علوم گیاهان زینتی
کمال غلامی پور فرد؛ هدایت زکی زاده؛ محمود قاسم نژاد؛ محسن کافی؛ فرهاد رجالی
چکیده
کشت گیاهان پوششی مناسب در مدیریت خاک و آب‌های آلوده به فلزهای سنگین می‌تواند مهم باشد. در این پژوهش، دو گونه قارچ قارچریشه‌ای یا مایکوریزا (Glomus mosseae ﻭ Glomus intraradices) بر جذب عنصر سرب، بهبود ویژگی‌های رشدی و تقویت سامانۀ پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) چهار گونه چمن سردسیری، فستوکای پابلند (Festuca aurandiance)، فستوکای آبی (Festuca ovina)، چچم چندساله ...
بیشتر
کشت گیاهان پوششی مناسب در مدیریت خاک و آب‌های آلوده به فلزهای سنگین می‌تواند مهم باشد. در این پژوهش، دو گونه قارچ قارچریشه‌ای یا مایکوریزا (Glomus mosseae ﻭ Glomus intraradices) بر جذب عنصر سرب، بهبود ویژگی‌های رشدی و تقویت سامانۀ پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) چهار گونه چمن سردسیری، فستوکای پابلند (Festuca aurandiance)، فستوکای آبی (Festuca ovina)، چچم چندساله (Lolium perenne) و علف گندمی بلند (Agropyron elongatum) بررسی شد. گیاهان تلقیح‌شده با قارچریشه با غلظت‌های مختلف سرب (0، 2000 و 3000 میکرومولار) تیمار شدند. نتایج بررسی‌ها نشان داد، قارچ قارچریشه، به‌ویژه G. intraradices، توانایی پرگنه شدن (کلونیزاسیون) با ریشۀ گونههای چمن در خاک آلوده به سرب را دارند. بیشترین درصد پرگنه شدن در گونۀ علف گندمی بلند مشاهده شد. قارچ‌های قارچریشه سبب افزایش وزن خشک اندام‌های هوایی، ریشه و میزان جذب سرب در گونههای مختلف چمن شدند. گونۀ فستوکای پابلند تلقیح‌شده با قارچ قارچریشۀ گونۀ G. intraradices بیشترین میزان جذب سرب را داشت. افزون بر این، قارچ قارچریشه مانع افزایش بیشتر پراکسید هیدروژن و مالون‌دی‌آلدئید برگ در رویارویی با تنش سرب شد و میزان فعالیت آنزیم‌های کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز را در گونههای مختلف چمن افزایش داد. درمجموع، قارچ قارچریشه توانست با تقویت سامانۀ پاداکسندگی و بهبود رشد چمن‌ها میزان سرب بیشتری را جذب کند، بدون آنکه نشانه‌های آسیب‌دیدگی نشان دهد.
علوم گیاهان دارویی
عزیزاله خندان میرکوهی؛ محمدرضا طاهری؛ فروغ ظفر فرخی؛ فرهاد رجالی
چکیده
در این بررسی مشخص شد که قارچ‌ریشة (میکوریز) آربسکولار گونة Glomus mossea CA همزیستی بهتری با گیاه زینتی استئوسپرموم (Osteospermum hybrida ‘Passion Mix’) در مقایسه با گونههای دیگر این قارچ دارد. در این پژوهش تأثیر این‌گونه از قارچ‌ریشة آربسکولار و باکتریهای محرک رشد به تنهایی و یا در ترکیب، در شرایط تنش کم‌آبی بر میزان استقرار (کلون‌سازی) در ...
