوگیری از رشد مهم‌ترین باکتریهای آلودۀ سازندۀ محلولهای نگهدارنده شامل Bacillus subtilus، Bacillus cereu، Acinetobacter، Pseudomonads fluorescensوPseudomonas aeruginosa به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. نتایج نشان داد تأثیر نسبتهای به‌کار‌رفته بر میزان رشد باکتریها معنادار است. عصارۀ گلبرگهای زعفران هیچ‌گونه اثر ضد باکتری نداشت و غلظت‌های 1:5 و 1:20 بیشترین اثر بازدارندگی رشد را در باکتریهای گرم مثبت نشان دادند. در آزمایشهای دوم و سوم نیز تأثیر نسبتهای مختلف نانوذرات نقره بر عمر گلجایی، وزن تر نسبی و میزان محلول جذب‌شدۀ نسبی گل شاخه‌بریدۀ رز رقم ’وایت نااُمی‘ با کاربرد دو روش دائمی و کوتاه‌مدت بررسی شد. نتایج نشان داد که نسبتهای کم نانوذرات نقرۀ استفاده‌شده به‌ویژه 1:20 به‌طور معناداری با افزایش وزن تر نسبی سبب افزایش عمر گلجایی تقریباً دو برابری در مقایسه با شاهد شد.
اسماعیل چمنی؛ زهرا سادات نبوی مهاجر
چکیده
این پژوهش به‌منظور مطالعۀ تأثیر غلظت‌های مختلف تیوسولفات نقره (02/0، 05/0، 1/0، 25/0، 5/0، 75/0، 1 و 2 میلیمولار)، اسید هومیک (100، 500 و 1000میلی‌گرم بر لیتر)، نانوسیلور ( 5، 10 و 25 میلی‌گرم بر لیتر)، ساکارز (1، 5/2 و 5 درصد)، اسید سالیسیلیک (1، 2 و 4 میلیمولار) و اتیلن (0، 1، 10 و 100 میکرولیتر بر لیتر) بر طول عمر و برخی صفات کیفی گل بریدۀ نرگس رقم داچ مستر ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور مطالعۀ تأثیر غلظت‌های مختلف تیوسولفات نقره (02/0، 05/0، 1/0، 25/0، 5/0، 75/0، 1 و 2 میلیمولار)، اسید هومیک (100، 500 و 1000میلی‌گرم بر لیتر)، نانوسیلور ( 5، 10 و 25 میلی‌گرم بر لیتر)، ساکارز (1، 5/2 و 5 درصد)، اسید سالیسیلیک (1، 2 و 4 میلیمولار) و اتیلن (0، 1، 10 و 100 میکرولیتر بر لیتر) بر طول عمر و برخی صفات کیفی گل بریدۀ نرگس رقم داچ مستر در دو آزمایش جداگانه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تکرار در آزمایشگاه فیزیولوژی پس از برداشت دانشگاه محقق اردبیلی انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد تیمارهای تیوسولفات نقره در غلظت های 2/0 و 5/0 میلیمولار در مقایسه با شاهد و سایر تیمارها طول عمر را 6/3 روز افزایش دادند و بیشترین اثر در حفظ وزن تر نسبی در مقایسه با شاهد و دیگر تیمارها به غلظت‌های مختلف تیوسولفات نقره تعلق داشت. کمترین تأثیر در افزایش طول عمر را غلظت‌های مختلف اسید هومیک و اسید سالیسیلیک در مقایسه با شاهد نشان داد. اما در غلظت‌های پایین نسبت به شاهد جذب محلول بیشتر بود. همچنین نتایج نشان دادند غلظت‌های پایین نانوسیلور و ساکارز بر طول عمر، جذب محلول و وزن تر نسبی تأثیر مثبت داشتهاند. نتایج نشان داد که اتیلن به‌طور معناداری طول عمر گل‌ها را کاهش می‌دهد و میزان اتیلن تولیدی توسط این گل نشان داد که گل نرگس رقم داچ مستر فرازگراست.
