علوم میوه
اصغر رمضانیان؛ پگاه احمدی؛ فریبرز حبیبی
چکیده
در این پژوهش، تأثیر پوششهای خوراکی کیتوزان، نانوکیتوزان، متیلسلولز و پکتین بر حفظ ترکیب‌های زیست فعال و افزایش ماندگاری اناردانۀ رقم رباب نیریز (Punica granatum L. cv. Rabbab-e-Neyriz) بررسی شد. اناردانهها با محلول کیتوزان 5/1 درصد، متیلسلولز 3 درصد، پکتین 3 درصد و نانوکیتوزان خالص (100 درصد) پوشانده شدند و در دمای 5 درجۀ سلسیوس به مدت 16 روز ...
بیشتر
در این پژوهش، تأثیر پوششهای خوراکی کیتوزان، نانوکیتوزان، متیلسلولز و پکتین بر حفظ ترکیب‌های زیست فعال و افزایش ماندگاری اناردانۀ رقم رباب نیریز (Punica granatum L. cv. Rabbab-e-Neyriz) بررسی شد. اناردانهها با محلول کیتوزان 5/1 درصد، متیلسلولز 3 درصد، پکتین 3 درصد و نانوکیتوزان خالص (100 درصد) پوشانده شدند و در دمای 5 درجۀ سلسیوس به مدت 16 روز نگهداری و با فاصلۀ زمانی هر چهار روز یک‌بار ارزیابی شدند. در پایان 16 روز نگهداری در دمای 5 درجۀ سلسیوس در همۀ نمونهها به‌جز نمونههای تیمارشده با کیتوزان 5/1 درصد، آلودگی قارچی مشاهده شد. بیشترین و کمترین کاهش وزن اناردانهها به ترتیب در تیمار شاهد و تیمار کیتوزان 5/1 درصد به دست آمد. پوششهای خوراکی بهویژه کیتوزان به‌طور معنیداری از کاهش میزان آنتوسیانین کل و اسید آسکوربیک اناردانهها جلوگیری کردند. فنول کل و فعالیت پاداکسندگی (آنتیاکسیدانی) آبمیوه در مدت انبارداری کاهش یافت، هرچند پوشش کیتوزان به‌طور معنیداری باعث حفظ ترکیب‌های زیست فعال شد. پوششهای خوراکی بهویژه کیتوزان باعث حفظ مواد جامد محلول، اسیدیتۀ کل و شاخص طعم آبمیوه در مقایسه با شاهد شد. در کل، تیمار کیتوزان به‌طور مؤثری باعث کاهش از دست دادن آب، کاهش ضایعات اناردانهها و حفظ ترکیب‌های زیست فعال در مدت انبارداری شد.