بیشتر
در این بررسی مشخص شد که قارچ‌ریشة (میکوریز) آربسکولار گونة Glomus mossea CA همزیستی بهتری با گیاه زینتی استئوسپرموم (Osteospermum hybrida ‘Passion Mix’) در مقایسه با گونههای دیگر این قارچ دارد. در این پژوهش تأثیر این‌گونه از قارچ‌ریشة آربسکولار و باکتریهای محرک رشد به تنهایی و یا در ترکیب، در شرایط تنش کم‌آبی بر میزان استقرار (کلون‌سازی) در ریشه و شاخص‌های کمی و کیفی رشد و میزان فسفر در بافت گیاه بررسی شد. آزمایش در شرایط گلخانهای به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در طی دو سال انجام گرفت. نتایج نشان داد گیاهان تلقیح‌شده با قارچریشه رشد بیشتری در مقایسه با گیاهان تلقیح نشده داشتند. بنابر نتایج، این ریزموجود تنها در سطح آبیاری70درصد ظرفیت زراعی قادر به بهبود این شاخصها در گیاه بود و در سطوح آبیاری 40درصد ظرفیت زراعی هرچند که استئوسپرموم توانست به رشد خود ادامه دهد اما بهرهگیری از این ریزموجود نقش مؤثری در بهبود رشد گیاه نداشت. همچنین تأثیر همافزایی بین قارچ و باکتریهای محرک رشد مشاهده شد بنابراین بهکارگیری قارچریشه و باکتریهای محرک رشد و استفاده از سطح بهینة آبیاری، می‌تواند در بهبود شاخص‌های رشد گیاه استئوسپرموم سودمند باشد.
عزیزاله خندان میرکوهی؛ فروغ ظفرفرخی؛ محمدرضا طاهری؛ فرهاد رجالی
چکیده
به‌منظور بررسی اثر گونههای مختلف قارچ آرباسکولار میکوریز بر کارایی جذب آب و برخی شاخص‌های رشد گیاه زینتی استئوسپرموم، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با شش تکرار در شرایط گلخانهای اجرا شد. همزیستی تعداد 22 گونه قارچ میکوریزی مختلف با این گیاه در این آزمایش مطالعه شد. نتایج نشان داد که قارچ آرباسکولار ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر گونههای مختلف قارچ آرباسکولار میکوریز بر کارایی جذب آب و برخی شاخص‌های رشد گیاه زینتی استئوسپرموم، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با شش تکرار در شرایط گلخانهای اجرا شد. همزیستی تعداد 22 گونه قارچ میکوریزی مختلف با این گیاه در این آزمایش مطالعه شد. نتایج نشان داد که قارچ آرباسکولار میکوریز Glomus mossea CA و Glomus mossea st6 نسبت به قارچ‌های دیگر اثر قابل توجهی بر شاخص‌های رشدی استئوسپرموم داشت. تلقیح گیاهان با قارچ Glomus mossea CA کارایی مصرف آب در گیاه را نسبت به گونههای دیگر افزایش داد. در قارچ Glomus sp.St2 نیز به‌رغم میزان کلون‌سازی کم آن با گیاه استئوسپرموم و عدم تأثیر مثبت آن در ویژگی‌های ریشۀ این گیاه، کارایی جذب آب بالایی مشاهده شد. قارچ‌های Glomus mossea St2 و Glomus sp St2 رابطۀ همزیستی مؤثری با این گیاه نداشتند و تأثیر دیگر گونههای میکوریزی در حد متوسط بود. علاوه بر آن گیاهان تلقیح‌شده با قارچ Glomus mossea st6 نسبت به گیاهان تلقیح‌شده با گونههای دیگر، به‌طور معناداری وزن تر ریشه، طول ریشه و سطح ریشۀ بیشتری داشتند. بنابراین، نشان داده شد که تلقیح گیاه استئوسپرموم با گونههای مختلف قارچ آرباسکولار میکوریز بسته به گونۀ استفاده‌شده منجر به بهبود برخی شاخص‌های رویشی در این گیاه میشود و ثابت شد که گیاه زینتی استئوسپرموم در پاسخ به گونههای مختلف قارچ‌های آرباسکولار میکوریز واکنش متفاوتی نشان میدهد.
نغمه دانشور حکیمی میبدی؛ محسن کافی؛ علی نیکبخت؛ فرهاد رجالی
دوره 42، شماره 4 ، اسفند 1390، ، صفحه 403-412
چکیده
امروزه استفاده از تحریککنندههای زیستی مانند ترکیبات هوموسی در مدیریت چمن مرسوم شده است. از اهداف استفاده از این ترکیبات، افزایش استقرار چمن و تحریک آن به تحمل تنش است. هدف از انجام این آزمایش مطالعه تأثیر هومیک اسید بر بهبود برخی از فاکتورهای رشدی چمن بود و به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در شرایط کنترل شده ...
