علیرضا رحیمی؛ علی عبادی؛ محمدرضا فتاحی مقدم؛ مجید اسمعیلی؛ اورنگ خادمی؛ امید گودرزی
چکیده
در این تحقیق به‌منظور دستیابی به نژادگان (ژنوتیپ)های برتر برای کاربردهای تازه‌خوری و کشمشی، چهار رقم بی‌دانۀ ایرانی به‌عنوان والد پدری و هفت رقم دانه‌دار به‌عنوان والد مادری با یکدیگر تلاقی داده شدند. از مجموع 1400 نتاج به‌دست‌آمده به ترتیب 322 و 419 نتاج به‌دست‌آمده از 28 نوع تلاقی در طی دو سال 1389 و 1390، در کنار والد پدری و همچنین رقم‌های ...
بیشتر
در این تحقیق به‌منظور دستیابی به نژادگان (ژنوتیپ)های برتر برای کاربردهای تازه‌خوری و کشمشی، چهار رقم بی‌دانۀ ایرانی به‌عنوان والد پدری و هفت رقم دانه‌دار به‌عنوان والد مادری با یکدیگر تلاقی داده شدند. از مجموع 1400 نتاج به‌دست‌آمده به ترتیب 322 و 419 نتاج به‌دست‌آمده از 28 نوع تلاقی در طی دو سال 1389 و 1390، در کنار والد پدری و همچنین رقم‌های پرلت و فلیم سیدلس ارزیابی و مقایسه شدند. برای ارزیابی نتاج از هر بوته سه خوشه به‌طور تصادفی انتخاب و صفات مربوط به خوشه برای آن‌ها ثبت شد. از هر خوشه پنج حبه به تصادف انتخاب و صفات مربوط برای آن‌ها ثبت شد. نتاج به‌دست‌آمده به چهار کلاس بی‌دانه، تا حدی بی‌دانه، تا حدی دانه‌دار و کامل دانه‌دار تقسیم شدند. برخی از نتاج بی‌دانه صفات مطلوبی از جمله بزرگ و گوشتی بودن حبه‌ها، زودرسی، استحکام خوب حبه به خوشه و تراکم کمتر حبه‌ها در خوشه، داشتند. در بین کل نتاج ارزیابی‌شدۀ برخی نژادگان‌ها (B182، N191، J107، B180، K79، C88، L55، A170، M90، L196 و L207) در کلاس بی‌دانه قرار گرفتند که در بین آن‌ها نژادگان B182 بزرگ‌ترین وزن حبه (2/2گرم) را داشت. همچنین نژادگان‌های مطلوبی چون J113، M91، A196، S66، I116، B186، A201، E148، H3، C95، J69، E159 و N165 در کلاس تا حدی بی‌دانه قرار گرفتند که در بین آن‌ها نژادگان J113 بزرگ‌ترین وزن حبه (9/2گرم) را داشت.
مجید اسمعیلی؛ رضا صالحی؛ مصباح بابالار؛ محمدرضا طاهری؛ حسین محمدی
چکیده
در این پژوهش تأثیر پایة Ace و سطوح مختلف نیتروژن (60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار) بر رشد رویشی، عملکرد، ویژگی‌های کیفی میوه، غلظت نیتروژن برگ و میوة طالبی رقم سمسوری در شرایط مزرعه ای به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال 1392 ارزیابی شد. افزایش میزان نیتروژن از 60 کیلوگرم به 120 کیلوگرم، موجب 4/23درصد افزایش در عملکرد ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر پایة Ace و سطوح مختلف نیتروژن (60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار) بر رشد رویشی، عملکرد، ویژگی‌های کیفی میوه، غلظت نیتروژن برگ و میوة طالبی رقم سمسوری در شرایط مزرعه ای به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال 1392 ارزیابی شد. افزایش میزان نیتروژن از 60 کیلوگرم به 120 کیلوگرم، موجب 4/23درصد افزایش در عملکرد کل بازارپسند شد، درحالی‌که با افزایش میزان نیتروژن از 120 کیلوگرم به 180 کیلوگرم در هکتار، عملکرد بازارپسند 7/19درصد کاهش یافت. عملکرد کل بازارپسند در گیاهان پیوندی در مقایسه با گیاهان غیرپیوندی، 85/18درصد بیشتر بود. عملکرد تک بوته، شمار میوه و عملکرد بازارپسند در بوته در گیاهان پیوندی بالاتر از گیاهان غیرپیوندی بود. سفتی گوشت میوه در پاسخ به افزایش میزان نیتروژن، کاهش یافت و بالاترین میزان سفتی گوشت میوه در تیمار 60 کیلوگرم نیتروژن خالص به دست آمد. درصد مادة خشک در میوه‌های برداشت‌شده از گیاهان پیوندی به‌طور معنی‌داری بالاتر از گیاهان غیرپیوندی بود. مواد جامد محلول وpH تحت تأثیر پیوند و میزان نیتروژن قرار نگرفت. طول ساقه نیز تحت تأثیر تیمار پیوند قرار گرفت و بالاترین طول ساقه (17/212 سانتی‌متر) در گیاهان پیوندی به دست آمد، درحالی‌که کمترین طول ساقه (56/173 سانتی‌متر) در گیاهان غیرپیوندی ثبت شد. غلظت نیتروژن در برگ و میوة گیاهان پیوندی در مقایسه با گیاهان غیرپیوندی بیشتر بود. بر پایة نتایج، کاربرد روش پیوند و سطح بهینة نیتروژن (120کیلوگرم) می‌تواند موجب بهبود رشد و عملکرد در گیاه طالبی شود.