بیشتر
امروزه استفاده از تحریککنندههای زیستی مانند ترکیبات هوموسی در مدیریت چمن مرسوم شده است. از اهداف استفاده از این ترکیبات، افزایش استقرار چمن و تحریک آن به تحمل تنش است. هدف از انجام این آزمایش مطالعه تأثیر هومیک اسید بر بهبود برخی از فاکتورهای رشدی چمن بود و به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در شرایط کنترل شده اجرا شد. بذرها در گلدانهای پلیاتیلن کشت شدند و بعد از استقرار گیاهان با محلول آماده شده هومیک اسید از نوع لئوناردیت در غلظت‌های 0، 100، 400 و 1000 میلیگرم در لیتر به صورت ماهیانه اسپری شدند. تا نه هفته بعد از زمان شروع تیمار صفاتی همچون ارتفاع، وزن تر و خشک، برخی عناصر ماکرو و میکرو و کیفیت ظاهری نمونهها مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد هومیک اسید در غلظت‌های 100 و 400 بهتر از غلظت 1000 میلیگرم در لیتر عمل کرد. غلظت‌های 100 میلیگرم در لیتر بر صفات وزن تر، وزن خشک و کیفیت ظاهری و 400 میلیگرم در لیتر بر میزان آهن و پتاسیم تأثیر معنی‌داری داشتند. دو غلظت 400 و 1000 میلیگرم در لیتر هومیک اسید با گذشت زمان تأثیر بهتری بر میزان جذب عنصر روی داشتند. هیچ کدام از غلظتها تأثیری بر مقدار فسفر نداشتند. همچنین افزایش در میزان غلظت هومیک اسید موجب کاهش در میزان ارتفاع شد.
سودابه مفاخری؛ رضا امیدبیگی؛ فاطمه سفیدکن؛ فرهاد رجالی
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 245-254
چکیده
به منظور بررسی اثر کودهای زیستی بر برخی فاکتورهای فیزیولوژیکی، مورفولوژیکی و مقدار اسانس گیاه دارویی بادرشبی (Dracocephalum moldavica) آزمایشی به صورت فاکتوریل سه عاملی با استفاده از عامل‌های ورمی‌کمپوست (صفر، 15 و 30 درصد حجم گلدان)، ازتوباکتر (کاربرد و عدم کاربرد) و بیوفسفات (کاربرد و عدم کاربرد) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با دوازده ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر کودهای زیستی بر برخی فاکتورهای فیزیولوژیکی، مورفولوژیکی و مقدار اسانس گیاه دارویی بادرشبی (Dracocephalum moldavica) آزمایشی به صورت فاکتوریل سه عاملی با استفاده از عامل‌های ورمی‌کمپوست (صفر، 15 و 30 درصد حجم گلدان)، ازتوباکتر (کاربرد و عدم کاربرد) و بیوفسفات (کاربرد و عدم کاربرد) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با دوازده تیمار و چهار تکرار در سال زراعی 88-1387 به صورت گلدانی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس به اجرا درآمد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بالاترین سرعت سبز شدن (94/11 روز)، سریع‌ترین زمان گلدهی (81/88 روز)، بیشترین ارتفاع بوته (05/50 سانتی‌متر)، بیشترین وزن تر (56/44 گرم)، بیشترین وزن خشک (049/12 گرم)، بالاترین میزان اسانس (74/0 درصد)، و بیشترین عملکرد اسانس (34/0 میلی‌لیتر در گلدان) در سطح سوم ورمی‌کمپوست (30% حجم گلدان) حاصل شد. همچنین بیشترین مقدار بذر در بوته (47/4 گرم) در تیمار اثر متقابل سطح دوم ورمی‌کمپوست و کاربرد بیوفسفات زیستی، مشاهده شد. تیمار کود بیوفسفات اثر معنی‌داری بر سرعت سبز شدن بذرها و مقدار کلروفیل برگ نشان داد. همچنین اثر متقابل بیوفسفات و ورمی‌کمپوست تأثیر معنی‌داری بر وزن خشک، وزن بذر در بوته، مقدار فتوسنتز و میزان کلروفیل برگ داشت.
